Moment diagnozy cukrzycy jest jednym z najgorszych w Twoim życiu, a przynajmniej takim, o którym nigdy nie zapomnisz. Z jednej strony odczuwasz pewnego rodzaju ulgę, ponieważ po okresie dziwnych objawów i kiepskiej formy w końcu wiesz, co Ci dolega. Uff, zawsze mogło być gorzej... Ale zaraz, a może to wcale nie lepiej?
Diagnoza cukrzycy – jak pogodzić się z chorobą?
Twoje życie właśnie zmienia się raz na zawsze. Od dziś już do końca Twoich dni będziesz musiał żyć z chorobą przewlekłą, czyli cukrzycą.
Diagnoza cukrzycy – w gąszczu informacji
Dostajesz pakiet informacji − insulina, zastrzyki, glukometr, różne liczby, różne dawki, różne normy, czasem od razu pompa. Jesteś kompletnie przytłoczony liczbą informacji. Ale i tak wpisujesz hasło „cukrzyca” w internetową wyszukiwarkę i odkąd zajrzałeś do dr Google’a jest jeszcze gorzej. Dowiadujesz się, że cukrzyca to nie tylko pomiary i insulina, ale także ryzyko poważnych powikłań, takich jak utrata wzroku, zawał lub amputacje. Absolutnie nie dziwne, że jesteś w szoku i jesteś przerażony.
Jesteś też smutny, rozżalony, zastanawiasz się co zrobiłeś nie tak, że ta zaraza się do Ciebie przyczepiła. Przecież nie masz nadwagi, niedawno zacząłeś biegać. Może to za dużo kebabów i całonocnych imprez? Poczucie winy i beznadziei, smutek, no i oczywiście żal za utraconym, dotychczasowym życiem! Bardzo podobne uczucia towarzyszą samym pacjentom i ich bliskim, w szczególności rodzicom dzieci, które właśnie zachorowały.
Zrób z cukrzycy nawyk
Szok diagnozy sprawia, że tracisz grunt pod nogami, a Twoja dotychczasowa rzeczywistość znika. Musi minąć trochę czasu, zanim nauczysz się nowych realiów, wymagających ciągłej kontroli, myślenia o tym, co i kiedy jesz, przeliczania wymienników, wyliczania dawek insuliny i lęku, przed tym co będzie. W tym momencie czas jest najlepszym lekarstwem. Według niektórych teorii nawet tydzień codziennych powtórzeń już może zbudować rutynę. A nauczenie się rutyny w cukrzycowym działaniu jest bardzo pomocne.
Im częściej pomiar glikemii, zastrzyk czy bolus pojawia się w Twojej głowie automatycznie, np. przy przygotowywaniu jedzenia lub zaraz po porannej pobudce, tym mniej wysiłku będą Cię kosztować cukrzycowe obowiązki i tym szybciej poradzisz sobie z pierwotnym szokiem diagnozy. Szybciej też zaczniesz odbudowywać swoją dawną rzeczywistość, wrócisz do swoich poprzednich ról (pracownika, rodzica itp.). Będziesz musiał tylko wprowadzić w swoje dotychczasowe życie nowe, poważne obowiązki.
Diagnoza cukrzycy – żal za utraconym zdrowiem
Szok wynikający z zachorowania na cukrzycę i wszystkie smutne myśli z tym związane są czymś najzupełniej naturalnym, nawet do roku po diagnozie. Według niektórych źródeł u części osób szok diagnozy może nawet wywołać zespół stresu pourazowego. To zaburzenie psychiczne będące formą reakcji na skrajne stresujące wydarzenia (np. diagnoza śmiertelnej choroby).
W znacznej większości przypadków żałoba za utraconym zdrowiem nie jest aż tak bardzo nasilona i mija z czasem (w ciągu kilku tygodni, maksymalnie kilku miesięcy). Zazwyczaj nie wymaga dodatkowej psychoterapii czy farmakoterapii. Jeśli jednak zachowania depresyjne trwają dłużej niż rok albo są bardzo nasilone, warto o tym porozmawiać z lekarzem i poszukać pomocy psychologa.
