Katarzyna Gajewska

Depresja to epidemia naszych czasów, dotyka ludzi w różnym wieku, o różnym statusie społecznym i ekonomicznym. Sporo mówi się także o zależności pomiędzy cukrzycą a depresją. Związek ten faktycznie istnieje i działa w dwie strony – cukrzyca może być powodem depresji, a chorowania na depresję zwiększa ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2. Nie znaczy to jednak, że każdy diabetyk, także ten zmęczony i zniechęcony chorobą, jest skazany na depresję, czy wręcz na nią cierpi.

O triadzie dziecko – rodzice – cukrzyca można by pisać książki. Na potrzeby tego krótkiego tekstu postaram się nakreślić najważniejsze kwestie w tej relacji.

Wsparcie bliskich (rodziny i przyjaciół) ma ogromne znaczenie dla osób zmagających się cukrzycą. Na czym owo wsparcie ma polegać? Często sprowadza się ono do zrozumienia diabetyka, z jego cukrowymi wzlotami i upadkami, mniejszą lub większą motywacją do leczenia czy małymi grzeszkami jedzeniowymi. Diabetycy potrzebują tolerancji dla swoich zachowań (nie zawsze prozdrowotnych, nie zawsze do końca racjonalnych) i akceptacji faktu, że chorują. Czasami potrzebują rozmowy, czasami koleżeńskiego przytulenia lub poklepania po plecach, czasami czegoś więcej. Czego?

Na tak postawione pytanie automatycznie chcemy odpowiedzieć „nie”. Jak można polubić coś, co wymaga od nas myślenia o tym, co i kiedy jemy, kalkulowania dawki insuliny, pomiarów cukru, kłucia palców, częstych wizyt u lekarzy, co wiąże się z ryzykiem naprawdę poważnych powikłań itp. Niektórzy (np. ja) bardzo nie lubią stwierdzenia „cukrzyca to moja przyjaciółka”.

Cukrzyca ma ogromny wpływ na nasze emocje, a emocje mają wpływ na cukrzycę. Zależność tę widać od początku chorowania, bo diagnozie towarzyszą najczęściej takie odczucia jak smutek, żal, żałoba, złość, poczucie winy. To normalna reakcja na zmianę, jaka nas spotkała. Gdy silne emocje (przypominające symptomy depresji) trwają dłużej, albo gdy pojawiają się nagle po latach chorowania mogą wymagać specjalistycznej pomocy.

Moment diagnozy cukrzycy jest jednym z najgorszych w Twoim życiu, a przynajmniej takim, o którym nigdy nie zapomnisz. Z jednej strony odczuwasz pewnego rodzaju ulgę, ponieważ po okresie dziwnych objawów i kiepskiej formy w końcu wiesz, co Ci dolega. Uff, zawsze mogło być gorzej... Ale zaraz, a może to wcale nie lepiej?

Nikt tak naprawdę nie wie, jakie są przyczyny zachorowania na cukrzycę typu 1. Nie ma jasnej odpowiedzi, dlaczego ktoś zachorował. Wiadomo tylko tyle, że musiała to być wypadkowa obciążenia genetycznego i pewnych czynników środowiskowych. Czy dzieci mogą dziedziczyć cukrzycę po rodzicach?

Naturalną konsekwencją łączenia się ludzi w związki i ewolucyjnym efektem życia (a raczej pożycia) intymnego są dzieci. Dla kobiet, które mają cukrzycę, ciąża to nie lada wyzwanie. Na co warto zwrócić wtedy szczególną uwagę?

Jednym z najważniejszych aspektów dorosłości, oprócz kwestii zawodowych, są relacje, związki i życie intymne. Wielu młodych diabetyków zastanawia się, czy cukrzyca może w jakiś sposób pokrzyżować ich plany odnośnie znalezienia drugiej połówki i założenia rodziny.