Ulewanie u noworodka – przyczyny i leczenie. Mleko na ulewanie

Przebieranie dziecka po posiłku to już rutyna większości świeżo upieczonych rodziców. Wszak ulewanie zdarza się większości noworodków, szczególnie jeśli dziecko zbyt szybko i łapczywie je, łykając przy tym nadmiar powietrza. Mały brzuch niemowlęcia nie jest też często w stanie pomieścić całego spożytego pokarmu, a jeszcze niewykształcony układ pokarmowy powoduje, że mleko powraca do przełyku.

Przewijanie i przebieranie dziecka przed karmieniem, zakończenie karmienia opieraniem niemowlęcia o ramię, aby mu się odbiło, układanie go na boku już po posiłku – to czynności wykonywane już rutynowo przez rodziców, którym problem ulewania jest doskonale znany. Jak jednak postępować, gdy zdaje się on nasilać?

>> Mleko modyfikowane, mleko na ulewanie

Jakie przyczyny ma ulewanie u noworodka?

Ulewanie u niemowlaka jest procesem naturalnym, występującym u większości dzieci. Wynika ono z niedojrzałości układu pokarmowego – mięsień dolnego zwieracza przełyku rozwija się jeszcze w pierwszych miesiącach życia, dlatego problem zanika najczęściej samoistnie. Dzieje się to zazwyczaj po ukończeniu przez niemowlę szóstego miesiąca życia, choć niekiedy staje się to nieco później, bliżej ukończenia pierwszego roku życia. Ulewanie jest bezbolesne i zazwyczaj nie wymaga interwencji lekarskiej, jednak czasem przekształca się w refluks.

Chociaż ulewanie samo w sobie nie jest niebezpieczne i większość malutkich dzieci nawet nie odczuwa z tego powodu dyskomfortu, może ono wywoływać niepokojące objawy:

• Zakłócony sen (spowodowany na przykład uczuciem głodu, choć częściej wynikający z refluksu żołądkowo-przełykowego),
• Niepokój niemowlęcia (zwłaszcza, jeśli ulewanie jest częste i hamuje przyrost masy ciała dziecka),
• Brak zainteresowania jedzeniem (mniejszy apetyt pojawia się jednak też przy alergiach pokarmowych i refluksie),
• Wyginanie pleców po posiłku (nie mylić z prężeniem się, które świadczy o wzmożonym napięciu mięśniowym).

Co może oznaczać ulewanie u niemowlaka?

Naturalne ulewanie po posiłku, zanika samoistnie, gdy już układ pokarmowy w pełni się rozwinie. Niekiedy wystarczające jest podawanie dziecku pokarmu w wolniejszym tempie czy niedopuszczanie do przejadania się. Zdarza się jednak, że ulewanie ma inne podłoże, jak choćby wspomniany już refluks żołądkowo-przełykowy. Innymi przyczynami ulewania u niemowlaków mogą być:

• Alergie pokarmowe (rozpoznawane także po wysypce wokół ust i w przypadku ulewania nawet do dwóch godzin po karmieniu),
• Nietolerancja laktozy (objawiająca się też wzdęciami i gazami oraz wodnistym stolcem),
• Blokada nerwu błędnego (sprawuje on kontrolę nad mięśniem dolnego zwieracza przełyku),
• Błędna technika przystawiania dziecka do piersi (dziecko powinno jeść w pozycji półleżącej),
• Przerostowe zwężenie odźwiernika (powoduje chlustające ulewanie u noworodka).

Z reguły konsultacji lekarskiej wymaga ulewanie u dzieci powyżej szóstego miesiąca życia, a także jeśli niemowlę jest niespokojne lub gdy nie przybiera na wadze bądź dzieje się to zbyt wolno.

Dicogel Gastro - syrop przeciw refluksowi u dzieci Dicogel Gastro tworzy w żołądku substancję o wysokiej lepkości pełniąca rolę bariery, która uniemożliwia przechodzenie soków żołądkowych wraz z treścią pokarmowa do przełyku, chroniąc błonę śluzową przełyku i zapobiegając pojawieniu się objawów refluksu. ZAMÓW I ODBIERZ

Chlustające ulewanie u noworodka

Przypadłością niektórych noworodków jest przerostowe zwężenie odźwiernika. Wykrywane jest ono już w pierwszym miesiącu życia, zazwyczaj kiedy rodzice niepokoją się chlustającym ulewaniem u niemowlaka. Jest to wada wrodzona żołądka o podłożu genetycznym, którą czterokrotnie częściej diagnozuje się u chłopców.

