Główne czynniki ryzyka rozwoju insulinooporności – stanu, w którym komórki organizmu stopniowo tracą wrażliwość na insulinę – to: otyłość, brak aktywności fizycznej, wiek powyżej 40 lat, niezdrowa dieta, nadciśnienie.
Czynniki ryzyka rozwoju insulinooporności
Insulinooporność to stan, w którym komórki naszego organizmu stają się stopniowo niewrażliwe na insulinę – jeden z najważniejszych, niezbędnych do życia hormonów człowieka. Insulinooporność odgrywa kluczową rolę w rozwoju cukrzycy typu 2. oraz cukrzycy ciążowej. Można jej skutecznie zapobiegać, ale można również przyczynić się do jej szybszego wystąpienia.
Czynniki ryzyka insulinooporności
Lista wszystkich czynników ryzyka rozwoju insulinooporności jest długa. Występowanie niektórych z nich nie oznacza automatycznie zmniejszonej wrażliwości komórek na insulinę. Ryzyko rozwoju tego schorzenia jest jednak tym większe, im więcej czynników ryzyka obserwuje u siebie pacjent.
Większe ryzyko rozwinięcia insulinooporności mają osoby, które:
- mają nadwagę, a dokładniej BMI wyższe niż 25 kg/m2. By obliczyć swoje BMI należy podzielić swoją wagę w kilogramach przez kwadrat wysokości ciała wyrażonej w metrach;
- mają obwód talii większy niż 80 cm u kobiet lub 94 cm u mężczyzn;
- cierpią na otyłość brzuszną;
- mają ponad 40 lat;
- mają bliskich krewnych cierpiących na cukrzycę, nadciśnienie lub miażdżycę;
- prowadzą siedzący tryb życia;
- cierpiały na cukrzyce ciążowe w ciąży lub urodziły dziecko o masie większej niż 4 kg;
- chorują na zespół policystycznych jajników;
- chorują na nadciśnienie;
- mają nieprawidłowy profil lipidowy – tzn. zbyt wysoki poziom trójglicerydów we krwi oraz zbyt niski poziom cholesterolu we frakcji HDL;
- chorują na wirusowe zapalenie wątroby typu C;
- pobierają leki, które mogą powodować insulinooporność, takie jak ryfampicyna, izoniazyd – stosowane w leczeniu gruźlicy, olanzapina, rysperydon – stosowane w leczeniu schizofrenii lub stanów psychotycznych, tamoksyfen – stosowany w leczeniu hormonowrażliwego raka piersi oraz inhibitory proteazy – stosowane w leczeniu zakażenia HIV.
Insulinooporność – uważaj na obciążenia genetyczne
Mimo licznych badań przyczyny insulinooporności nie są dokładnie poznane, jednak wskazanie mechanizmów jej powstawania i źródeł wydaje się kluczowe wobec narastającej epidemii cukrzycy typu 2. Zapobieganie insulinooporności i wczesna diagnoza mogą bowiem zapobiec rozwojowi pełnoobjawowej cukrzycy i jej uciążliwych powikłań. Szczególnie osoby spokrewnione z osobami chorującymi na cukrzycę typu 2. lub mającymi inne zaburzenia gospodarki węglowodanowej powinny zwrócić uwagę na to, czy nie popełniają błędów, które mogłyby przyspieszyć rozwój insulinooporności. Jak wskazują niektóre badania, może ona mieć również podłoże genetyczne.
