Właściwe podawanie insuliny penem

Insulinę podaje się podskórnie najczęściej za pomocą specjalnych wstrzykiwaczy – penów. Podawanie insuliny za pomocą tego urządzenia jest znacznie prostsze i wygodniejsze niż stosowane niegdyś strzykawki z grubymi igłami (co ciekawe, niektóre szklane strzykawki odkażane były poprzez gotowanie ich wysokiej temperaturze).

Czytaj więcej: Prawidłowe przechowywanie insuliny

Obecnie dostępne wstrzykiwacze produkowane są jako wielorazowe urządzenia – wymieniamy jedynie wkład, lub jako jednorazowe, gdzie pen stanowi integralną całość z wkładem, po zużyciu którego wymieniamy cały zestaw na nowy.

Dobór igły do pena

Do penów insulinowych nakładamy igły umożliwiające aplikację leku. Dostępne na rynku długości igieł to: 6, 8 oraz 10 mm. Igły różnią się także średnicą (grubością) i producenci oferują je w następujących wymiarach: 0,23; 0,25; 0,3 i 0,33 mm. Różnorodne długości i grubości igieł umożliwiają najlepsze możliwe dostosowanie sprzętu do potrzeb pacjenta: pacjenci szczupli (z małą ilością podskórnej tkanki tłuszczowej) otrzymują krótkie i cienkie igły, otyli z kolei igły dłuższe i grubsze.

Zaleca się, aby igłę wymienić na nową po każdorazowym podaniu insuliny, a zużytą wyrzucić do pojemnika uniemożliwiającego zakłucie się przez inne osoby. Po wymianie igły, bezpośrednio przed podaniem insuliny, należy wypełnić ją lekiem – jest to tak zwane przestrzyknięcie igły.

Miejsca wstrzyknięć insuliny

Od miejsca wstrzyknięcia insuliny zależy szybkość jej przedostania się do krwioobiegu i czas jej zadziałania. Gdy zależy nam na szybkim początku działania (najczęściej w przypadku insulin krótko działających oraz analogów szybko działających), iniekcji dokonujemy w tkankę podskórną brzucha lub ramion. Analogi długo działające i insuliny o pośrednim czasie działania podajemy w pośladki lub uda, skąd też mają zdecydowanie dłuższy czas wchłaniania. Przy stosowaniu mieszanek insulinowych zastrzyk można wykonać w każdym z wyżej opisanych miejsc.

Należy pamiętać o zmianie miejsc podawania insuliny: miejsce wstrzyknięcia należy oddalić od poprzedniego o co najmniej 1,5 cm, pamiętając również o częstej zmianie stron (np. po tygodniu zmiana z lewego na prawe udo). W przypadku długotrwałego podawania w to samo miejsce należy spodziewać się przerostów tkanki podskórnej utrudniających wchłanianie hormonu, a tym samym obniżających jego skuteczność.

Czytaj więcej: Czym jest insulinooporność?

Technika podawania insuliny penem

Przy podawaniu insuliny nie trzeba odkażać skóry jak w przypadku pobrań krwi. Oczywiście o ile skóra w miejscu podania oraz ręce są czyste. Gdy jesteśmy w podróży lub po prostu nie mamy pewności, że warunki są odpowiednie – zaleca się, by mimo wszystko odkazić skórę.

Przed podaniem należy ustawić żądaną dawkę insuliny pokrętłem znajdującym się na penie. Należy zwracać szczególną uwagę na liczbę podawanych jednostek (jedno „pstryknięcie” pokrętła może oznaczać różny skok dawki w poszczególnych penach).

U osób otyłych iniekcję wykonujemy pod kątem prostym, bez wytwarzania fałdu. Osoby szczupłe mogą w celu podania konkretnej dawki hormonu wytworzyć fałd skórny, wbijając w niego igłę pod kątem 45 stopni. Zazwyczaj lekarz lub pielęgniarka udzielają szczegółowych, spersonalizowanych porad dotyczących podawania insuliny.

Po odpowiednim ustawieniu liczby jednostek i prawidłowym przygotowaniu miejsca wkłucia należy nacisnąć tłok wstrzykiwacza, co spowoduje podanie insuliny. Przed wyjęciem igły należy zaczekać 5–10 sekund, co zapobiegnie wypłynięciu insuliny, gdyż mniejsza niż planowana ilość podanej podskórnie insuliny może skutkować gorszą kontrolą glikemii.

Czytaj więcej: Samokontrola w cukrzycy