Jej objawy – w postaci wymiotów i chlustającego ulewania niekiedy o brązowym zabarwieniu – pojawiają się najczęściej po trzech tygodniach życia i nasilają po każdym karmieniu. Dziecko przestaje przybierać, a później traci na wadze, pojawiają się też objawy odwodnienia.

Chlustające ulewanie u noworodka, które może być spowodowane przerostowym zwężeniem odźwiernika, rozpoznaje się podczas badania USG, a w razie niepewności – dzięki badaniu radiologicznemu. Diagnoza znajduje swój finał w szpitalu, bowiem wadę można wyleczyć jedynie operacyjnie. Po wyrównaniu zaburzeń elektrolitowych przeprowadza się pyloromiotomię – często metodą laparoskopową, dlatego dziecko już po kilku dniach może wrócić do domu.

Mleko na ulewanie – jakie mleko AR wybrać?

Jeśli dziecko nie jest karmione piersią, a pediatra wykluczył poważniejsze dolegliwości zdrowotne, problem ulewania można rozwiązać przez podawanie niemowlęciu mleka na ulewanie. Specjalistyczne mleko na ulewanie dla noworodka zazwyczaj można podawać już od urodzenia. W jego wyborze należy więc uwzględnić nie tylko porady od pediatry, ale także wiek dziecka. Bardzo istotne jest też wyeliminowanie tych preparatów, które zawierają alergeny, oczywiście jeśli niemowlę jest na coś uczulone.

Mleko na ulewanie można kupić w aptece, kierując się typowym dla niego oznaczeniem AR (anty-reflux). Czym wyróżnia się taki preparat? Otóż zawiera on dodatkowe substancje zagęszczające mleko w brzuchu niemowlęcia, co minimalizuje ryzyko cofania się pokarmu. W różnych produktach w celu ograniczenia ulewania przez dziecko stosuje się m.in.:

• skrobię ziemniaczaną,
• mączkę chleba świętojańskiego,
• mąkę ryżową.

Często wzbogacone są one dodatkowo o kultury bakterii L., które naturalnie występują w mleku matki.

Młodzi rodzice, nie wiedząc, jakie mleko AR wybrać, powinni pamiętać, że różnice między propozycjami typu Bebilon AR, Nan AR, Enfamil AR czy Humana AR są niewielkie, dlatego do wyboru najlepszego mleka na ulewanie u niemowląt dojdą najprawdopodobniej metodą prób i błędów. Przed zakupem warto jednak zasięgnąć opinii lekarskiej, zwłaszcza jeśli modyfikowanym mlekiem na ulewanie planuje się zastąpić dotychczasowe karmienie piersią.

Ulewanie a wymiotowanie u niemowlaka

Ulewanie u niemowlaka bywa mylone z wymiotowaniem, tymczasem są to dwie różne rzeczy. Cofanie się nadtrawionego pokarmu jest mniej obfite, a dodatkowo pokarm wraca w niezmienionej formie, ponieważ nie miał on jeszcze kontaktu z sokami trawiennymi. Wymioty są bardziej gwałtowne, a zwracana treść ma postać bardziej grudkowatą, ale jeśli występują sporadycznie, nie stanowią raczej powodu do niepokoju. U noworodka mogą one oznaczać po prostu przejedzenie czy zwiastować lekkie przeziębienie. Jeśli wymioty są jednak intensywne, należy być bardziej czujnym, choćby dlatego, że mogą być one objawem niebezpiecznej choroby meningokokowej.

Częste i obfite wymioty wymagają oczywiście konsultacji lekarskiej. Jeśli towarzyszą one infekcji i nie ustępują od doby, należy też dopilnować, aby nie doszło do odwodnienia. Skąpe oddawanie moczu, zmniejszona elastyczność skóry, wysuszone usta czy tzw. płacz bez bez wymagają szybkiej reakcji. Niezależnie od przyczyny wymiotów, należy dopilnować, aby nie doprowadziły one do zaburzeń elektrolitowych ani zatrzymania przyrostu masy ciała.