Glucosum Teva 20%, 10 ampułek po 10 ml

Glukoza jest cukrem prostym, naturalnym źródłem energii dla organizmu, wykorzystywanym głównie przez komórki nerwowe, mięsień sercowy, mięśnie poprzecznie prążkowane i wątrobę. 1 gram glukozy dostarcza 4 kcal energii.

Roztwory glukozy od 10% do 40% są płynami hipertonicznymi w stosunku do krwi.

100 ml roztworu 20% glukozy dostarcza 80 kcal.

Wskazania do stosowania leku Glucosum Teva:

• hipoglikemia (zbyt niskie stężenie glukozy we krwi);
• niedobór węglowodanów i niedobory energetyczne;
• żywienie pozajelitowe;
• odwodnienie hiperosmotyczne i izoosmotyczne;
• objawowe leczenie stanów chorobowych przebiegających ze zwiększonym ciśnieniem śródczaszkowym.

Substancją czynną leku jest glukoza. 1 ml roztworu zawiera 200 mg glukozy.

Każda ampułka (10 ml) zawiera 2,0 g glukozy.

Pozostałe składniki to woda do wstrzykiwań.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Roztwór 20 % i 40 % glukozy stosuje się dożylnie, we wstrzyknięciach lub we wlewach kroplowych, w dawkach dobieranych indywidualnie zależnie od stanu zdrowia, wieku i masy ciała pacjenta. Zaleca się uważne monitorowanie stężenia glukozy i elektrolitów we krwi, zwłaszcza podczas długotrwałego żywienia pozajelitowego.

Dorośli:

• u pacjentów wyniszczonych i niedożywionych można podawać do 300 g glukozy w postaci powolnego wlewu. Podczas stosowania stężonych roztworów glukozy istnieje konieczność podawania insuliny w dawce 1 j.m. insuliny na około 4 g glukozy;
• w żywieniu pozajelitowym: wymagana dawka wynosi zwykle 1,5 g - 3,0 g glukozy/kg mc. na dobę, dawką zalecaną jest 3 g glukozy/kg mc. na dobę, podawane w powolnym wlewie do żyły centralnej;
• w hipoglikemii: należy podawać dożylnie 20 % lub 40 % roztwór glukozy (0,2 g/kg mc.) aż do uzyskania prawidłowego stężenia glukozy we krwi.

Stosowanie u dzieci: 

• u dzieci w hipoglikemii: podaje się 0,5 g glukozy/kg mc.;
• podczas zabiegów resuscytacyjnych: od 0,5 g do 1 g glukozy/kg mc., dożylnie.

W przypadku wrażenia, że działanie leku jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się lekarza.

Kiedy nie stosować leku Glucosum Teva: 

• cukrzyca;
• śpiączka hiperglikemiczna;
• bezmocz;
• krwawienia do ośrodkowego układu nerwowego;
• nietolerancja glukozy i galaktozy;
• odwodnienie hipotoniczne;
• stan przewodnienia;
• delirium tremens u pacjentów odwodnionych;
• stany po ostrym niedokrwieniu mózgu;
• hipokaliemia;
• uczulenie na zboża lub produkty zbożowe.

10 ampułek po 10 ml

Podczas długotrwałego stosowania wlewów glukozy należy kontrolować skład elektrolitowy krwi, stopień nawodnienia organizmu oraz okresowo - stężenie glukozy we krwi.

Roztwory glukozy o stężeniach powyżej 15 % powinny być podawane do naczyń centralnych, z wyjątkiem stanów zagrożenia życia (ciężka hipoglikemia - znaczny spadek stężenia cukru we krwi). W przypadku hipoglikemii i konieczności podania roztworu o dużym stężeniu do żyły obwodowej zaleca się podawanie powolne. Po nagłym przerwaniu wlewu hipertonicznego roztworu glukozy może dojść do wtórnego spadku stężenia glukozy we krwi.

Ostrożność należy zachować również w trakcie wlewów stężonych roztworów glukozy pacjentom z posocznicą (sepsą), ciężkimi urazami, niedożywieniem znacznego stopnia, niedoborem witaminy B1, hypofosfatemią oraz hemodilucją (rozcieńczeniem krwi). Stosowanie leku Glucosum Teva u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek i (lub) wątroby Brak danych wskazujących na konieczność dostosowania dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i (lub) wątroby.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie przeprowadzono odpowiednich badań u kobiet w ciąży i u kobiet karmiących piersią. O stosowaniu leku przez kobiety w ciąży i w okresie karmienia piersią decyduje lekarz.

Glukoza nie osłabia sprawności psychofizycznej i nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługi maszyn.

Roztworów glukozy nie należy mieszać z aminofiliną, barbituranami, erytromycyną, hydrokortyzonem, warfaryną, kanamycyną, sulfonamidami, witaminą B12 oraz fenytoiną. Nie należy podawać roztworu glukozy za pomocą tego samego zestawu do wlewów, przed przetaczaniem krwi, podczas i po zakończeniu przetaczania.

Należy zachować ostrożność u pacjentów przyjmujących preparaty naparstnicy ponieważ stężone roztwory glukozy mogą nasilać ich działanie.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Działania niepożądane podano poniżej zgodnie z klasyfikacją układów i narządów według częstotliwości występowania (jeśli jest znana). Częstotliwość występowania: Bardzo często: (≥1/10), Często: (≥1/100, <1/10), Niezbyt często: (≥1/1000, <1/100), Rzadko: (≥1/10 000, <1/1000), Bardzo rzadko: (<1/10 000, w tym pojedyncze przypadki).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

• Częstotliwość nieznana: zaburzenia wodno-elektrolitowe (m.in. hipokaliemia, hipomagnezemia, hipofosfatemia, hiponatremia), zaburzenia metaboliczne (hiperglikemia, śpiączka hiperglikemiczna, hipermolarna, glukozuria i hipoglikemia - w wyniku hiperinsulinemii, w następstwie nagłego zaprzestania podawania stężonego roztworu glukozy).

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

• Częstotliwość nieznana: ból w miejscu podania, podrażnienie żyły.
• Pojedyncze przypadki: uczucie uderzenia gorąca (szczególnie przy zbyt szybkim podaniu).

Zaburzenia układu immunologicznego

• Pojedyncze przypadki: reakcje anafilaktoidalne (u pacjentów chorych na astmę i cukrzycę.

Hipertoniczne roztwory glukozy mogą spowodować diurezę osmotyczną i odwodnienie organizmu. Stężone roztwory glukozy (powyżej 15 %) uszkadzają śródbłonek naczyń żylnych, powodując miejscowe zmiany zakrzepowo-zapalne w żyłach obwodowych.

Aby zapobiec wystąpieniu powikłań metabolicznych należy kontrolować stężenie glukozy we krwi i w razie potrzeby podawać odpowiednie dawki egzogennej insuliny (bez dodatku insuliny organizm jest w stanie metabolizować glukozę z szybkością około 0,25 g/kg mc./godzinę). 4 Zbyt szybkie podawanie glukozy może spowodować niewydolność krążenia, obrzęk płuc i obrzęki obwodowe.