Zabieg in vitro polega na przeprowadzeniu w warunkach laboratoryjnych procesu zapłodnienia, co umożliwia posiadanie potomstwa parom borykającym się z problemem niepłodności. Jaka jest skuteczność metody in vitro? Komu zaleca się tę metodę zapłodnienia?
In vitro: skuteczność, wskazania, przebieg
In vitro – historia
Pierwszy zabieg zapłodnienia pozaustrojowego przeprowadzono w 1977 r., w angielskiej Bourn Hall Clinic, pod kierunkiem dwóch wybitnych naukowców: Patricka Steptoe i Richarda Edwardsa. W jego wyniku na świat przyszła dziewczynka, Louise Brown.
Sprawdź: Seks i zdrowie intymne
Od tego czasu urodziło się tysiące dzieci poczętych dzięki technikom wspomaganego rozwoju. W Polsce pierwszy tego typu zabieg miał miejsce w 1987 r. w Białymstoku, w ośrodku kierowanym przez prof. Mariana Szamatowicza.
Kompendium wiedzy: Leczenie niepłodności
Skuteczność in vitro
Skuteczność leczenia niepłodności technikami wspomaganego rozrodu zależy od wielu czynników. Największy wpływ na rokowanie ma wiek kobiety – po 35. roku życia spada odsetek zabiegów zakończonych powodzeniem, rośnie również ryzyko wystąpienia wad rozwojowych płodu.
Skuteczność leczenia niepłodności technikami wspomaganego rozrodu zależy od wielu czynników
Czytaj też: In vitro krok po kroku
Nie bez znaczenia dla sukcesu metody in vitro jest również przyczyna niepłodności – w grupie kobiet, których powodem niemożności zajścia w ciążę jest czynnik mechaniczny (zwłaszcza niedrożność jajowodów), blisko 80 proc. ma szanse na urodzenie zdrowego dziecka w wyniku zastosowania zapłodnienia pozaustrojowego.
Czytaj też: Inseminacja a in vitro – różnice
Średnia skuteczność zabiegów in vitro w Polsce wynosi około 35 proc. i jest wyższa niż w wielu krajach Europy Zachodniej, np. we Włoszech, Niemczech czy Wielkiej Brytanii.
Średnia skuteczność zabiegów in vitro w Polsce wynosi około 35 proc. i jest wyższa niż w wielu krajach Europy Zachodniej, np. we Włoszech, Niemczech czy Wielkiej Brytanii.
Czytaj też: Niepłodność a zaburzenia psychiczne. Jak stres wpływa na płodność?
In vitro – wskazania
Na zabieg zapłodnienia in vitro decydują się najczęściej pary, które wyczerpały inne możliwości leczenia niepłodności, a bardzo chcą posiadać potomstwo. Najczęściej tę metodę zaleca się w przypadku:
- niedrożności jajowodów lub operacyjnego ich usunięcia (niemożliwy staje się wówczas transport komórki jajowej z jajnika do macicy);
- endometriozy;
- niemożności wywołania owulacji;
- obniżonych parametrów nasienia mężczyzny;
- niepłodności idiopatycznej, której przyczyn medycyna nie potrafi odkryć.
Czytaj też:
Na czym polega zabieg in vitro? In vitro krok po kroku
Metoda polega na przeprowadzeniu w warunkach laboratoryjnych procesów, które zachodzą w jajowodach kobiety: zapłodnienia komórki jajowej i hodowania zarodka we wczesnej fazie rozwoju.
1. Po zakwalifikowaniu do zabiegu (co wymaga przeprowadzenia licznych badań obojga partnerów) kobieta jest poddawana trwającej 7-12 dni farmakologicznej stymulacji hormonalnej, co umożliwia rozwój pęcherzyków jajnikowych, z których później pobiera się płyn pęcherzykowy. Następnie odnajdywane są w nim komórki jajowe, umieszczane w inkubatorach, w specjalnym płynie do hodowli.
2. W międzyczasie partner kobiety oddaje nasienie. W laboratorium embriologicznym męski materiał biologiczny jest łączony z uzyskanymi komórkami jajowymi (w niektórych przypadkach wstrzykuje się do komórki jajowej pojedyncze plemniki) i umieszczany w naczyniach z płynem do hodowli zarodków, w inkubatorze o temperaturze 37 stopni Celsjusza, z odpowiednio dobranym składem gazów oraz wilgotnością.
Ważny temat: Zaburzenia erekcji – czy warto leczyć się samemu
3. Po kilku dniach 1-4 zarodki przenoszone są za pomocą cienkiego cewnika, przez kanał szyjki macicy do wnętrza jamy macicy, gdzie kontynuują swój rozwój, tak jak przy zapłodnieniu naturalnym.
4. Wszystkie pozostałe zarodki o zachowanym potencjale rozwojowym zostają zamrożone i mogą być transferowane w kolejnych cyklach. Kobieta po zabiegu in vitro powinna prowadzić spokojny tryb życia, ograniczając aktywność fizyczną. Do czasu wykonania testów ciążowych zaleca się również wstrzemięźliwość seksualną.
