Podagrycznik pospolity (z łac. Aegopodium podagraria L) nazywany jest także barszlicą, gerem, gierszem, srocyną, kozią stopą, śnitką lub krzemionką. Zaliczany jest do rodziny roślin selerowatych (z łac. Apiaceae Lindl). Mimo, że wiele osób traktuje go wyłącznie jako chwast, warto wiedzieć, że jest on wartościowym surowcem leczniczym o wielu prozdrowotnych właściwościach i szerokim zastosowaniu. Pierwotna nazwa podagrycznika pochodzi od podagry (znanej też jako dna moczanowa), czyli choroby spowodowanej nadmiernym odkładaniem się złogów kwasu moczowego w stawach. To w jej leczeniu wykorzystywany jest od tysięcy lat, jako naturalny sposób zmniejszający dolegliwości i wspomagający leczenie. Obecnie jego zastosowanie jest jednak zdecydowanie szersze i warto go stosować nie tylko w problemach stawowych.
Podagrycznik – właściwości lecznicze, działanie, zastosowanie
Podagrycznik – jakie ma właściwości?
Rodzimymi obszarami występowania podagrycznika pospolitego są Azja Zachodnia i Europa. Aktualnie jednak jest zdecydowanie bardziej rozprzestrzeniony i występuje też w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Austali i Nowej Zelandii. Pospolicie występuje również na terenie Polski.
Podagrycznik pospolity to roślina lecznicza o wielu właściwościach, które wynikają z wysokiej zawartości licznych substancji bioaktywnych. Jest on bogatym źródłem witamin (głównie witaminy A, witamina C i K), składników mineralnych (m.in. krzemu, potasu, cynku i magnezu), karotenoidów oraz antyoksydantów. Dostarcza też flawonoidów i olejków eterycznych. Charakterystyczną cechą podagrycznika jest obecność roślinnych poliacetylenów (m.in. falcarinolu, falcarindiolu i falcarinonu), które mają silne działanie przeciwzapalne, przeciwzakrzepowe, przeciwdrobnoustrojowe oraz potencjalnie przeciwnowotworowe, zwłaszcza w stosunku do gluczolakoraka przewodu pokarmowego.
>> Wrzody żołądka - objawy, przyzyny i leczenie
Wymienione substancje sprawiają, że podagrycznik wspomaga usuwanie nadmiaru kwasu moczowego z organizmu. Jego nagromadzenie jest niebezpieczne dla zdrowia i może wywoływać głównie dnę moczanową, a także sprzyjać powstawaniu kamieni nerkowych, zaburzeń pracy tarczycy i układu sercowo-naczyniowego. Roślina ta wykazuje również właściwości wspomagające pracę wątroby oraz detoksykację organizmu, reguluje też rytm wypróżnień poprzez wpływ na perystaltykę jelit. Ze względu na działanie przeciwzapalne i antyoksydacyjne chroni organizm przed negatywnym wpływem wolnych rodników i może zmniejszać ryzyko chorób związanych ze stresem oksydacyjnym m.in. chorób serca i chorób neurodegeneracyjnych. Podagrycznik ma również właściwości przeciwdrobnoustrojowe, dzięki czemu sprawdzi się w leczeniu infekcji i zakażeń. Zastosowany zewnętrznie może dodatkowo przyśpieszyć proces gojenia się ran.
>> Wszystko, co musisz wiedzieć o miażdżycy
Podagrycznik – działanie i wskazania do stosowania
Od setek lat głównym wskazaniem do stosowania podagrycznika pospolitego jest dna moczanowa, czyli choroba stawów spowodowana nadmiernym stężeniem kwasu moczowego w organizmie i jego odkładaniem w stawach w postaci złogów. Ze względu na właściwości wspomagające jego usuwanie, podagrycznik sprawdza się jako naturalny sposób na zmniejszenie aktywności choroby i towarzyszących jej dolegliwości, głównie bólowych. Można go również stosować profilaktycznie u osób z podwyższonym ryzykiem wystąpienia tego schorzenia. Dodatkowo wskazaniami do jego zastosowania są również:
- bóle stawowe m.in. w przebiegu reumatoidalnego zapalenia stawów czy rwy kulszowej,
- zapalenia dróg moczowych i pęcherza moczowego,
- kamica nerkowa,
- zaburzenia żołądkowo-jelitowe,
- hemoroidy,
- zmiany trądzikowe.
Wstępne wyniki badań na zwierzętach i w modelu in vivo wykazują, że może mieć potencjalne zastosowanie również w leczeniu chorób metabolicznych tj. dyslipidemia (np. podwyższony poziom cholesterolu) czy cukrzyca typu 2, wymaga to jednak jeszcze potwierdzenia.
>> Cholesterol – dobry i zły (HDL i LDL). Normy cholesterolu, jak obniżyć jego poziom?
Podagrycznik – bezpieczeństwo stosowania
Podagrycznik pospolity uważany jest za stosunkowo bezpieczną roślinę leczniczą. Dotychczas nie opisano występowania skutków ubocznych, działań niepożądanych, czy negatywnych konsekwencji dla zdrowia związanych bezpośrednio z jego przyjmowaniem. Brakuje również badań, które jednoznacznie określałyby skuteczną i bezpieczną dawkę podagrycznika. Z tego względu podczas stosowania kuracji podagrycznikiem zaleca się ostrożność, a w razie wątpliwości konsultację z lekarzem lub farmaceutą.
Podagrycznik pospolity występuje głównie w postaci rozdrobnionego, suszonego ziela. Wydaje się, że regularne picie naparów przygotowanych z 1 łyżki tego surowca i 1 szklanki gorącej wody jest bezpieczne dla zdrowia i wystarczające do zaobserwowania korzyści zdrowotnych. Przyjmując tabletki zawierające jego ekstrakty, zawsze należy przestrzegać zaleceń producenta i nie przekraczać ustalonych ilości.
Podagrycznik nie powinien być stosowany w ciąży, w trakcie karmienia piersią, ani u dzieci ze względu na brak danych, które jednoznacznie potwierdzałyby bezpieczeństwo jego stosowania w wymienionych grupach. W przypadku stosowanie jakichkolwiek leków, suplementów, czy innych preparatów roślinnych zawsze należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą, ponieważ brakuje wystarczających informacji na temat jego interakcji z innymi substancjami.
>> Pluskwica groniasta - właściwości lecznicze, działanie i zastosowanie
Podagrycznik w Encyklopedii ziół i roślin – podsumowanie
- Podagrycznik pospolity występuje głównie w postaci suszu przeznaczonego do przyrządzania naparów, można spotkać go również w formie tabletek lub soków.
- Wykazuje właściwości przeciwzapalne, antyoksydacyjne i przeciwdrobnoustrojowe.
- Stosowany jest głównie u osób z dną moczanową, w celu zwiększenia wydalania kwasu moczowego, którego nadmiar jest główną przyczyną tej choroby.
- Znajduje również zastosowanie we wspomaganiu leczenia chorób układu moczowego oraz zmniejszaniu bólów stawowych.
- Przeznaczony jest głownie do stosowanie wewnętrznego (w postaci naparów lub tabletek).
