Michał Nanaszko

Wysiłek fizyczny jest ważnym elementem terapii cukrzycy typu 2. oraz jej prewencji o udowodnionej skuteczności. Klasyfikowany jest jako niefarmakologiczna metoda leczenia cukrzycy. Podobnie jak w przypadku innych typów terapii – prawidłowej diety oraz metod farmakologicznych – konieczne jest zrozumienie znaczenia aktywności fizycznej oraz nabycie umiejętności jej stosowania i dawkowania.

Leczenie cukrzycy typu 2. zazwyczaj przebiega progresywnie. Oznacza to konieczność stopniowej intensyfikacji leczenia poprzez zwiększanie dawek aktualnie stosowanych leków bądź dodawanie do terapii kolejnych preparatów. Intensyfikacja leczenia postępuje wraz z narastającą dysfunkcją komórek beta trzustki. W najnowszych wytycznych dotyczących leczenia cukrzycy naukowcy wyróżnili cztery podstawowe etapy leczenia cukrzycy typu 2.

Insulina wpływa zarówno na gospodarkę węglowodanową, jak i białkowo-tłuszczową. Pojawienie się insuliny we krwi prowadzi do przewagi procesów syntezy oraz budowy tkanek, czyli grupy reakcji chemicznych nazywanych anabolizmem.

Odpowiednie podanie insuliny jest bardzo ważnym elementem codziennej terapii diabetyków. Ważne są grubość i długość igły, jaką należy wybrać do pena, odpowiednie dla danego rodzaju insuliny miejsce wkłucia i technika podania hormonu w zależności od objętości tkanki podskórnej pacjenta.

Przechowywanie insuliny w nieodpowiednich warunkach może pozbawić ją działania leczniczego. Dowiedz się, jak przechowywać insulinę i jak korzystać z niej po otwarciu opakowania – nie tylko w domu, ale także w podróży.

Cukrzyca typu 2. jest jedną z najbardziej rozpowszechnionych chorób w populacji światowej. Wczesna diagnoza to klucz do skutecznego leczenia i uniknięcia powikłań narządowych. Dowiedz się, jakie są typowe objawy cukrzycy typu 2. i sprawdź, czy Ciebie dotyczą.

Narastająca od lat epidemia cukrzycy typu 2. jest nie tylko najpilniejszym problemem współczesnej diabetologii, ale też jednym z największych wyzwań współczesnej medycyny. W krajach uprzemysłowionych odsetek chorych sięga 10 proc. społeczeństwa, co stawia cukrzycę typu 2. w czołówce chorób cywilizacyjnych. Istotna trudność w diagnozowaniu cukrzycy typu 2. związana jest z tym, że objawy choroby ujawniają się dopiero po latach od zachorowania.

Insulina, przy współpracy z glukagonem, kontroluje transport glukozy do poszczególnych komórek naszego organizmu i zapewnia odpowiedni poziom tego cukru. To proces niezbędny do prawidłowego funkcjonowania wszystkich organów wewnętrznych, układu nerwowego i mózgu.

Guz insulinowy, inaczej wyspiak, to nowotwór, który w sposób niekontrolowany wytwarza insulinę. Jej nadmierna ilość prowadzi do hipoglikemii, czyli zbyt niskiego poziomu glukozy we krwi. Najczęstszą lokalizacją guza insulinowego jest trzustka, zaś rozmaite dolegliwości z nim związane skutecznie utrudniają diagnozę i najczęściej wskazują na choroby nerwowe, np. padaczkę.