Clotrimazolum na swędzenie odbytu

Do przyczyn świądu odbytu należą między innymi infekcje grzybicze czy bakteryjne, hemoroidy, choroby pasożytnicze, problemy o podłożu alergicznym, a także choroby ogólnoustrojowe, np. cukrzyca, nadczynność tarczycy. Również niewłaściwa higiena okolicy odbytu może przyczyniać się do powstania tego dokuczliwego objawu. U dzieci swędzenie odbytu może mieć podobne podłoże. Swędzeniem odbytu objawia się także zakażenie owsikiem ludzkim, jedna najczęstszych chorób pasożytniczych, występująca głównie u dzieci w wieku 5-14 lat.
W przypadku występowania swędzenia odbytu kluczowe jest określenie przyczyny, co warunkuje dobór odpowiedniej terapii. Krem Clotrimazolum zawiera substancję o działaniu przeciwgrzybiczym o nazwie klotrimazol. Jest wskazany do leczenia zakażeń skóry i błon śluzowych zewnętrznych narządów płciowych, wywołanych przez drożdżaki, ale może być pomocny w łagodzeniu świądu odbytu, jeśli podłożem jest infekcja grzybicza. Zmienione chorobowo miejsca należy smarować cienką warstwą 2 lub 3 razy na dobę. Dzieci poniżej 11 lat i osoby w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) mogą używać tego kremu tylko na zlecenie lekarza.
Przeciwwskazaniami do rozpoczęcia terapii tym lekiem jest nadwrażliwość na klotrimazol lub którąkolwiek substancję pomocniczą (wszystkie są wymienione w ulotce dołączonej do leku). Kremu nie należy stosować, jeśli w okolicy odbytu występują rany lub uszkodzenie skóry albo gdy oprócz swędzenia pacjent zauważa krwawienie z odbytu lub inne niepokojące dolegliwości (np. ból, wydzielina z odbytu). W takim przypadku konieczna jest wizyta u lekarza. Trzeba pamiętać, że krem Clotrimazolum może powodować działania niepożądane, takie jak wysypka, pęcherze, złuszczanie się naskórka, mrowienie, pieczenie, podrażnienie czy rumień. Może również dojść do wystąpienia poważniejszych działań niepożądanych, które wymagają natychmiastowej pomocy lekarskiej (np. wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy).
Jeśli po upływie 7 dni stosowania leku nie nastąpiła poprawa i swędzenie odbytu nadal występuje lub pacjent czuje się gorzej, należy zwrócić się do lekarza w celu przeprowadzenia odpowiedniej diagnostyki (np. badanie kału pod kątem obecności pasożytów, posiew kału, badania krwi). Lekarz może również skierować pacjenta do odpowiedniego specjalisty, np. proktologa, gastroenterologa, hepatologa lub dermatologa.
W celu zapobiegania swędzeniu odbytu warto wdrożyć podstawowe zasady profilaktyki. Po każdym umyciu się niezbędne jest dokładnie osuszenie okolicy odbytu (na przykład za pomocą miękkiego papieru toaletowego lub czystego ręcznika), ponieważ wilgoć sprzyja rozwojowi bakterii i grzybów. Warto też nosić przewiewną bieliznę (np. bawełnianą). Noszenie bielizny ze sztucznych materiałów sprzyja nadmiernej potliwości i utrudnia odprowadzenie wilgoci.