Leki wykorzystywane w leczeniu cukrzycy typu 2. w różny sposób oddziałują na nasz organizm. Część z nich wykazuje efekty uboczne, negatywne lub pozytywne, które wpływają na pracę m.in. nerek czy układu krążenia. Poznanie tych efektów pozwala prawidłowo dobierać leczenie do indywidualnych potrzeb pacjentów.
Inhibitory dipeptydylopeptydazy 4 mogą wpływać na pracę nerek
Inhibitory dipeptydylopeptydazy 4 to grupa leków hamujących enzym dipeptydylopeptydazę 4 (DPP-4), odpowiedzialny za rozkład hormonów inkretynowych, głównie glukagonopodobnego peptydu (GLP-1) oraz glukozozależnego peptydu insulinotropowego (GIP). Dzięki stosowaniu leków z grupy inhibitorów DDP-4, GLP-1 oraz GIP wywierają dłuższe działanie na organizm.
Hormony GLP-1 i GIP wydzielane są z przewodu pokarmowego po posiłku, a następnie oddziałują na trzustkę powodując zwiększenie wydzielania insuliny. Do grupy inhibitorów DDP-4 należą m.in. sitagliptyna oraz saksagliptyna.
Czytaj więcej: Inhibitory DPP-4 – nowa terapia leczenia cukrzycy typu 2.
Pozytywny wpływ saksagliptyny na nerki
Zespół doktora Mosenzona z Jerozolimy, na podstawie badań klinicznych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania saksagliptyny, przeprowadzonych na 14 492 pacjentach, odkrył, że pacjenci stosujący saksagliptyne wykazywali mniejszy poziom wskaźnika albumina/kreatynina (ACR). Wskaźnik ACR służy do monitorowania czynności nerek, a jego wysoka wartość wskazuje na uszkodzenie tego narządu, mogące być wynikiem nefropatii o podłożu cukrzycowym.
Jednocześnie w przeprowadzonym badaniu badacze nie stwierdzili zmiany innych parametrów opisujących czynność nerek po stosowaniu saksagliptyny. Wynik badania nie jest więc jednoznaczny, dlatego nie należy się spodziewać wystąpienia silnego pozytywnego efektu ubocznego leku.
W innym badaniu oceniono wpływ sitagliptyny. Jednak w tym przypadku u pacjentów stosujących sitagliptynę nie zaobserwowano statystycznie znamiennych wyników świadczących o polepszeniu wydolności nerek w porównaniu do osób stosujących placebo.
Empagliflozyna i liraglutyd a niewydolność nerek
Innymi lekami stosowanymi w leczeniu cukrzycy typu 2. są empagliflozyna, należąca do grupy flozyn, czyli inhibitorów SGLT2 (kotransportera sodowo-glukozowego 2), oraz liraglutyd, będący analogiem GLP-1, a więc lekiem wykazującym analogiczne, ale dłuższe działanie niż hormon GLP-1.
Czytaj więcej: Liraglutyd zmniejsza ryzyko powikłań nerkowych
Najnowsze badania wykazały, że trzyletnie stosowanie obu powyższych leków spowalnia rozwój niewydolności nerek. Zaobserwowany efekt był nieznacznie mocniejszy po stosowaniu empagliflozyny. Jednak ze względu na stosunkowo krótki okres obecności tych leków na rynku, potrzebne są dalsze badania mogące potwierdzić, czy ich korzystny wpływ na nerki utrzymuje się długotrwale.
Leki na cukrzycę – bezpieczne i skuteczne
Lekarze ordynując leki stosowane w leczeniu cukrzycy typu 2. muszą kierować się nie tylko ich skutecznością, ale również ich bezpieczeństwem stosowania. Ponadto ważne jest poznanie wszystkich efektów ubocznych, jakie te leki mogą wywołać. Często bowiem nawet leki należące do jednej grupy chemicznej różnie oddziałują na organizm.
