Poziom cukru we krwi nigdy nie jest wartością stałą, także u osób bez cukrzycy waha się w określonych granicach. Jednak u diabetyków wahania te są zdecydowanie większe i wykraczające poza fizjologiczne normy.
Normy glikemii – indywidualne podejście

O hiperglikemii u diabetyków mówimy wówczas, gdy poziom cukru we krwi przekroczy wartość 140, 160, 180, a niekiedy dopiero 200 mg/dl. O ile w przypadku niedocukrzenia ta granica jest bezdyskusyjna – 70 mg/dl; o tyle w przypadku przecukrzenia jest ona bardziej uznaniowa. Często podchodzi się do tego zagadnienia indywidualnie: próg hiperglikemii dla dzieci młodszych oraz osób starszych zwykle określany jest na poziomie 180 mg/dl. W przypadku młodzieży i młodych dorosłych jest to najczęściej 140–160 mg/dl, a kobiety w ciąży chorujące na cukrzycę powinny szczególnie skrupulatnie dbać o glikemię, dlatego zalecenia dla nich jako hiperglikemię wskazują już wartość powyżej 126 mg/dl.
Hiperglikemia u dzieci
Dlaczego normy dla dzieci i osób w podeszłym wieku są wyższe niż np. dla młodych dorosłych? W przypadku dzieci ważne jest, by uniknąć niedocukrzeń, które w tej grupie wiekowej są szczególnie niebezpieczne. Dążenie do poziomów cukru we krwi zbliżonych do fizjologicznych będzie to ryzyko jeszcze pogłębiało. A dzieci często nie czują objawów zbliżającego się niedocukrzenia, nie potrafią ich rozpoznać, ich aktywność w ciągu dnia najczęściej jest nieprzewidywalna i szybko prowadzi do niedocukrzenia co przekłada się na spore trudności z wyrównaniem cukrzycy.
Dla bezpieczeństwa najmłodszych pacjentów dopuszcza się nieco wyższeglikemie, ponieważ nadmierne ich śrubowanie powodowałoby częste niedocukrzenia. Mimo tego, wielu rodziców małych diabetyków nie dopuszcza takiej „taryfy ulgowej” i dąży do poziomów cukru we krwi występujących u osób zdrowych. Wynika to z obawy przed późnymi powikłaniami cukrzycy, których rodzice niekiedy boją się bardziej niż częstych niedocukrzeń. Wiele zależy tutaj od lekarza prowadzącego i jego podejścia do wyrównania cukrzycy u najmłodszych pacjentów. Wszystkie te czynniki sprawiają, że trudno jest wskazać jednoznacznie, gdzie u osób już chorujących na cukrzycę przebiega granica pomiędzy normoglikemią a hiperglikemią.
Hiperglikemia u osób starszych
Z kolei u osób starszych w grę wchodzi oczekiwana długość życia oraz fakt, czy w tym czasie rozwiną się powikłania powodowane przecukrzeniem, takie jak retinopatia cukrzycowa, neuropatia, cukrzycowa choroba nerek lub powikłania sercowo-naczyniowe. Jeśli spodziewany czas przeżycia jest krótszy niż czas potrzebny na rozwiniecie się powikłań, nie ma sensu wprowadzać wyśrubowanych norm, lepiej zadbać o komfort codziennego życia pacjenta.
Niezależenie do tego, czy jako próg hiperglikemii przyjmiemy wartość 140, 160 czy 180 mg/dl, jedno jest pewne – wartości znacznie przekraczające te normy są niekorzystne dla całego organizmu. Szczególnie wtedy, gdy stan ten utrzymuje się przewlekle. Warto podkreślić, że to nie epizodyczne przecukrzenia, ale utrzymujący się podwyższony poziom cukru we krwi prowadzi do rozwoju wielu powikłań w przebiegu cukrzycy.
Czytaj więcej: Cukrzyca ciążowa - przyczyny, objawy, leczenie. Normy glikemii dla cukrzycy ciążowej





