Tamoptim 0,4 mg, 90 kapsułek o zmodyfikowanym uwalnianiu

Kapsułki o zmodyfikowanym uwalnianiu Tamoptim stosuje się w leczeniu objawów ze strony dolnych dróg moczowych związanych z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego.
Objawy te mogą obejmować:

• trudności w oddawaniu moczu (słaby strumień),

• oddawanie moczu kroplami,

• parcie na mocz oraz potrzebę częstego oddawania moczu zarówno w dzień, jak i w nocy.

Substancja czynna zawarta w kapsułkach (tamsulosyna - tzw. antagonista receptorów adrenergicznych typu alfa1A) powoduje rozkurcz mięśni gładkich gruczołu krokowego i cewki moczowej. Ułatwia w ten sposób przepływ moczu przez cewkę i oddawanie moczu.

Leczenie objawów ze strony dolnych dróg moczowych związanych z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zalecaną dawką jest jedna kapsułka Tamoptim jeden raz na dobę po pierwszym posiłku dnia.
Kapsułkę należy przyjmować w całości, na stojąco lub siedząco (nie na leżąco), popijając szklanką wody.
Kapsułki nie wolno żuć.
Lekarz przepisuje lek w dawce dostosowanej do potrzeb pacjenta i określa czas trwania leczenia.
Nie należy zmieniać dawki bez porozumienia z lekarzem.
W przypadku wrażenia, że działanie leku Tamoptim jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Modyfikacja dawki nie jest konieczna u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub lekkimi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby. Przyjmowanie leku przez osoby z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby jest przeciwwskazane

Leku nie należy podawać dzieciom i młodzieży w wieku poniżej 18 lat ze względu na brak działania u pacjentów tej grupy wiekowej.

Kiedy nie stosować leku Tamoptim

• jeśli pacjent ma uczulenie na tamsulosyny chlorowodorek lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku. Uczulenie na tamsulosyny chlorowodorek może objawiać się nagłym obrzękiem rąk lub stóp, trudnościami w oddychaniu i (lub) świądem oraz wysypką (obrzęk naczynioruchowy).

• jeśli u pacjenta wystąpiły w przeszłości zawroty głowy lub omdlenie na skutek zmniejszenia ciśnienia tętniczego krwi (np. podczas gwałtownego siadania z pozycji leżącej lub wstawania).

• jeśli u pacjenta stwierdzono ciężkie zaburzenia czynności wątroby.

Należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli:

• u pacjenta stwierdzono ciężkie zaburzenia czynności nerek.

• stosowanie leku Tamoptim wywołuje u pacjenta zawroty głowy lub omdlenie. W takim wypadku należy usiąść lub położyć się do czasu ustąpienia wymienionych objawów.

• podczas stosowania leku Tamoptim wystąpi u pacjenta na skutek reakcji uczuleniowej nagły obrzęk rąk lub stóp, trudności w oddychaniu i (lub) świąd z wysypką (obrzęk naczynioruchowy).

• pacjent ma poddać się zabiegowi lub planowany jest zabieg chirurgiczny z powodu zmętnienia soczewki (zaćma) lub zwiększonego ciśnienia w oku (jaskra), gdyż możliwe jest wystąpienie tzw. śródoperacyjnego zespołu wiotkiej tęczówki.

Należy poinformować chirurga okulistę o stosowaniu w przeszłości, obecnie lub o planowanym stosowaniu leku Tamoptim. Specjalista będzie mógł wówczas podjąć odpowiednie środki ostrożności wybierając sposób leczenia i techniki operacyjne. Należy zapytać lekarza, czy wskazane jest opóźnienie zastosowania tego leku lub czasowe przerwanie jego przyjmowania ze względu na operację usunięcia zaćmy lub operację jaskry.
Należy skonsultować się z lekarzem, nawet jeśli powyższe ostrzeżenia dotyczą sytuacji występujących w przeszłości.

obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Należy zwłaszcza poinformować o stosowaniu:

• diklofenaku (leku o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym) i warfaryny (leku przeciwzakrzepowego), gdyż mogą one wpływać na szybkość usuwania leku Tamoptim z organizmu;

• leków zmniejszających ciśnienie tętnicze krwi (takich jak werapamil i diltiazem);

• leków stosowanych w leczeniu zakażenia HIV (takich jak rytonawir lub indynawir);

• leków stosowanych w zakażeniach grzybiczych (takich jak ketokonazol lub itrakonazol);

• innych leków alfa-1A-adrenolitycznych (takich jak doksazosyna, indoramina, prazosyna lub alfuzosyna); ich jednoczesne stosowanie z lekiem Tamoptim może spowodować zmniejszenie ciśnienia tętniczego z zawrotami głowy lub oszołomieniem.

• erytromycyny (antybiotyku stosowanego w leczeniu zakażeń).

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Ciężkie działania niepożądane występują rzadko lub bardzo rzadko. W razie wystąpienia wymienionych objawów należy niezwłocznie przerwać przyjmowanie tego leku i zwrócić się do lekarza, gdyż może być konieczne zastosowanie leczenia:

• reakcja alergiczna (może występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób) z takimi objawami, jak trudności w oddychaniu, swędząca wysypka, obrzęk twarzy, gardła lub języka

• długotrwały i bolesny wzwód prącia (zazwyczaj bez związku z aktywnością seksualną) – (może występować rzadziej niż u 1 na 10 000 osób)

• ciężka reakcja skórna z takimi objawami, jak powstawanie pęcherzy i złuszczanie się skóry (znana jako zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy lub złuszczajace zapalenie skóry) - występuje z nieznaną częstością (częstości nie można określić na podstawie dostępnych danych).

Notowano również następujące działania niepożądane:
Zwłaszcza podczas siadania lub wstawania

• zawroty głowy (często: mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób)

• odczucie osłabienia (niezbyt często: mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób)

W razie ich wystąpienia należy natychmiast usiąść lub położyć się do czasu poprawy samopoczucia.

Często (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób)

• nieprawidłowy wytrysk (zaburzenia wytrysku). Oznacza to, że nasienie nie wydostaje się na zewnątrz ciała przez cewkę moczową, ale zamiast tego trafia do pęcherza moczowego (wytrysk wsteczny) albo ilość nasienia jest mniejsza lub w ogóle go brak (niewydolność wytrysku).

Zjawisko takie nie jest szkodliwe dla zdrowia.

Niezbyt często (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób)

• bóle głowy

• przyspieszona czynność serca (kołatanie serca)

• katar lub niedrożność nosa

• nudności lub wymioty

• biegunka lub zaparcie

• świąd lub pokrzywka, wysypka, świąd, odczucie osłabienia.

Rzadko (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób)

• odczucie omdlewania.

Bardzo rzadko (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 000 osób)

• podczas operacji oka z powodu zmętnienia soczewki (zaćma) lub wysokiego ciśnienia w oku (jaskra) możliwe jest niedostateczne rozszerzenie źrenicy (czarnego kółka w centralnej części oka), a także tęczówka (barwna część oka) może stać się wiotka.

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

• niewyraźne widzenie lub pogorszenie wzroku

• krwawienie z nosa

• suchość w jamie ustnej

• nieregularna czynność serca

• trudności w oddychaniu.