Pomiarów ciśnienia tętniczego należy dokonywać na kończynie górnej niedominującej, czyli u osób praworęcznych na lewej ręce, a u leworęcznych na prawej. Przy pierwszych pomiarach zaleca się sprawdzenie ciśnienia na obu kończynach górnych, a za miarodajny uznanie wyniku wyższego.
Pomiar ciśnienia tętniczego – na której ręce mierzyć ciśnienie?
Wykonując pomiar ciśnienia w domu pacjenci praworęczni chętniej zakładają mankiet na rękę lewą, a leworęczni na prawą, szczególnie jeśli posługują się aparatem półautomatycznym, który trzeba pompować. Często dopiero w gabinecie lekarskim spotykają się z praktyką, by pomiarów ciśnienia tętniczego dokonywać na obydwu kończynach.
Warto wiedzieć:
Pomiar ciśnienia – różnice w wynikach przy pomiarze na obu kończynach
Różnica wartości ciśnienia tętniczego stwierdzana w pomiarach wykonywanych na obu kończynach górnych jest zjawiskiem powszechnym, fizjologicznym i związanym z różną odległością od serca. Są też teorie mówiące o tym, że często występujące wyższe ciśnienie na prawej ręce to efekt jej większego wytrenowania (u osób praworęcznych, których statystycznie jest więcej).
Przy podejrzeniu nadciśnienia tętniczego lekarz powinien zmierzyć ciśnienie na obu kończynach górnych pacjenta, a rozpoznanie ustalić, opierając się na wartości wyższej. Powinien też polecić pacjentowi, by pomiarów ciśnieniomierzem w domu dokonywał na tej właśnie ręce, na której wyniki są wyższe. Ponieważ zgodnie z zaleceniami prawidłowa kontrola ciśnienia obejmuje dwa pomiary w krótkim odstępie czasu, istnieją też zalecenia, by mierzyć ciśnienie na obydwu kończynach i przyjmować wartości wyższe.
Warto jednak dodać, że różnica w wynikach pomiarów na prawej i lewej ręce nie powinna przekraczać 10 mmHg dla ciśnienia skurczowego.
Jeśli w kilku kolejnych pomiarach różnice w ciśnieniu skurczowym na kończynie prawej i lewej przekraczają 20 mmHg wówczas należy rozszerzyć diagnostykę. Duże różnice w pomiarach na kończynie prawej i lewej mogą być objawem dodatkowych schorzeń(zmian miażdżycowych, rozwarstwienia aorty, nietypowych zwężeń aorty, chorób naczyń w kończynach górnych czy jednostronnej deformacji mięśniowo-szkieletowej) i wymagają dalszej, szczegółowej diagnostyki.
