Ryzyko złamania kości u diabetyka jest znacznie większe

Na całym świecie zaobserwowano wzrost zachorowania na osteoporozę u diabetyków, co wiąże się przede wszystkim z wiekiem oraz rosnącym problemem otyłości w społeczeństwie.

Jak podkreślają naukowcy z University of Manitoba w Winnipeg w Kanadzie ryzyko złamań kości jest porównywalne u pacjentów z cukrzycą typu 1. i cukrzycą typu 2. Dr Schacter oraz dr Leslie na łamach „Calcified Tissue International” zaprezentowali pracę poglądową, która miała na celu przedstawić czynniki i metody oceny ryzyka złamań u osób chorych na cukrzycę, uwzględniając współistniejące schorzenia.

Badanie gęstości kości u diabetyków

W przeglądzie metod badawczych zespół naukowców z Winnipeg skupił się na diagnostyce gęstości kości, wykorzystującą absorpcjometrię rentgenowską (DXA), która – jako jedna z nielicznych – pozwala oszacować ryzyko złamań kości u pacjentów z cukrzycą typu 1. i cukrzycą typu 2.

Dodatkowo dr Schacter i dr Leslie przeanalizowali dane z włączonego do nowoczesnych skanerów DXA narzędzia oceny ryzyka złamania kości, które pomocne jest przy diagnostyce pacjentów z cukrzycą typu 2., ponieważ uwzględnia m.in. wyższy wskaźnik BMI (wskaźnika masy ciała) u tych osób.

Jak podkreślają badacze, ryzyko złamań kości u chorujących na cukrzycę często jest bagatelizowane i dlatego zdecydowali się poruszyć ten temat i wykonać badania.

Cukrzyca a skład kości

Powikłania cukrzycowe, np.: zaburzenia widzenia, równowagi oraz funkcji neurologicznych, mogą istotnie pogarszać kondycję i jakość życia pacjentów. Stanowią też istotny czynnik ryzyka złamań kości.

Dodatkowo zmiany w metabolizmie osób chorujących na cukrzycę mogą powodować zaburzenia w procesie odbudowy oraz zmiany w składzie tkanki kostnej, która u diabetyków w porównaniu z osobami zdrowymi jest miększa. Ponadto porowatość kości u diabetyków jest większa, zwłaszcza w gęstej warstwie korowej kości, co powoduje, że kość jest znacznie słabsza.

W wyniku eksperymentu naukowcy zaobserwowali blisko 7-krotnie wyższe ryzyko złamania w obrębie szyjki kości udowej u cukrzyków w porównaniu z osobami zdrowymi.

Wpływ leczenia hipoglikemizującego na złamania kości

Do tej pory nie udało się wywnioskować, czy stałe kontrolowanie i unormowanie glikemii pozwala zmniejszyć ryzyko złamań kości.

Jednak, jak podkreślają badacze, niedostateczna kontrola poziomu glukozy we krwi, która może prowadzić do hiperglikemii lub hipoglikemii, może istotnie zwiększyć liczbę złamań – chociażby z powodu większego ryzyka utraty przytomności czy upadku w momencie niedocukrzenia lub przecukrzenia.

Czytaj więcej: Normy glikemii – indywidualne podejście

Leki na cukrzycę a leki na osteoporozę

Przeprowadzone do tej pory badania pozwoliły zaobserwować, że leki stosowane w leczeniu osteoporozy wykazują taki sam wpływ na tkankę kostną u diabetyków, jak i u osób zdrowych. Nie odnotowano również istotnych interakcji pomiędzy lekami hipoglikemizującymi a bisfosfonianami stosowanymi w terapii osteoporozy.

Z kolei wśród leków przeciwcukrzycowych należy zwrócić szczególną uwagę na grupę glitazonów (rozyglitazon), które zwiększają ryzyko rozwoju osteoporozy i złamań kości.

Czytaj więcej: glitazony

Jak podkreśla dr Leslie cukrzyca jest istotnym czynnikiem ryzyka zarówno złamań kości, jak i rozwoju osteoporozy, jednak niedostateczna liczba badań pozwalających ocenić stan tkanki kostnej u diabetyków powoduje częste bagatelizowanie problemu przez pacjentów i lekarzy. Dodatkowym problemem jest więc niedostateczna świadomość pacjentów chorujących na cukrzycę.