Miażdżyca tętnic szyjnych – jak skutecznie ją wyleczyć

Największym powikłaniem miażdżycy tętnic szyjnych jest udar niedokrwienny mózgu. W zależności od stopnia zaawansowania blaszek miażdżycowych stosuje się leczenie farmakologiczne i zabiegowe.

>> Jak najlepiej zdiagnozować miażdżycę tętnic szyjnych?

Leczenie farmakologiczne – czy pomaga w miażdżycy

Leczenie farmakologiczne pomaga opanować czynniki sprzyjające rozwojowi miażdżycy w tętnicach szyjnych, takie jak:

• nadciśnienie tętnicze,
• cukrzyca,
• zaburzenia lipidowe.

Ponadto warto zmodyfikować styl życia, czyli  rzucić palenie tytoniu, zwiększyć aktywność ruchową oraz zrzucić zbędne kilogramy.

Dodatkowo u pacjentów po przebytym udarze mózgu zaleca się rehabilitację neurologiczną oraz stosowanie jednego z leków przeciwpłytkowych.

Leczenie zabiegowe miażdżycy

Do leczenia zabiegowego zaliczamy operacje oraz zabiegi wewnątrznaczyniowe. Leczenie operacyjne polega na rozcięciu tętnicy szyjnej i usunięciu złogów miażdżycy. Przeciwwskazaniami do tego zabiegu jest całkowita niedrożność tętnicy oraz świeży udar mózgu. U pacjentów po udarze niedokrwiennym operację wykonuje się po kilku miesiącach, jeżeli istnieją wskazania. Operację zazwyczaj przeprowadza się w znieczuleniu regionalnym. Pacjent jest przytomny i co kilka minut ściska gumową piłeczkę w dłoni. W ten sposób ocenia się, czy w czasie zabiegu nie dochodzi do niedowładu, który może być pierwszym objawem powikłania operacji, czyli udaru mózgu. Udar w okresie okołooperacyjnym występuje średnio u 3 proc. pacjentów. Pacjent po operacji powinien przebywać w sali intensywnego nadzoru lub oddziale pooperacyjnym. Większość osób może być wypisana do domu po 2−3 dniach od operacji. Potem należy przyjmować lek przeciwpłytkowy oraz okresowo, zazwyczaj po 6 miesiącach, wykonać dopplerowskie badanie tętnic szyjnych.

Wszczepianie stentów

Leczenie wewnątrznaczyniowe polega na implantowaniu stentu w miejscu zwężenia tętnicy. Lekarz nakłuwa tętnicę udową, przez którą wprowadza  wszystkie cewniki, stenty oraz bardzo ważny system zabezpieczający przed oderwaniem się blaszki miażdżycowej i jej popłynięciu z prądem krwi do mózgu, co skutkowałoby udarem. Do zabiegu wewnątrznaczyniowego zazwyczaj kwalifikuje się pacjentów:

• u których doszło do nawrotu zwężenia tętnicy po leczeniu operacyjnym,
• z deformacją szyi,
• po zabiegach w obrębie szyi,
• ze zwężeniami umiejscowionymi poza możliwością dostępu chirurga.

Przeciwwskazaniem do zabiegu jest m.in. świeży udar mózgu. Powikłania zabiegu to najczęściej krótkotrwały udar mózgu (do 24 godz.), udar mózgu, rozległy krwiak w miejscu nakłucia tętnicy udowej, tętniak rzekomy tętnicy udowej, a w przyszłości nawrót zwężenia w implantowanym stencie.

Czytaj więcej na temat miażdżycy.