W jaki sposób cukrzyca ciążowa wpływa na rozwój dziecka?

Głównym skutkiem cukrzycy ciążowej, a dokładniej zbyt wysokiego poziomu cukru we krwi dziecka, jest makrosomia – stan, w którym dziecko jest większe niż powinno być. Zbyt wysoki poziom cukru we krwi może spowodować również inne zagrożenia dla dziecka. Dowiedz się, jakie może mieć konsekwencje dla zdrowia dziecka i matki.

Wysoki poziom cukru we krwi a makrosomia

Wysoki poziom cukru we krwi matki prowadzi do komplikacji w przebiegu ciąży. Organizm dziecka w odpowiedzi na zbyt duży poziom glukozy musi produkować więcej insuliny. Insulina zamienia nadmiarowy cukier w tkankę tłuszczową, która gromadzi się w ciele rozwijającego się dziecka. Prowadzi to do stanu, który nazywa się makrosomia lub hipertrofia wewnątrzmaciczna. Najogólniej rzecz ujmując, oznacza on, że masa dziecka przekracza normę dla danego wieku płodowego.

Jeśli masa dziecka przekracza 4200 g u kobiety o przeciętnym wzroście lub gdy różnica obwodu brzuszka i obwodu główki przekracza 4 cm – wskazane jest wykonanie cięcia cesarskiego, ponieważ poród drogami natury może być zbyt niebezpieczny.

Makrosomia a poród u kobiety chorej na cukrzycę ciążową

Nadmierna masa dziecka znacznie utrudnia poród naturalny. Zwiększa się ryzyko powikłań zarówno dla matki, jak i dla dziecka. W przypadku matki może dojść do wydłużenia się czasu porodu, uszkodzenia kanału rodnego, rozejścia się spojenia łonowego czy zakażenia połogowego.

Dla dziecka z makrosomią poród drogami natury może doprowadzić do urazów takich jak porażenia nerwów, dysocjacja stawów barkowych itp. Makrosomia jest również czynnikiem ryzyka rozwoju w późniejszym życiu nadwagi, cukrzycy czy nadciśnienia tętniczego.

Czytaj więcej: Poród u kobiety z cukrzycą ciążową

Hipotrofia wewnątrzmaciczna – powikłanie cukrzycy ciążowej

Mimo że to makrosomia jest najbardziej spektakularnym i najczęściej spotykanym powikłaniem cukrzycy ciążowej, rozwijającemu dziecku zagraża również hipotrofia wewnątrzmaciczna, czyli zbyt mała masa płodu względem wieku płodowego. Hipotrofia rozwija się u dzieci matek, które chorują na cukrzycę od dawna, przez co obecne są u nich powikłania tj. uszkodzenia naczyń krwionośnych czy niewydolność nerek. Powikłania te uniemożliwiają prawidłowy wzrost płodu.

Należy podkreślić, że zarówno hipertrofia wewnątrzmaciczna (makrosomia), jak i hipotrofia wewnątrzmaciczna znacząco zwiększają ryzyko przedwczesnego porodu, co może skutkować niedotlenieniem dziecka, zagrażającymi życiu zaburzeniami metabolicznymi czy krwawieniem okołokomorowym i dokomorowym.

Wady wrodzone – powikłanie cukrzycy ciążowej

Niestety zbyt wysoki poziom glukozy we krwi nie wypływa tylko i wyłącznie na wielkość płodu. Jak pokazują liczne badania naukowe, może również prowadzić do wielu wad rozwojowych, których częstość występowania jest kilkukrotnie częstsza u dzieci kobiet z nieprawidłową glikemią niż kobiet z prawidłowympoziomem cukru we krwi. Dotyczy to głównie matek, które już przed zajściem w ciążę zachorowały na cukrzycę i nie były świadome tej choroby w pierwszym trymestrze ciąży. W tym przypadku wysoki poziom cukru działa jako czynnik teratogenny, czyli substancja doprowadzająca do uszkodzenia płodu. Wady rozwojowe kojarzone z cukrzycą w ciąży to między innymi:

• wady serca,
• wady ośrodkowego układu nerwowego – tj. wodogłowie, przepukliny mózgowo-rdzeniowe,
• wady nerek i układu moczowego, tj. wielotorbielowatość nerek, agenezja nerek (wrodzony brak nerek), spodziectwo,
• wady narządu ruchu – głównie wady kręgosłupa oraz kończyn.

Poronienia spowodowane cukrzycą ciążową

Zbyt wysoki poziom cukru we krwi może być także przyczyną poronień. Zwłaszcza gdy poziom cukru we krwi przekracza przewlekle 180 mg/dl, utrzymanie ciąży może okazać się niemożliwe. Szacuje się, że aż u 30 proc. kobiet, których cukrzyca jest nieleczona w pierwszym trymestrze ciąży, dojdzie do obumarcia płodu.

>> Cukrzyca ciążowa - przyczyny, objawy, diagnoza. Normy glikemii