Tamiron, 0,4 mg, 30 kapsułek o przedłużonym uwalnianiu, twardych

Substancją czynną leku Tamiron jest tamsulosyny chlorowodorek, który zaliczany jest do wybiórczych antagonistów receptora alfa1A/1D-adrenergicznego. Zmniejsza napięcie mięśni gładkich gruczołu krokowego i cewki moczowej, umożliwiając łatwiejszy przepływ moczu przez cewkę moczową i ułatwiając oddawanie moczu. Ponadto zmniejsza odczucie parcia na mocz.

Tamiron stosuje się u mężczyzn w leczeniu objawów ze strony dolnych dróg moczowych, związanych z powiększeniem gruczołu krokowego (łagodny rozrost gruczołu krokowego). Do tych objawów można zaliczyć trudności w oddawaniu moczu (osłabiony strumień moczu), oddawanie moczu kroplami, parcie na mocz oraz potrzeba częstego oddawania moczu w nocy i w ciągu dnia.

Substancją czynną leku jest tamsulosyny chlorowodorek. Każda kapsułka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 0,4 mg tamsulosyny chlorowodorku.

Pozostałe składniki to: Składniki kapsułki: celuloza mikrokrystaliczna, talk, kwasu metakrylowego i etylu akrylanu kopolimer (1:1) dyspersja 30%, triacetyna, wapnia stearynian. Otoczka kapsułki: indygokarmina (E 132), żelaza tlenek czerwony (E 172), żelaza tlenek żółty (E 172), tytanu dwutlenek (E 171), żelatyna, sodu laurylosiarczan. Tusz: szelak, żelaza tlenek czarny (E 172).

Zwykle przyjmuje się jedną kapsułkę (0,4 mg tamsulosyny chlorowodorku) na dobę, po pierwszym posiłku danego dnia.

Kapsułki należy przyjmować w całości, na stojąco lub siedząco (nie na leżąco), popijając szklanką wody.

Kapsułek nie należy przełamywać, żuć ani rozrywać.

Nie jest konieczne dostosowanie dawki dla osób starszych.

• uczulenie na tamsulosyny chlorowodorek lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.
• jeśli występują omdlenia z powodu obniżenia ciśnienia krwi podczas zmiany pozycji (przy siadaniu lub podczas wstawania).
• cięzkie zaburzenia czynności wątroby.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Tamiron należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

• Niezbędne jest prowadzenie okresowych badań lekarskich w celu monitorowania stopnia rozwoju choroby, na którą pacjent jest leczony.
• Rzadko w trakcie stosowania tamsulosyny, podobnie jak w przypadku przyjmowania innych leków z tej grupy, może wystąpić omdlenie. W przypadku zaobserwowania początkowych objawów zawrotów głowy lub osłabienia pacjent powinien usiąść lub położyć się, do czasu ustąpienia tych objawów.
• Należy poinformować lekarza, jeżeli u pacjenta występują ciężkie zaburzenia czynności nerek.
• Jeśli pacjent jest przygotowywany lub został zakwalifikowany do chirurgicznego zabiegu okulistycznego z powodu zmętnienia soczewki oka (zaćma) lub z powodu zwiększonego ciśnienia w gałce ocznej (jaskra), należy poinformować okulistę, że poprzednio przyjmowano lek Tamiron, jest on obecnie stosowany lub planowane jest jego stosowanie. Okulista może wówczas podjąć odpowiednie środki ostrożności w postaci odpowiednich leków i technik chirurgicznych. Należy zapytać lekarza o konieczność przełożenia lub czasowego zaprzestania przyjmowania leku na czas chirurgicznego zabiegu okulistycznego z powodu zmętnienia soczewki oka (zaćma) lub z powodu zwiększonego ciśnienia w gałce ocznej (jaskra).

Tamiron nie jest wskazany do stosowania u kobiet.
W krótko- i długoterminowych badaniach klinicznych tamsulosyny obserwowano zaburzenia wytrysku. Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki zaburzenia wytrysku, wytrysku wstecznego i braku wytrysku.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Jest to konieczne z powodu wpływu leku Tamiron na sposób działania niektórych innych leków oraz możliwości wpływu niektórych innych leków na sposób działania leku Tamiron. Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie zwłaszcza o przyjmowaniu któregokolwiek z następujących leków:

• inne leki z tej samej grupy (antagoniści receptora alfa-1 adrenergicznego), np. prazosyna, alfuzosyna. Są to leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi lub powiększonego gruczołu krokowego,
• leki stosowane w leczeniu dny lub bólu (diklofenak),
• leki zapobiegające krzepnięciu krwi, tj. leki przeciwzakrzepowe – antykoagulanty (warfaryna),
• leki, które mogą zmniejszać wydalanie tamsulosyny chlorowodorku z organizmu (na przykład lek przeciwgrzybiczy ketokonazol lub antybiotyk erytromycyna).

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy natychmiast przerwać stosowanie leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeżeli u pacjenta wystąpi jakiekolwiek z poniższych poważnych działań niepożądanych:

• nagły miejscowy obrzęk tkanek miękkich (np. gardła lub języka), trudności w oddychaniu i/lub świąd oraz wysypka, często w postaci reakcji alergicznej (obrzęk naczynioruchowy). Może wystąpić u nie więcej niż 1 na 1 000 pacjentów.
• wysypka, zapalenie skóry i/lub błon śluzowych warg, oczu, jamy ustnej, przewodów nosowych lub narządów rozrodczych oraz powstawanie na nich pęcherzy (zespół Stevensa-Johnsona). Może wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 pacjentów.
• priapizm (bolesny, długotrwały, niezamierzony wzwód, który wymaga natychmiastowego leczenia). Może wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 pacjentów.
• wysypka skórna, która może powodować powstawanie pęcherzy i wyglądać jak małe tarcze strzelnicze (ciemny punkt otoczony jaśniejszym obszarem i ciemnym okręgiem wokół krawędzi) zwana rumieniem wielopostaciowym. Częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych.
• rozległa czerwona wysypka skórna z niewielkimi pęcherzami zawierającymi ropę (exfoliative dermatitis). Częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych.

Do innych działań niepożądanych należą:

Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów)

• zawroty głowy, szczególnie przy siadaniu lub podczas wstawania
• zaburzenia wytrysku
• brak wytrysku
• wytrysk wsteczny. Oznacza to, że nasienie nie wydostaje się na zewnątrz przez cewkę moczową, lecz zamiast tego trafia do pęcherza moczowego. Zjawisko to jest nieszkodliwe.

Wykaz wszystkich możliwych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem leku znajduje się w ulotce dołączonej do opakowania.