Zabieg in vitro jest uznawany za jedną z najskuteczniejszych metod leczenia niepłodności. Efektywność tej procedury wymaga jednak odpowiedniego przygotowania.
In vitro krok po kroku
In vitro – na czym polega?
Zapłodnienie in vitro polega na zapłodnieniu komórki jajowej w warunkach laboratoryjnych, a następnie przeniesieniu zarodka do jamy macicy. Metoda jest stosowana w sytuacji, gdy nieskuteczne okazały się inne sposoby leczenia niepłodności.
Wskazaniami do przeprowadzenia zabiegu in vitro są np.:
- trwałe uszkodzenie jajowodów u kobiety;
- zaawansowana endometrioza;
- zaburzenia hormonalne po ewentualnym niepowodzeniu inseminacji;
- nosicielstwo zmian genetycznych zagrażających ciężkimi wadami płodu;
- rozpoczęcie terapii przeciwnowotworowej, która z dużym prawdopodobieństwem nieodwracalnie uszkodzi jajniki;
- niewłaściwe parametry męskiego nasienia;
- nosicielstwo wirusów HIV czy HCV przez mężczyznę;
- niepłodność niewiadomego pochodzenia.
Zapłodnienie in vitro polega na zapłodnieniu komórki jajowej w warunkach laboratoryjnych, a następnie przeniesieniu zarodka do jamy macicy
Przygotowanie do in vitro
Wizytę w klinice leczenia niepłodności rozpoczyna się od lekarskiego wywiadu przeprowadzanego z obojgiem partnerów i mającego na celu ustalenie wszystkich czynników mogących wpłynąć na bezpieczeństwo zabiegu in vitro oraz rokowania dotyczące efektywności leczenia.
- Suplementy diety na płodność, testy owulacyjne
- Środki antykoncepcyjne, prezerwatywy, plasty i tabletki antykoncepcyjne
- Środki na potencję i libido
In vitro – badania ginekologiczne
Kobieta musi później przejść dokładne badania ginekologiczne. Do przeprowadzenia sztucznego zapłodnienia niezbędny jest prawidłowy wynik badania cytologicznego i badania obrazowego narządu rodnego – ultrasonografii (USG) oraz histerosalpingografii(HSG) lub histerosalpingosonografii kontrastowej (HyCoSy).
Do przeprowadzenia sztucznego zapłodnienia niezbędny jest prawidłowy wynik badania cytologicznego
Przeprowadza się również szczegółową ocenę tzw. rezerwy jajnikowej, w tym liczby pęcherzyków astralnych, gotowych do wzrostu i przekształcenia się w pęcherzyki, w których będą dojrzewać komórki jajowe.
Sprawdź: Seks i zdrowie intymne
In vitro – badania krwi
Konieczne do rozpoczęcia procedury in vitro są także badania krwi na stężenie hormonów (AMH, FSH) oraz mające wykluczyć zakażenie żółtaczką typu B i C, HIV, kiłą lub chlamydią.
>>> Kalendarz badań w ciąży – kiedy należy wykonać badania krwi i USG?
Analiza nasienia w zapłodnieniu in vitro
U mężczyzny podstawowym testem diagnostycznym jest szczegółowa analiza nasienia. Lekarz przeprowadza również badanie palpacyjne i ocenia prawidłowość budowy narządów płciowych: wielkość i położenie jąder, położenie ujścia cewki moczowej, obecność i konsystencję nasieniowodów i najądrzy oraz żylaków powrózka nasiennego.
Niekiedy zaleca się też badania stężenia gonadotropin, prolaktyny czy testosteronu, a także testy genetyczne na obecność mutacji genów CFTR i AZF.
In vitro – przebieg zabiegu
Procedurę in vitro rozpoczyna farmakologiczna stymulacja owulacji, której celem jest pobudzenie jajników do produkcji pęcherzyków jajnikowych zawierających komórki jajowe. Zwiększa to szansę na uzyskanie większej liczby zarodków i prawdopodobieństwo zajścia w ciążę.
Kolejnym etapem jest pobranie komórek jajowych. Zabieg trwający około pół godziny przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym, wprowadzając przez pochwę do jajnika cienką i długą igłę i pobierając zawartość każdego pęcherzyka zawierającego komórkę jajową.
Następnie w laboratorium komórki jajowe oddziela się od płynu pęcherzykowego i umieszcza w specjalnym preparacie. W tym samym czasie mężczyzna oddaje nasienie. Jeśli jego materiał biologiczny spełnia odpowiednie parametry, przygotowane plemniki umieszcza się razem z komórkami jajowymi w inkubatorze utrzymującym stałą temperaturę i wilgotność, gdzie dochodzi do zapłodnienia.
Między drugim a szóstym dniem rozwoju zarodków są one przenoszone do macicy za pomocą specjalnego cewnika. Pacjentka może wrócić do domu, w pierwszych dniach po zabiegu powinna jednak unikać nadmiernej aktywności fizycznej. Musi również znajdować się pod kontrolą lekarską.
Czytaj więcej: In vitro krok po kroku
W rzadkich przypadkach zapłodnienie pozaustrojowe może wywołać powikłania, m.in. krwawienie z dróg rodnych, krwawienie do jamy otrzewnej czy stan zapalny miednicy małej.
Czytaj też: Inseminacja a in vitro – różnice
