Toujeo – czy jesteśmy gotowi na większe stężenie insuliny?

Insulina glarginowa jest analogiem ludzkiej insuliny długodziałającej. Zaliczana jest do tzw. insulin bazalnych, a więc preparatów, które mają zapewnić utrzymanie poziomu glukozy we krwi na właściwym poziomie w okresie pomiędzy posiłkami i w nocy. Analog glarginowy zagościł na rynku w 2000 roku pod nazwą handlową Lantus oraz Lantus SoloStar, zaś w ostatnich latach pojawił się również pod nazwą Abasaglar.

Czytaj więcej: Rodzaje insulin

Czym różni się Toujeo od Lantusa?

Zarówno preparat Toujeo, jak i Lantus zawierają insulinę glarginową. Otrzymując preparat Toujeo, nie poczyniono żadnych zmian w budowie chemicznej insuliny, co oznacza, że liczba i rodzaj aminokwasów analogu w preparacie Toujeo jest identyczny z analogiem w preparacie Lantus. Ponadto w obu preparatach insulina glarginowa ulega takiemu samemu metabolizmowi do metabolitów M1 i M2.

Różnicą pomiędzy tymi preparatami jest stężenie insuliny glarginowej. Wprowadzony w 2000 roku Lantus oferował 100 jednostek insuliny w każdym mililitrze, natomiast Toujeo zawiera 300 jednostek analogu glarginowego na mililitr. Co oznacza, że Toujeo zapewni taką samą dawkę leku, jak preparat Lantus już w jednej trzeciej objętości podanego podskórnie leku. Należy jednak pamiętać, że nie są to preparaty biorównoważne, co oznacza, że nie można swobodnie zmieniać stosowanych insulin, polegając tylko na matematycznym przeliczeniu dawki.

Czytaj więcej: Sposoby podawania insuliny

Jakie korzyści dla pacjentów oferuje Toujeo?

Wydawać by się mogło, że skoro Toujeo i Lantus zawierają taką samą insulinę, to trudno oczekiwać jakichkolwiek korzyści płynących ze stosowania „nowszego” preparatu. Jednak badania kliniczne wskazują, że u pacjentów stosujących Toujeo insulina glarginowa zachowywała bardziej spłaszczony (bezszczytowy) profil działania oraz dłuższe działanie niż u pacjentów stosujących preparat Lantus.

Badania kliniczne przeprowadzone z udziałem osób z cukrzycą typu 1. wykazały, że osoby stosujące insulinę glarginową 300 j/ml miały o 0,4 proc. mniejsze stężenie hemoglobiny glikowanej HbA1c w porównaniu do pacjentów stosujących insulinę glarginową 100 j/ml. Natomiast u pacjentów z cukrzycą typu 2. stwierdzono podobną skuteczność kontrolowania glikemii (poziomu glukozy we krwi).

Ponadto pacjenci stosujący insulinę Toujeo, w odróżnieniu do pacjentów stosujących Lantus, mogą przyjmować lek raz dziennie niezależnie od pory dnia, jednak producent zaleca trzymanie się stałej pory podawania, co pozwala najlepiej kontrolować glikemię (poziom glukozy we krwi).

Warto również wspomnieć, że pacjenci stosujący Toujeo wykazywali mniejszy przyrost wagi w porównaniu do pacjentów stosujących analog glarginowy w dawce 100 j/ml.

Jaki jest mechanizm „lepszego” działania Toujeo?

Bezszczytowe działanie zapewnia lepszą kontrolę glikemii w wyniku zachowania względnie stałego stężenia insuliny w organizmie. Badania wykazały, ze dłuższe działanie Toujeo wynika z bardziej zwartego utrzymywania się mikrokryształów insuliny pod skórą. Dostarczając mniejszą objętość leku automatycznie zmniejsza się powierzchnia wchłaniania leku. Powyższe mechanizmy zapewniły dłuższe (do 36 godzin) działanie preparatu Toujeo.

Powyższe mechanizmy zapewniają stabilniejsze wchłanianie leku Toujeo po podaniu, co zmniejsza ryzyko wystąpienia najczęstszego działania niepożądanego – hipoglikemii (zbyt niskiego stężenia glukozy we krwi) w porównaniu do preparatu Lantus. Jednak w celu zapewniania jak najlepszego działania pacjenci stosujący preparat Lantus, a chcący przejść na Toujeo, powinni stosować większe dawki bardziej stężonej insuliny glarginowej o około 18 proc.

Toujeo zapewnia lepszą kontrolę glikemii, ale czy można go bezpiecznie stosować?

Toujeo wykazuje podobny profil bezpieczeństwa jak stosowana dotychczas insulina glarginowa 100 j/ml – istnieje ryzyko hipoglikemii, reakcji uczuleniowych w miejscu podania czy też zmiany w budowie tkanki tłuszczowej w miejscu wstrzyknięcia (lipodystrofia).

Co ważne u pacjentów z cukrzycą typu 2. stwierdzono mniejsze ryzyko (o 18–21 proc.) wystąpienia hipoglikemii nocnej po stosowaniu insuliny glarginowej w dawce 300 j/ml w porównaniu do mniejszego stężenia tego analogu.

Producent, w celu zapewniana prawidłowego dawkowania Toujeo, zaopatrzył fiolki z insuliną w specjalnie zaprojektowany wstrzykiwacz SoloStar, który gwarantuje odpowiednie dozowanie jednostek insuliny.

Toujeo pokazuje, że można poprawić działanie dobrze znanego leku

Firma Sanofi-Aventis wprowadzając na rynek preparat Toujeo poprawiła produkowany wcześniej Lantus. Nowy preparat zapewnia podobną, a nawet minimalnie lepszą skuteczność leczniczą. Jednak jego niewątpliwą zaletą jest wykazywanie dłuższego i stabilniejszego działania, co daje możliwość podawania leku raz na dobę, niezależnie od pory dnia.

W opakowaniu Toujeo znajduje się 5 wstrzykiwaczy (penów) SoloStar z fiolką insuliny (1,5 ml), a od stycznia 2017 r. lek dostępny jest na listach leków refundowanych w Polsce.