Z badań wynika, że im lepsze wyniki glikemii, tym lepiej oceniają swoje życie młodzi cukrzycy. Niestety, ich sytuację często pogarszają rodzice, którzy winią dziecko za wysoki poziom cukru.
Młodzi ludzie z cukrzycą typu 1. postrzegają swoje życie jako gorsze
Dane z tzw. badania TEENs (5887 uczestników w wieku od 8 do 25 lat z 20 krajów, chorych na cukrzycę typu 1.) wykazały na całym świecie spójną relację pomiędzy poziomem hemoglobiny glikowanej HbA1c (jej poziom pozwala określić skuteczność leczenia cukrzycy, wskazuje bowiem na średnią wartość glikemii w ciągu ostatniego kwartału), a jakością życia uwarunkowaną cukrzycą. Okazało się, że im mniej HbA1c, tym lepsza zgłaszana jakość życia (wśród 8-12-latków oceniono ją na 71,5 punktu na 100, wśród 13-18-latków na 68,4 punktu i w grupie 19-25-latków na 64,8 punktu przy wartości HbA1c odpowiednio: poniżej 7,5 proc., od 7,5 proc. do 9 proc. i powyżej 9 proc.).
>>> Cukrzyca u dzieci – objawy. Jak rozpoznać cukrzycę u dzieci? Jakie badania wykonać?
Dziewczęta z cukrzycą typu 1. czują się gorsze
Odsetek badanych osiągających odpowiedni do wieku poziom hemoglobiny glikowanej wyniósł zaledwie 31,9 proc. wśród 8-12-latków, 29,1 proc. wśród 13-18-latków i 18,4 proc. w grupie 19-25-latków. We wszystkich grupach dziewczęta wykazywały niższą jakość życia niż chłopcy.
Naukowcy podejrzewają, że dziewczęta z cukrzycą częściej uważają się za gorsze z powodu choroby i usiłują ukryć lub ignorować swój stan. Także zmiany hormonalne podczas okresu dojrzewania mogą u kobiet wpływać na poziom glukozy we krwi w większym stopniu niż u mężczyzn.
Rodzinne kłótnie o poziom cukru we krwi
Naukowców zaniepokoiło odkrycie, że wśród wszystkich grup wiekowych podczas sprawdzania poziomu glukozy powszechnie występowały konflikty rodzinne, które wpływały na odczuwanie gorszej jakości życia przez dzieci. W sumie 46 proc. uczestników zgłosiło wystąpienie napięć w domu podczas monitorowania poziomu glukozy we krwi, a 39 proc. podczas podawania insuliny.
Pediatrzy z Baylor College of Medicine w Houston w Teksasie podkreślają, że stosunki rodzinne odgrywają znaczącą rolę w leczeniu cukrzycy u dzieci i nastolatków, i zwracają uwagę, by nie obwiniać ani nie zawstydzać młodych ludzi, kiedy okaże się, że mają wysoką ilość glukozy. Lepszy skutek przyniesie pochwała i deklaracja wspólnego działania w stylu: "Bardzo dobrze, że sprawdziłeś swoje wyniki. Teraz wiemy, co z tym zrobić". Zwłaszcza, że poziom glukozy we krwi nie jest w pełni pod kontrolą dzieci.
Warto wiedzieć: Poziom cukru we krwi – tabela. Jak interpretować wynik badania poziomu cukru?
Jak poprawić jakość życia z cukrzycą typu 1.
Badacze określili także trzy rodzaje zachowań, które mogą poprawić jakość życia u młodych ludzi chorych na cukrzycę: liczenie węglowodanów, częste badanie poziomu glukozy we krwi (3-7 dni w tygodniu) i 30 minut lub więcej codziennej aktywności fizycznej. Nawet jeśli chory ma ograniczony dostęp do pasków testowych, ćwiczenia i liczenie węglowodanów nie zawadzą.
Naukowcy radzą też lekarzom po prostu pytać rodziny o jakość życia i o to, czy kłócą się w związku z cukrzycą, a w razie potrzeby kierować pacjentów z bliskimi do specjalistów zdrowia psychicznego. Podkreślają, że im więcej wiadomo o chorobie, tym lepiej można jej przeciwdziałać. Lekarze powinni być także pewni, że pacjenci i ich rodziny rozumieją, że cukrzyca typu 1. jest trudna do opanowania i nie powinni stale oczekiwać doskonałych wyników poziomu cukru we krwi.
Czytaj więcej:
