Choroba wieńcowa polega na niedokrwieniu serca z powodu zmian w tętnicach wieńcowych. Zwężenie tętnic wieńcowych lub nieprawidłowości w ich budowie skutkują tym, że serce nie otrzymuje tyle krwi, tlenu i substancji odżywczych, ile potrzebuje.
Choroba wieńcowa − klasyfikacja
Choroba wieńcowa to jedna z postaci choroby niedokrwiennej serca. I w jednym i w drugim przypadku do serca nie jest pompowana dostateczna ilość krwi. Jeśli przyczyną tego stanu rzeczy są zmiany w naczyniach wieńcowych (głównie powodowane miażdżycą), mówimy o chorobie wieńcowej. Jeśli natomiast za niedokrwienie odpowiadają inne przyczyny (nazywane pozawieńcowymi), takie jak np. reumatoidalne zapalenie stawów, niedokrwistość, wady serca czy niewydolność oddechowa, to wówczas mówimy o chorobie niedokrwiennej serca. Innymi słowy choroba niedokrwienna serca jest pojęciem szerszym niż choroba wieńcowa, obejmuje bowiem wszystkie stany niedokrwienia mięśnia sercowego bez względu na przyczynę.
Podział choroby wieńcowej
Choroba wieńcowa to stan, w którym światło tętnic wieńcowych, czyli naczyń zaopatrujących serce w krew, tlen oraz substancje odżywcze, ulega zwężeniu. W rezultacie transport krwi zostaje ograniczony, serce nie może prawidłowo funkcjonować, co daje objawy m.in. bólu w klatce piersiowej. Chorobę wieńcową nazywa się również dusznicą bolesną lub dławicą piersiową. Ze względu na przyczyny zwężenia wyróżniamy takie schorzenia jak:
● dławica piersiowa stabilna − najczęściej występujący typ choroby wieńcowej. Schorzenie spowodowane jest miażdżycą. W wyniku wieloletniego procesu odkładania się cholesterolu w tętnicach wieńcowych tworzą się blaszki miażdżycowe, które powiększając się, zmniejszają światło tętnic. Miażdżyca jest przyczyną 90 proc. przypadków choroby wieńcowej.
● dławica mikronaczyniowa − nazywana dawniej „sercowym zespołem”. Niedokrwienie serca w tym przypadku spowodowane jest nieprawidłowościami w mikrokrążeniu wieńcowym.
● dławica naczynioskurczowa − inaczej dławica odmienna lub Prinzmetala. Jest to rzadka odmiana choroby niedokrwiennej serca, w której dochodzi do czasowego skurczu tętnicy wieńcowej, przez co przepływ krwi przez naczynie zostaje ograniczony.
● dławica związana z mostkami mięśniowymi nad tętnicami wieńcowymi − sporadycznie występujący typ choroby wieńcowej, związany jest z odmiennościami anatomicznymi budowy serca. U chorych cierpiących na ten rodzaj choroby niedokrwiennej serca, nad naczyniami wieńcowymi biegną pasma mięśnia sercowego, tzw. mostki mięśniowe, powodujące ucisk na tętnicę w trakcie skurczu serca, ograniczając w ten sposób przepływ krwi.
Zespoły wieńcowe stabilne i ostre
Wszystkie wymienione powyżej postacie choroby wieńcowej nazywamy są stabilnymi zespołami wieńcowymi, co oznacza że choroba ma charakter przewlekły. Wyróżniamy również ostre zespoły wieńcowe. Do tej grupy zaliczany jest zawał serca uznawany za jedno z możliwych powikłań stabilnej choroby wieńcowej. O ostrych zespołach wieńcowych mówimy, kiedy dochodzi do zablokowania przepływu w tętnicach wieńcowych najczęściej na skutek zakrzepu tworzącego się w miejscu pęknięcia blaszki miażdżycowej.
Choroba niedokrwienna serca oraz choroba wieńcowa, choć często są używane zamiennie, nie są równoznaczne. Choroba wieńcowa to rodzaj choroby niedokrwiennej serca, z którym mamy do czynienia najczęściej, bo w ponad 90 proc. przypadków. Rozpoznanie typu choroby niedokrwiennej serca opiera się na obrazie klinicznym, nieinwazyjnych i inwazyjnych badaniach kardiologicznych oraz przez eliminację najbardziej prawdopodobnych przyczyn. Gdy mówimy „choroba wieńcowa”, najczęściej mamy na myśli dławicę piersiową stabilną.
