Pomimo że kwas askorbinowy, czyli witamina C, został wyizolowany dopiero w latach 30. ubiegłego wieku, to skutki jego niedoboru były znane już w średniowieczu. Które produkty są bogate w witaminę C, jakie są skutki niedoboru i jaką rolę witamina C odgrywa w cukrzycy?
Witamina C – właściwości, niedobór, rola w cukrzycy
Kwas askorbinowy chemicznie jest pochodną sacharydów i wiele organizmów żywych posiada zdolność jego syntezy. U ludzi występuje jednak blokada biochemiczna, dlatego konieczne jest uzupełnienie witaminy C z zewnętrznych źródeł.
Poza dostępnymi w aptekach syntetycznymi produktami, które zawierają witaminę C, jej źródłami są również składniki pożywienia, tj.: acerola, owoce cytrusowe, dzika róża, pietruszka, czarna porzeczka, a także kiszona kapusta, ziemniaki czy papryka.
Czytaj także: Funkcje magnezu w organizmie i skutki niedoboru
Witamina C – rola biologiczna i skutki niedoboru
Najważniejszą funkcją, jaką spełnia witamina C w organizmie człowieka, jest utrzymanie równowagi oksydacyjnej w komórkach, której zaburzenie prowadzi do zniszczenia, a nawet śmierci komórek.
Z kolei najczęściej wymienianą funkcją witaminy C jest zwiększenie odporności organizmu w okresie przeziębień i grypy. Jednak przeprowadzone do tej pory badania skuteczności działania witaminy C wykazały, że kwas askorbinowy może jedynie nieco skrócić czas trwania choroby – a nie jej zapobiec.
Poza tym witamina C jest jednym z czynników koniecznych do syntezy kolagenu, głównego składnika tkanki łącznej. Kwas askorbinowy bierze też udział w metabolizmie kwasów tłuszczowych i cholesterolu oraz w redukcji żelaza, dzięki czemu pierwiastek ten jest przyswajalny w wątrobie.
Niedobór witaminy C nazywany jest gnilcem lub szkorbutem i obecnie, u człowieka, nie jest często spotykany. Schorzenie to charakteryzuje się zaburzeniami struktury tkanki łącznej oraz kostnej i objawia się głównie wzmożonymi krwawieniami i wypadaniem zębów.
Czytaj także: Witamina D chroni przed cukrzycą?
Witamina C – zapotrzebowanie. Kiedy i jak przyjmować witaminę C?
Ilość i różnorodność dostępnych na polskim rynku preparatów witaminy C nierzadko wprowadza pacjentów w zakłopotanie. Który produkt wybrać? Który jest lepiej przyswajalny? Który będzie skuteczniejszy?
Wybierając preparat z witaminą C, powinniśmy pamiętać, że organizm człowieka jednorazowo jest w stanie metabolizować 100 mg kwasu askorbinowego, a pozostała część wydalana jest razem z moczem. Dlatego podawanie wyższych dawek witaminy C wcale nie zapewni lepszego działania, a jedynie lekko zakwasi nasz mocz. Najbardziej optymalnym schematem przyjmowania kwasu askorbinowego jest przyjmowanie dawki 5 razy dziennie po 200 mg.
Osobami, u których często występuje konieczność suplementacji witaminy C, są pacjenci z nadciśnieniem, cukrzycą, kobiety w ciąży i karmiące oraz palacze.
Dowiedz się więcej:
Rola kwasu askorbinowego w cukrzycy
Otrzymane do tej pory wyniki badań potwierdzają tezę, że jedną z głównych ról w rozwoju cukrzycy typu 1. i cukrzycy typu 2., jak i powikłań cukrzycowych, odgrywa stres oksydacyjny, który powoduje niszczenie struktury lipidów, białek i DNA, a w konsekwencji powoduje uszkodzenie i śmierć komórek.
Zaburzenie równowagi oksydacyjnej prowadzi do stresu oksydacyjnego, który w fizjologicznych warunkach może zostać zahamowany, dzięki mechanizmom obronnym organizmu. Jednak w przebiegu cukrzycy, kiedy występuje podwyższony poziom glukozy we krwi, zaburzone zostają enzymatyczne procesy antyoksydacyjne.
Występujący wtedy stres oksydacyjny prowadzi do spotęgowania insulinooporności oraz uszkodzenia komórek, co w konsekwencji prowadzi do powikłań, takich jak uszkodzenia naczyń krwionośnych i włókien nerwowych.
Z podanych wyżej powodów diabetykom zaleca się zwiększenie suplementacji witaminy C, która ma potwierdzone właściwości antyoksydacyjne. Mimo to wciąż brakuje naukowo potwierdzonych pozytywnych rezultatów takiej terapii. Dlatego suplementacja powinna być prowadzona w oparciu o opinię lekarza prowadzącego lub konsultację farmaceutyczną.
Czytaj także: Jak wybrać dobry preparat z magnezem? Czy magnez wpływa na ryzyko cukrzycy?
