Zagrożona męskość. Impotencja to nadal temat tabu

Impotencja, czyli co?

W języku potocznym wymiennie używa się pojęć „impotencja" i „zaburzenia wzwodu". Zaburzenia wzwodu definiuje się jako niezdolność do osiągnięcia lub utrzymania wzwodu w stopniu zapewniającym satysfakcjonujący stosunek seksualny. Pamiętajmy, że mężczyzna może mieć okresowe problemy z erekcją i nie musi to być sytuacja niepokojąca. Dopiero przewlekłe problemy ze wzwodem są niepokojące.

Co może być przyczyną zaburzeń wzwodu?

W zasadzie każda choroba wpływająca na przepływ krwi w penisie w trakcie stymulacji seksualnej. Powszechnie związane z zaburzeniami wzwodu choroby, to: nadciśnienie, choroby serca, wysoki poziom cholesterolu czy cukrzyca. Ich leczenie można rozwiązać problem zaburzeń erekcji. Zaburzenia wzwodu mogą powodować także niektóre leki oraz niezdrowy styl życia (papierosy, nadużywanie alkoholu, niewłaściwa dieta).

 >>>Viagra, Maxigra Go, Mensil... Jak działają leki na potencję?

Pamiętajmy też, że zjawiskiem zupełnie normalnym jest wydłużenie czasu uzyskania erekcji wraz z wiekiem. Proces starzenia się organizmu dotyczy także i tej intymnej sfery życia, choć także w tym wypadku można sprawić, by problemy ze wzwodem były jak najmniejsze i najmniej dokuczliwe.

Męski problem intymny

Gdy mężczyznę po raz pierwszy spotykają problemy z erekcją, próbuje się tym nie martwić, tłumaczy sobie, że to tylko chwilowe. Jeżeli sytuacja zaczyna się powtarzać, szuka przyczyny. Boi się, że nie jest już „prawdziwym mężczyzną". Próbuje sobie i partnerce na siłę udowodnić, że nie ma żadnego problemu. Kolejne niepowodzenia sprawiają, że czuje się ze sobą i swoją kondycją coraz gorzej. W związku pojawiają się niedomówienia, bo żaden z partnerów nie potrafi poruszyć tego tematu. I choć wiemy, że rozmowa z partnerką może być trudna - należy ją odbyć. Do takiej rozmowy należy się przygotować. Przede wszystkim należy ją przeprowadzić tak, żeby żadna ze stron nie czuła się oskarżona o wywołanie problemu. Rozmowie powinna raczej dać drugiej stronie sygnał: „Mam problem i chce o nim porozmawiać właśnie z Tobą, bo Tobie ufam". Zaś druga strona w takiej sytuacji powinna zrobić wszystko, by sprostać tej sytuacji. Rozmowy o zaburzeniach erekcji w żadnym wypadku nie powinno się przeprowadzać po wypiciu alkoholu, gdy partnerzy są zmęczeni, rozdrażnieni. Po rozmowie z partnerką, przyjdzie czas na rozmowę z lekarzem. Pamiętajmy, że nawet łagodne zaburzenia wzwodu mogą wywoływać mnóstwo negatywnych uczuć, takich jak poczucie straty. Szczera, uczciwa rozmowa z partnerem zapobiegnie oddaleniu się od siebie, a w przypadku podjęcia leczenia, zwiększy szansę na skuteczność terapii.

Czytaj również: Naturalne afrodyzjaki. Dieta na libido i potencję

Zaburzenia wzwodu. Łagodne czy umiarkowane?

Lekarze klasyfikują zaburzenia wzwodu w zależności od stopnia nasilenia problemu. I tak brak zaburzeń wzwodu opisuje się jako pełna zdolność do uzyskania i utrzymania erekcji. Łagodne zaburzenia wzwodu mają miejsce wtedy, gdy pełna zdolność do uzyskania i utrzymania wzwodu jest delikatnie obniżona. Umiarkowana postać zaburzeń charakteryzuje się już tym, że mężczyzna rzadko uzyskuje satysfakcje ze stosunku seksualnego. Z ciężką postacią zaburzeń wzwodu majmy do czynienia wtedy, gdy mężczyzna w związku z problemem z erekcją rzadko lub prawie nigdy nie uzyskuje satysfakcji z seksu.

Jak rozpocząć rozmowę z lekarzem

Rozmowa z obcym człowiekiem o życiu seksualnym nie należy do łatwych, ale należy ją przeprowadzić. Jak to zrobić? Najlepiej mówić wprost o problemie, np.
• Panie doktorze, chciałbym omówić pewne problemy związane z moim życiem seksualnym, trochę się denerwuję;
• Panie doktorze, słyszałem o problemach zaburzenia wzwodu, mam kilka pytań, być może ten problem dotyczy i mnie;
• To nie jest dla mnie łatwe, ale mam problemy z erekcją.

Metody leczenia zaburzeń erekcji

Jeżeli lekarz potwierdzi, że mężczyzna ma problem z zaburzeniami wzwodu, zaleci odpowiednią terapię. Współczesne dostępne metody leczenia obejmują; inhibitory PDES, inne leki doustne, iniekcje, tabletki podawane do cewki moczowej, urządzenia próżniowe, implanty chirurgiczne. Metoda leczenia powinna zostać indywidualnie dobrana do pacjenta. Poszukiwanie terapii zaburzeń wzwodu jest trudne i krępujące. Pamiętaj jednak, że w tym przypadku lekarz będzie najlepszym źródłem informacji.