Paradontoza – przyczyny, objawy, zapobieganie

Zapalenie przyzębia czy też stan zapalny dziąseł to terminy, które nie brzmią groźnie. Jednak nieleczona paradontoza może mieć daleko idące konsekwencje – doprowadzić do rozchwiana i wypadania zębów.

Objawy paradontozy

Pierwszym i najważniejszym objawem choroby przyzębia jest rozpulchnienie i krwawienie dziąseł. Nie musi temu towarzyszyć bolesność.

Gdy zauważysz krwawienie idź do szybko stomatologa. Jeśli lekceważysz objawy, a przy myciu tylko omijasz albo bardzo delikatnie szczotkujesz krwawiące miejsce - to stwarzasz bakteriom powodującym chorobę - doskonałe miejsce do rozwoju.

Etiologia paradontozy nie jest do końca poznana. Początek problemu często związany jest z obecnością kamienia i płytki nazębnej. Zapaleniu przyzębia sprzyjają też:

• urazy mechaniczne dziąseł,
• spadek odporności organizmu,
• choroby przewlekłe (np. cukrzyca)
• infekcje w jamie ustnej.

Po pierwszym objawie - krwawieniu dziąseł - pojawiają się kolejne objawy paradontozy – zmiana koloru dziąseł na ciemnoczerwony czy fioletowy. Z czasem dziąsła zaczynają zanikać i odsłaniać szyjki zębowe. Zęby stają się wrażliwe na bodźce termiczne i chemiczne (kwaśne, gorące i zimne posiłki).

>>> Preparaty na afty i choroby dziąseł

Tworzą się też kieszonki przydziąsłowe, w których zalegają resztki pożywienia – kolejna, doskonała pożywka dla bakterii. Drobnoustroje atakują zębinę, a w końcu korzeń. Połączenie zęba z kością staje się naruszone i pojawiają się objawy, świadczący o zaawansowanym stadium choroby - rozchwianie zębów, a w końcu ich wypadanie. 

Ważne by zgłosić się do lekarza jak najszybciej. Zawsze najpierw udajemy się do stomatologa. Jeśli będzie taka konieczność, pokieruje on dalej pacjenta do specjalisty od chorób przyzębia - periodontologa.

Leczenie paradontozy

Polacy radzą sobie z objawami paradontozy głównie za pomocą stosowania:

• leczniczych past do zębów,
• płukanek do jamy ustnej,
• żeli do smarowania dziąseł.

Tego typu środki działają aseptycznie, łagodzą objawy zapalne. Jednak jest to wyłącznie leczenie objawowe, które nie usuwa przyczyny choroby i nie zatrzymuje trwale postępu paradontozy!

Nowoczesne metody leczenia paradontozy to skaling, kiretaż (oczyszczanie kieszonki z kamienia nazębnego i innych substancji) oraz odbudowa tkanek przyzębia (w tym kości i dziąseł).

Duże pokłady kamienia poddziąsłowego usuwa się za pomocą wektorowania. Po 2-3 dniach od takiego zabiegu dziąsło regeneruje się i przykleja do korzenia. Ząb odzyskuje stabilność.

Lekarz często zaleca stosowanie antybiotyków albo odpowiedniego płynu do płukania jamy ustnej, które zredukują proces zapalny. W trudniejszych przypadkach trzeba sięgnąć po celowaną antybiotykoterapię. Stomatolog pobiera próbkę z obszarów patologicznych i przesyła do laboratorium, gdzie powstaje antybiogram i antybiotyk zwalczający tę grupę bakterii, które zaatakowały przyzębie danego pacjenta.

Aby nie dopuścić do rozwoju chorób dziąseł  należy pamiętać o okresowych wizytach w gabinecie stomatologicznym. Dentysta jest w stanie wykryć problem bardzo wcześnie, zwracając uwagę na głębokość kieszonek dziąsłowych podczas konsultacji. Istotne jest regularne usuwanie kamienia nazębnego, który znacznie przyczynia się do zapaleń dziąseł. Kamień usunąć można metodą ultradźwiękową lub za pomocą piaskowania.

Tu kupisz: Produkty do higieny jamy ustnej

Od kamienia nazębnego do parodontozy

Kamień nazębny trzeba usuwać dwa razy do roku, a czasem i częściej. Ultradźwięki rozbijają zmineralizowaną płytkę nazębną, a skaling musi być precyzyjne wykonywany także pod linią dziąseł.

Nieusuwany kamień pod dziąsłami rozrasta się i mechanicznie odpycha je od korzeni zębów. Powstają kieszenie dziąsłowe (obszar między powierzchnią zęba a odklejonym od niego dziąsłem). Tu gromadzi się coraz więcej kamienia i beztlenowe bakterie, które doskonale czują się w takich złogach. Rozwijają się i wywołują stany zapalne, przez co ze zdwojoną siłą niszczą przyczepy zębów. Kieszenie dziąsłowe robią się coraz głębsze, a wypełniająca je ziarnina niszczy kość. Pojawiają się patologiczne kieszenie kostne, a zęby zaczynają się chwiać.

Badania dowodzą, że bakterie beztlenowe rozwijające się w kieszeniach dziąsłowych i kostnych odpowiadają za:

• zapalenie nerek,
• rozwój miażdżycy,
• rozwój trądziku,
• choroby serca.

Dieta przy paradontozie

Aby zmniejszyć ryzyko paradontozy, oprócz systematycznych kontroli u dentysty i prawidłowej higieny jamy ustnej, musimy zadbać też o prawidłową dietę bogatą w witaminy A, C i D. Ważne jest, aby codziennie jeść mleczne produkty fermentowane, pomagają one chronić jamę ustną przed bakteriami.

Podatność na paradontozę zależy od skali odkładania się płytki bakteryjnej na zębach, sprzyja jej wysoko przetworzona żywnością, w tym fast foody.

Komu grozi paradontoza?

Do paradontozy predysponuje nieleczona wada zgryzu. Nieprawidłowe ustawienie zębów sprzyja odkładaniu się płytki bakteryjnej i kamienia oraz powstawaniu kieszonek dziąsłowych.

Kłopoty z przyzębiem mogą także być powiązane ze stresem, bruksizmem, zaburzeniami w wydzielaniu śliny oraz cukrzycą.

W grupie podatnej na zapalenia przyzębia są kobiety w ciąży, u których wrażliwość dziąseł wynika ze zmian hormonalnych. U diabetyków paradontoza rozwija się częściej niż w populacji ludzi zdrowych, z racji słodkiej śliny, obniżonej odporności organizmu oraz ogólnej większej skłonności do stanów zapalnych. Na paradontozę w dużym stopniu narażeni są także palacze.

Odpowiednia higiena jamy ustnej

Aby zapobiegać paradontozie należy szczególnie dbać o higienę jamy ustnej.

Zęby trzeba myć przynajmniej trzy razy dziennie, a najlepiej po każdym posiłku, przez około dwie, trzy minuty. Mycie zębów powinno zacząć się od miejsc najtrudniej dostępnych. Szczoteczkę należy trzymać pod kątem 45 stopni, ruchy nią wykonywane powinny być najpierw okrężne, a potem wymiatające, czyli od góry na dół.

Nie wolno zaniedbywać linii granicznej z dziąsłami, ponieważ to tam najłatwiej tworzy się nalot. Ważne też jest, aby specjalnie przeznaczoną ku temu szczoteczką myć policzki oraz język, a także systematycznie używać nici dentystycznych.