Cukrzyca typu 1. to choroba autoimmunologiczna, co oznacza, że komórki organizmu są niszczone przez jego własny układ odpornościowy. Badania pokazują, że osoby chore na cukrzycę typu 1. mają też wysokie ryzyko rozwinięcia się u nich innych chorób autoimmunologicznych.
Cukrzyca typu 1. często współwystępuje z innymi chorobami autoimmunologicznymi
Cukrzyca typu 1. jest chorobą autoimmunologiczną, w której w wyniku nieprawidłowości w układzie odpornościowym niszczone są komórki wysepek Langerhansa w obrębie trzustki. Komórki te są odpowiedzialne za produkcję insuliny – hormonu niezbędnego do prawidłowej regulacji poziomu cukru we krwi. W wyniku braku tego hormonu konieczna jest regulacja poziomu cukru poprzez zewnętrzne podawanie insuliny.
Czytaj więcej: Cukrzyca typu 1. jako choroba autoimmunologiczna
Gdy atakuje nas układ odpornościowy...
Choroby autoimmunologiczne są chorobami powodowanymi przez niszczenie prawidłowych komórek organizmu przez jego własny układ odpornościowy. Tego typu schorzenia są na swój sposób zagadkowe – przyczyny autoagresji organizmu wciąż nie są poznane.
W wyniku nieprawidłowości funkcjonowania układu odpornościowego niszczone są wybrane grupy komórek, co może powodować bardzo różne objawy – w zależności od tego, jakie komórki są atakowane. Choroby autoimmunologiczne są o trudne do leczenia przede wszystkim dlatego, że obniżenie sprawności układu odpornościowego prowadzi do zwiększenia ryzyka infekcji wirusowych i bakteryjnych, co może skutkować rozwinięciem się kolejnych chorób i powikłań.
Współwystępowanie chorób autoimmunologicznych
Przebadano 25 759 osób – dorosłych oraz dzieci chorych na cukrzycę typu 1. w 80 różnych klinikach w całych Stanach Zjednoczonych w latach 2010-2016. Sprawdzano przede wszystkim, na jakie inne choroby poza cukrzycą chorowali pacjenci.
Okazało się, że u 20 proc. pacjentów występowała jedna dodatkowa (poza cukrzycą typu 1.) choroba autoimmunologiczna. U 5 proc. badanych występowały dwie dodatkowe choroby z tej grupy.
Najczęściej tymi chorobami były: niedoczynność tarczycy (u około 24 proc. badanych) oraz celiakia (u około 6 proc. badanych). Poza tym zaobserwowano także częstsze występowanie: choroby Gravesa-Basedowa (schorzenia o cechach nadczynności tarczycy), reumatoidalnego zapalenia stawów oraz bielactwa.
Badania profilaktyczne – bardzo ważne szczególnie w cukrzycy typu 1.
Choroby autoimmunologiczne na początku przebiegu często nie dają bardzo wyraźnych i charakterystycznych objawów (o objawach cukrzycy typu 1. przeczytasz TUTAJ). Dlatego zdarza się, że są mylone z innymi jednostkami chorobowymi. Dodatkowo mogą ze sobą współwystępować, co jeszcze bardziej utrudnia diagnozę.
Wniosek? Jeśli u pacjentów z cukrzycą typu 1. ryzyko wystąpienia innych chorób autoimmunologicznych jest większe, to w ich przypadku rutynowe badania profilaktyczne są jeszcze ważniejsze niż u zdrowych osób – mogą pomóc w wykryciu innej choroby w jej wczesnym stadium i w ten sposób zmniejszyć ryzyko wystąpienia powikłań.
Czytaj więcej: Przyczyny cukrzycy typu 1.
