• 19 000 produktów
  • Darmowa dostawa
  • Wysyłka w 24 godziny
  • 2600 punktów odbioru
 
 

Albuminuria

Mianem albuminurii określa się wydalanie cząsteczek specyficznego białka o małej masie cząsteczkowej (albumin) z moczem.

Albuminy bada się w próbce moczu – z dobowej zbiórki (w moczu porannym) lub z pojedynczej próbki (w zależności od materiału obowiązują nieco inne normy oceny). Albuminy w moczu monitoruje się przede wszystkim u osób chorujących na cukrzycę – jako element diagnostyki nefropatii cukrzycowej.

Wydalenie z moczem albumin to pierwszy sygnał nieprawidłowej pracy nerek, co może mieć związek z niedostatecznie leczoną cukrzycą. Kolejnym stadium choroby nerek powodowanej cukrzycą jest wydalanie białka z moczem, czyli tzw. jawny białkomocz.

Badanie w kierunku nefropatii cukrzycowej powinno się u każdego diabetyka wykonywać co roku – w cukrzycy typu 1. od 5. roku choroby, a w cukrzycy typu 2. – od chwili jej rozpoznania. Im szybciej zostaną wykryte nieprawidłowości, tym szybciej można wdrożyć leczenie, które w połączeniu z zaostrzoną kontrolą metaboliczną cukrzycy mogą spowolnić lub nawet zahamować dalszy postęp choroby.

Jeśli ilość albumin w pojedynczej próbce moczu jest mniejsza niż 20 mg/l, mówimy o normoalbuminurii (wynik prawidłowy). Wartość albumin między 20-200 mg/l określana jest jako mikroalbuminuria, natomiast powyżej 200 mg/l jako makroalbuminuria, czyli inaczej białkomocz.

Poczytaj