Insulina glargine
Insulina glargine jest analogiem insuliny ludzkiej o przedłużonym czasie działania, wytwarzanym metodą rekombinacji DNA z zastosowaniem szczepów E. coli.
Początek działania insuliny glargine następuje po 1,5–2 godzinach od podania. Insulina działa 24 godziny równomiernie, bez szczytów stężenia. W porównaniu z insuliną ludzką stosowanie glargine minimalizuje ryzyko niedocukrzeń oraz nie prowadzi do przyrostu masy ciała.
Nazwy handlowe preparatów na bazie glargine: Abasaglar, Lantus, Toujeo.
Wybierz inne hasło
- Aceton
- Acetonemia
- Acetonuria
- Albuminuria
- Analogi insuliny
- Białko
- Białkomocz
- Bolus
- Bolus prosty
- Bolus przedłużony
- Bolus złożony
- Choroba autoimmunologiczna
- Cukromocz (Glukozuria)
- Cukry proste (monosacharydy)
- Cukry złożone
- Cukrzyca typu 1.
- Cukrzyca typu 2.
- Dekstroza
- Dzienniczek samokontroli
- Endokrynolog
- Fruktoza
- Glikemia
- Glukagon
- Glukometr
- Glukoza
- Hiperfagia
- Hiperinsulinemia
- IFG, nieprawidłowa glikemia na czczo
- IGT, nieprawidłowa tolerancja glukozy
- Indeks glikemiczny
- Insulina aspart
- Insulina detemir
- Insulina glargine
- Insulina lispro
- Ketodiastix
- Ketoza
- Krzywa cukrowa
- Kwasica cukrzycowa
- Makroangiopatia cukrzycowa
- Mikroangiopatia cukrzycowa
- Neowaskularyzacja
- Neuroglikopenia
- Neuropatia autonomiczna
- Neuropatia obwodowa (dystalna)
- Oddech Kussmaula
- Pen
- Peptyd C
- Polidypsja
- Poliuria
- Próg nerkowy
- Przeciwciała przeciwwyspowe
- Samokontrola
- Śpiączka cukrzycowa
- Trzustka
- Tłuszcze
- Wymiennik białkowo-tłuszczowy (WBT)
- Wymiennik węglowodanowy (WW)
- Ładunek glikemiczny