Objawy cukrzycy typu 2.

Cukrzyca typu 2. postępuje powoli

Cukrzyca typu 2. – w przeciwieństwie do cukrzycy typu 1. – rozwija się latami, a same objawy nasilają się stopniowo. Wiedząc, że objawy cukrzycy nie pojawią się z dnia na dzień, należy zwracać baczną uwagę na każdy znak dawany przez nasz organizm.

Gdy zaczniesz podejrzewać, że objawy cukrzycy mogą dotyczyć Ciebie, warto udać się do lekarza rodzinnego w celu wykonania prostego testu diagnostycznego (badania poziomu glikemii na czczo),  który pozwoli rozwiać wątpliwości.

Wczesne objawy cukrzycy typu 2.

Do najwcześniej dostrzeganych, a zarazem najłagodniejszych objawów cukrzycy typu 2. zaliczyć można suchość w ustach oraz wzmożone pragnienie (polidypsja) i jako jego konsekwencję – zwiększone oddawanie moczu (poliuria).

Polidypsja spowodowana jest wysokim stężeniem glukozy we krwi, które organizm stara się obniżyć poprzez rozcieńczenie. Jest to naturalna reakcja obronna mająca na celu próbę unormowania glikemii. Z pewnością wzmożone pragnienie i częstsze oddawanie moczu może mieć inne podłoże, jednak oba te objawy – utrzymujące się dłuższy czas – powinny skłonić pacjenta do wizyty w gabinecie lekarskim.

Zwiększone łaknienie (polifagia) w przebiegu cukrzycy typu 2. wynika z fizjologii tej choroby. W wyniku niedostatecznej ilości insuliny glukoza nie może być transportowana do tkanek. Organizm reaguje na niskie stężenie glukozy w tkankach zwiększonym apetytem. Na nic jednak ma się dostarczanie większych ilości cukrów, skoro brakuje hormonu umożliwiającego przedostanie się ich z krwioobiegu do narządów.

Cukrzyca typu 2. predysponuje również do częstszego występowania zakażeń układu moczowego, pochwy oraz skóry. Nawracające zakażenia tych narządów powinny być wyraźnym sygnałem dla pacjenta.

Późne objawy cukrzycy typu 2.

Utrzymujące się latami zbyt wysokie stężenie glukozy we krwi powoduje uszkodzenia małych naczyń tętniczych zwane mikroangiopatią.

Uszkodzenia te mogą dotyczyć naczyń gałki ocznej, gdzie niedrożne lub pęknięte tętniczki prowadzą do pogorszenia wzroku. Stan ten nazywany jest retinopatią cukrzycową i obserwowany jest u większości pacjentów z 20-letnią historią chorobową cukrzycy. Nasilenie objawów jest wprost proporcjonalne do długości trwania cukrzycy oraz do wartości glukozy we krwi.

Hiperglikemia trwająca latami wywiera negatywny wpływ na układ nerwowy. Stan ten określa się pojęciem neuropatia cukrzycowa. Do częstych objawów neuropatii zaliczamy: mrowienie kończyn (parestezje), zaniki czucia powierzchownego i głębokiego (najczęściej zauważane na palcach), kurcze mięśni oraz osłabienie siły mięśniowej.

Współistnienie mikroangiopatii oraz neuropatii w przebiegu cukrzycy może powodować utrudnione gojenie się ran. W przypadku urazu stopy rana z łatwością może ulec zakażeniu, ponieważ przez zaburzenia czucia pacjent nie odczuwa bólu. Rozwijające się zakażenie przy wysokim stężeniu glukozy we krwi może prowadzić do powstania stopy cukrzycowej.

Nie przegap pierwszych objawów

Objawy cukrzycy typu 2. są różnorodne, mało specyficzne i często – ze względu na słabe nasilenie – trudne do zaobserwowania. Nie wzbudzają u chorych niepokoju, przez co cukrzyca typu 2. może rozwijać się latami niezauważona i prowadzić do poważnych powikłań.

W przypadku zaobserwowania kilku z takich symptomów, jak: częste oddawanie moczu, wzmożone pragnienie, utrata wagi mimo normalnego jedzenia, senność po posiłkach, zaburzenia widzenia czy utrudnione gojenie się ran, należy zasięgnąć porady w gabinecie lekarskim.

Proste testy diagnostyczne mogą wykluczyć cukrzycę, a w przypadku jej rozpoznania – umożliwią wczesne leczenie, co zapobiegnie lub opóźni powstanie przewlekłych powikłań cukrzycy typu 2.