Na wchłanianie magnezu, a tym samym na jego efekt terapeutyczny wpływa wiele czynników. Są to m.in.: rodzaj związku chemicznego pierwiastka, trwałość oraz rozpuszczalność w wodzie, obecność substancji pomocniczych, dawka magnezu, droga podania.
Jak wybrać dobry preparat z magnezem? Czy magnez wpływa na ryzyko cukrzycy?
Jednym z najważniejszych czynników jest rodzaj związku, w jakim występuje jon magnezu. Mikroelement może pojawić się w postaci połączeń organicznych lub nieorganicznych. Wchłanianie z przewodu pokarmowego związków nieorganicznych, do których należą chlorki, tlenki, węglany oraz siarczany, jest niskie i wynosi ok. 10-16 proc., z czego skuteczność dwóch pierwszych form jest wyjątkowo niewielka.
O wiele lepsze właściwości posiadają związki organiczne, które charakteryzują się dobrą rozpuszczalnością w wodzie, a tym samym większą biodostępnością. Do tej grupy zaliczamy cytryniany, glukoniany, mleczany, askorbiniany, maloniany, fumarany oraz wodorocytrynian magnezu.
Najlepszym wchłanianiem, dobrą rozpuszczalnością w wodzie, wysoką stabilnością chemiczną oraz dużą biodostępnością, potwierdzoną badaniami naukowymi, charakteryzuje się magnez w postaci chelatu z cytrynianem w stosunku 1:1.
Magnez – kupuj mądrze!
Podczas wybierania preparatu należy zwrócić uwagę, czy w jego składzie pojawia się chlorowodorek pirydoksyny, czyli witamina B6. Jest to związek korzystnie wpływający na wchłanianie magnezu, dlatego jego obecność jest zdecydowanym plusem.
Najefektywniejszym miejscem wchłaniania magnezu jest dystalna część jelita czczego lub krętego. Dlatego też preparaty dojelitowe będą wykazywały wysoką skuteczność działania. Natomiast toczący się stan zapalny jelit, choroby układu pokarmowego – będą ograniczały skuteczność preparatów.
Z czym nie łączyć preparatów magnezu?
Magnez może zostać dostarczony do organizmu w odpowiednich ilościach, jednak po podaniu doustnym wiele czynników może hamować jego wchłanianie. Duża zawartość błonnika czy fitynianów w diecie powoduje jego absorpcję, zmniejszając biodostępność, podobnie jak nadużywanie alkoholu i kawy, co dodatkowo zwiększa również samo zapotrzebowanie na magnez.
Stężenie mikroelementu w ustroju zmniejszają również leki, takie jak doustne środki antykoncepcyjne, preparaty nasenne, leki moczopędne, cytostatyczne oraz antybiotyki. Podczas ich przyjmowania należy rozważyć dodatkową suplementację i pamiętać, aby pomiędzy zażywaniem wymienionych leków a preparatów magnezu zachować co najmniej dwugodzinny odstęp.
Czytaj więcej: Funkcje magnezu w organizmie i skutki niedoboru
Magnez a cukrzyca, czyli rola magnezu w profilaktyce chorób przewlekłych
Wiele artykułów naukowych wskazuje na istotny związek pomiędzy niedoborem magnezu w diecie a wzrostem ryzyka wystąpienia zespołu metabolicznego oraz cukrzycy. Mechanizm działania polega na udziale tego pierwiastka w prawidłowym metabolizmie zarówno glukozy, jak i insuliny. Niski poziom mikroelementu prowadzi do upośledzenia tolerancji glukozy, co także może prowadzić do rozwoju cukrzycy.
Cukrzyca typu 2. ma istotny związek z poziomem magnezu w organizmie. W badaniach zaobserwowano obniżony poziom mikroelementu u pacjentów, natomiast po zastosowaniu odpowiedniej suplementacji ryzyko rozwoju cukrzycy oraz jej powikłań spadło.
Zwiększona podaż magnezu zwiększyła również wrażliwość tkanek na insulinę, dodatkowo poprawiając profil lipidowy, zwiększając udział frakcji HDL i obniżając poziom trójglicerydów. Również działanie przeciwzapalne magnezu wpływa korzystnie na zmniejszenie ryzyka groźnych chorób układu krążenia, takich jak miażdżyca, rozwój nadciśnienia tętniczego czy udar mózgu.
Magnez wykazuje również pozytywny wpływ na układ sercowo-naczyniowy, którego dysfunkcja jest jedną z najczęstszych przyczyn występowania powikłań cukrzycy. Preparaty magnezu wykazują działanie przeciwarytmiczne i stosowane są w profilaktyce zaburzeń rytmu serca, najczęściej w połączeniu z potasem, zmniejszając częstość arytmii. Mają również korzystny wpływ na obniżenie ciśnienia tętniczego. Mechanizm tego działania oparty jest na fizjologicznym antagonizmie jonów magnezu w stosunku do jonów wapnia w wyniku czego dochodzi do zmniejszenia ruchu jonów Ca 2+ i zwolnienia czynności pracy serca.
Czytaj więcej: Dieta bogata w magnez zmniejsza ryzyko chorób serca, udaru mózgu i cukrzycy
