Felinoterapia jest odmianą animaloterapii, czyli czynności terapeutycznych przy udziale zwierząt. W Polsce terapia z udziałem zwierząt stosowana jest od grudnia 2005 roku, ale w innych krajach stosowano ją już dużo wcześniej. Jak przebiega terapia kotem, czyli felinoterapia?
Felinoterapia, czyli terapia kotem – jak wygląda? Jakie przynosi efekty?
Felinoterapia trwa zazwyczaj około godziny. Wyróżnia się dwa rodzaje „leczenia kotem”:
- Animal Assisted Therapy (AAT) – zajęcia zaplanowane od początku do końca, o bardziej formalnym charakterze. Jest polecana dla osób cierpiących na autyzm;
- Animal Assisted Activities (AAA) – to zajęcia polegające na aktywności z kotem, nawiązywaniu z nim więzi, zabawie i pielęgnacji oraz nauce o tych stworzeniach. Terapia AAA często jest łączona z muzykoterapią lub rysowaniem. Jej zadaniem jest wyrwanie pacjenta z jego świata i zapewnieniu rozrywki.
Nie każdy może zostać felinoterapeutą. W pierwszej kolejności należy wiedzieć, że osoby praktykujące taką formę terapii muszą mieć ukończone kursy i legitymować się stosownym certyfikatem. W trakcie kursu szkolony jest nie tylko opiekun, ale i kot. Nie każdy mruczek ma predyspozycje, żeby zostać kocim terapeutą. W trakcie szkolenia kot przechodzi test, który imituje warunki przyszłej pracy – obecność obcych ludzi, hałas, nowe miejsce. Do otrzymania certyfikatu niezbędne jest także badanie przez lekarza weterynarii oraz aktualne szczepienia kota.
Cechy terapeuty i kota – czy każdy może być felinoterapeutą?
Cechy terapeuty: osoba, która chce prowadzić terapię dla innych, musi wykazywać się cierpliwością, spokojem, opanowaniem oraz łatwością prowadzenia rozmowy. Głównym celem terapeuty jest obserwacja i kontrola spotkania, tak, aby przebiegało w sposób zaplanowany. Ważna jest także znajomość mowy ciała (zarówno kota, jak i pacjenta) oraz chęć do aktywności. Każde spotkanie z pacjentem będzie przebiegało inaczej, trzeba więc umieć reagować odpowiednio do sytuacji.
Mowa ciała kota: koty, jak każde zwierzęta, bywają nieprzewidywalne. Osoba, która chce prowadzić felinoterapię musi być absolutnym znawcą kociej mowy ciała. Każde zwężenie źrenic, ruch ogona, czy ułożenie uszy może wskazywać na zniecierpliwienie lub zmęczenie kota, który może przecież zrobić krzywdę pacjentowi. Dlatego znajomość kociej mowy ciała i swojego kota jest warunkiem koniecznym.
Cechy kota: kot, który jest wykorzystywany w felinoterapii, nie może być agresywny. W sytuacji stresowej powinien reagować ucieczką, a nie atakować. Nie każdy kot nadaje się na kociego terapeutę, jednak najczęściej wykorzystywane w terapii rasy kotów to ragdolle, maine coony, munchkiny. Kot, który jest stabilny emocjonalnie, lubi kontakt z ludźmi, nie boi się nowych miejsc i obcych ludzi, a do tego jest odporny na hałas, gwałtowne ruchy czy odgłosy, lubi wyczesywanie, może zostać kocim terapeutą. Zazwyczaj do tego zadania przygotowuje się kociaki, jednak certyfikat mogą uzyskać tylko osobniki, które ukończyły rok.
Dla kogo felinoterapia?
Dla każdego! Obcowanie ze zwierzętami łagodzi wewnętrzny niepokój, niweluje stres, poprawia kondycję psychiczną i fizyczną, jest czynnikiem motywującym. Terapię z kotem mogą odbywać pacjenci w każdym wieku, jednak głównymi jej odbiorcami są osoby niepełnosprawne, dzieci i seniorzy. Felinoterapia pomaga przy zaburzeniach:
- lękowych,
- zachowania,
- emocjonalnych,
oraz przy:
- autyzmie,
- w zespole Downa,
- przełamywaniu nieśmiałości i zahamowań społecznych,
- depresji,
- uszkodzeniach wzroku i słuchu.
Bardzo często felinoterapię stosuje się w hospicjach i domach dziecka.
Felinoterapia a posiadanie kota
Felinoterapia to godzinne spotkania z kocim terapeutą, w trakcie których obcuje się ze zwierzęciem. To nie to samo, co posiadanie kota na co dzień. Należy podkreślić, że wiele starszych osób w obcowaniu ze zwierzętami znajduje bezinteresowną miłość, poczucie bycia potrzebnym, realizuje się w opiece nad zwierzęciem i zapomina często o własnych troskach czy bólu. Udowodniono także, że dzieci z autyzmem obcujące z kotami są spokojniejsze i łatwiej nawiązują kontakt z otoczeniem. Jednak nie każdy może i powinien mieć zwierzę w domu, a przed zdecydowaniem się na przygarnięcie mruczka można skorzystać z felinoterapii, w trakcie której pozna się te zwierzęta i dowie więcej o ich potrzebach i zachowaniu. Nie każdy kot ma taki sam charakter i potrzeby, a opieka nad nimi jest bardzo wymagająca.
