Ulga rehabilitacyjna dla diabetyka – kiedy mogą z niej skorzystać chorzy na cukrzycę

Kiedy diabetykowi należy się ulga rehabilitacyjna?

Prawo do ulgi rehabilitacyjnej mają:

• osoby z orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności (niezależnie od stopnia)
• lub osoby z przyznaną rentą z racji całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentą szkoleniową lub rentą socjalną,
• pacjenci poniżej 16. roku życia z orzeczeniem o niepełnosprawności,
• osoby z orzeczeniem o niepełnosprawności wydanym na podstawie przepisów obowiązujących do 31 sierpnia 1997 roku,
• opiekunowie osób niepełnosprawnych (mający na utrzymaniu współmałżonka, teściów, rodziców, pasierbów, rodzeństwo, dzieci własne, dzieci przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, ojczyma, macochę czy zięcia lub synową). W przypadku opiekunów ulga przysługuje, jeśli osoba z niepełnosprawnością spełnia kryterium dochodowe, tzn. jej roczny dochód nie przekroczył 12-krotności kwoty miesięcznej renty socjalnej brutto obowiązującej w grudniu danego roku (w 2023 r. było to 1588,44 brutto x 12, a więc roczny dochód nie mógł przewyższyć 19 061,28 zł brutto). Do dochodu tego nie wliczamy wielu dodatków i świadczeń, takich jak: zasiłek pielęgnacyjny, roczne świadczenia dla emerytów i rencistów, alimenty, dodatki energetyczne, osłonowe, węglowe, z tytułu wykorzystania niektórych źródeł ciepła itp.

Co diabetycy mogą odliczyć od podatku?

Wydatki, które możemy odliczać dzięki uldze, są wykazane w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tzw. ustawa PIT) i dzielą się na nielimitowane (odliczamy całą wydaną kwotę) oraz limitowane (możemy odliczyć tylko część wydanych pieniędzy).

W ramach wydatków nielimitowanych ulga obejmuje m.in.:

• zakup, naprawę i najem indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,
• zakup, naprawę i najem wyrobów medycznych uwzględnionych w wykazie wyrobów medycznych określonych w przepisach wydanych na podstawie ustawy o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych i wyposażenia, które umożliwia ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem.

Pozwala to na odliczenie od podatku kosztu zakupu glukometrów, pasków do mierzenia cukru i ciał ketonowych, pomp insulinowych i ich osprzętu, systemów do ciągłego monitorowania glikemii i sensorów, baterii, nakłuwaczy, lancetów, penów do wstrzykiwań insuliny oraz igieł do nich.

W ramach wydatków limitowanych możesz odliczyć koszty m.in. na:

• zakup leków (np. insuliny, leków doustnych, leków przyjmowanych dla zapobiegania powikłaniom) – muszą to być leki w rozumieniu ustawy Prawo farmaceutyczne, zatem nie suplementy diety
• zakup pieluchomajtek, pieluch anatomicznych, chłonnych majtek, podkładów, wkładów anatomicznych
• opłacenie przewodników osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa
• utrzymanie wyszkolonego psa asystującego osobie niepełnosprawnej
• używanie samochodu osobowego do transportu osoby z niepełnosprawnością

 >> Na co zwracać uwagę, wybierając glukometr?

Ile można odliczyć od podatku?

Wydatki nielimitowane można odliczyć od podatku w całości. Z kolei ulga na wydatki limitowane pozwala na odliczenie maksymalnie 2280 zł na rok, ale jeśli kupowaliśmy leki, możemy odliczyć to, co wydaliśmy w danym miesiącu powyżej 100 zł. Jeśli więc w styczniu kupiliśmy leki za 385 zł, odliczymy 285 zł (385 zł – 100 zł), jeśli 117 zł – odliczymy 17 zł, a jeśli wydaliśmy 90 zł, to nie odliczymy nic. Można w danym miesiącu zakupić leki na zapas, np. na trzy miesiące, zapłacić większy rachunek i skorzystać z ulgi. Wydatki poniesione w danym miesiącu nie muszą być na jednym rachunku – mogą to być faktury z trzech aptek.

>> Leki na cukrzycę

Jakie wydatki nie podlegają odliczeniu?

Jeśli wydatki zostały już w całości sfinansowane z innych źródeł, to nie można ich odliczyć od podatku. Dotyczy to środków Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Zakładowego Funduszu Aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub środków Narodowego Funduszu Zdrowia, Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Wyjątek stanową wydatki, które zostały dofinasowane częściowo – wtedy możemy od podatku odliczyć tę część, którą pokryliśmy z własnych pieniędzy.

Chcesz skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej? Pamiętaj o dokumentacji

Jeśli chcemy korzystać z ulgi rehabilitacyjnej, musimy przez cały rok skrupulatnie gromadzić dowody na to, że leczenie cukrzycy generuje określone koszty. Potwierdzeniem kosztu może być faktura, rachunek, dowód wpłaty na poczcie lub potwierdzenie przelewu bankowego. Takim dowodem nie jest natomiast paragon z apteki. Dlatego kupując leki i chcąc ich koszt odliczyć od podatku dochodowego, trzeba zawsze prosić o fakturę zakupu.

W przypadku opiekunów osób niepełnosprawnych istotne są dowody pokrewieństwa z osobą objętą opieką (np. dowody osobiste, akty urodzenia, akty małżeństwa). Nie dołączamy ich do zeznania podatkowego, ale należy przechowywać je przez okres 5 lat od końca roku w którym złożono zeznanie.

Działanie ulgi rehabilitacyjnej reguluje art. 26 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 Nr 80 poz. 350).

>> Cukrzyca a przeciwwskazania do uzyskania prawa jazdy