Ranlosin 0,4 mg, 90 kapsułek o przedłużonym uwalnianiu

Ranlosin 0,4 mg to lek w postaci kapsułek, którego substancją czynną jest tamsulosyna.

Tamsulosyna jest wybiórczym antagonistą receptora adrenergicznego typu α1A/1D. Zmniejsza napięcie mięśni gładkich gruczołu krokowego (prostaty) i cewki moczowej, ułatwiając przepływ moczu przez cewkę i oddawanie moczu. Ponadto tamsulosyna zmniejsza uczucie parcia na mocz.

Ranlosin jest stosowany w leczeniu objawów z dolnych dróg moczowych związanych z powiększeniem gruczołu krokowego (łagodny rozrost gruczołu krokowego). Do tych objawów można zaliczyć: trudności w oddawaniu moczu (słaby strumień), oddawanie moczu kroplami, parcie na mocz oraz zwiększoną częstość oddawania moczu zarówno w nocy, jak i w dzień.

Substancją czynną leku jest chlorowodorek tamsulosyny. Lek Ranlosin zawiera 400 mikrogramów chlorowodorku tamsulosyny.

Pozostałe składniki to:

• Zawartość kapsułki: celuloza mikrokrystaliczna (PH101), magnezu stearynian, kwasu metakrylowego i etylu akrylanu kopolimer (1:1), sodu wodorotlenek, triacetyna, tytanu dwutlenek (E171), talk.
• Kapsułka: żelatyna, żółcień pomarańczowa (E110), czerwień koszenilowa (E124), żółcień chinolinowa (E104), tytanu dwutlenek (E171), żelaza tlenek żółty (E172), błękit brylantowy FCF (E133), azorubina (E122).
• Tusz: szelak, żelaza tlenek czarny (E172), potasu wodorotlenek.

• Zazwyczaj stosowana dawka leku to jedna kapsułka na dobę, po śniadaniu lub po pierwszym posiłku danego dnia.
• Kapsułkę należy przyjmować w całości, nie należy jej rozgryzać ani żuć.
• Zwykle lek Ranlosin jest przepisywany w celu stosowania go przez długi czas.
• Wpływ na pęcherz i oddawanie moczu utrzymuje się podczas długotrwałego stosowania.

Lek Ranlosin należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

• Jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na substancję czynną lub którykolwiek z pozostałych składników leku. Nadwrażliwość może objawiać się jako nagły obrzęk tkanek miękkich (np. gardła lub języka), trudności w oddychaniu i (lub) swędzenie oraz wysypka (obrzęk naczynioruchowy).
• Jeśli u pacjenta występuje ciężka niewydolność wątroby. 
• Jeśli u pacjenta występują spadki ciśnienia krwi (powodujące zawroty głowy i omdlenia) przy wstawaniu z pozycji siedzącej lub leżącej.

Ranlosin zawiera żółcień pomarańczową, azorubinę i czerwień koszenilową

Mogą wystąpić reakcje alergiczne wywołane barwnikami występującymi w tym leku: żółcienią pomarańczową (E110), azorubiną (E122) oraz czerwienią koszenilową (E124).

Opakowanie leku Ranlosin zawiera 90 kapsułek o przedłużonym uwalnianiu oraz ulotkę.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Ranlosin należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

• Konieczne jest przeprowadzenie okresowych badań lekarskich w celu określenia stopnia rozwoju choroby, na którą pacjent jest leczony. 
• Rzadko, podobnie jak w przypadku innych leków należących do tej samej grupy, mogą wystąpić omdlenia. Gdy tylko wystąpią objawy takie jak zawroty głowy czy uczucie osłabienia, należy usiąść lub położyć się do czasu ustąpienia tych objawów.
• Jeśli u pacjenta stwierdzono ciężką chorobę nerek, należy poinformować o tym lekarza. 
• Jeśli u pacjenta planowany jest zabieg chirurgiczny w związku ze zmętnieniem soczewki oka (zaćma), należy poinformować okulistę, że zażywa się, zażywało w przeszłości lub planuje się zażywać lek Ranlosin. Specjalista będzie mógł wtedy podjąć odpowiednie środki ostrożności odnośnie leczenia oraz techniki operacyjnej. Należy zapytać lekarza, czy konieczne jest wstrzymanie się z rozpoczęciem przyjmowania leku lub czasowo przerwać jego przyjmowanie w związku z zabiegiem usunięcia zaćmy.

Lek Ranlosin nie jest przeznaczony do stosowania u kobiet. U mężczyzn obserwowano zaburzenia funkcji seksualnych po zastosowaniu tamsulosyny.

Wpływ leku Ranlosin na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługę maszyn nie został udowodniony. Należy jednak pamiętać o możliwości wystąpienia zawrotów głowy. W takim przypadku nie należy wykonywać czynności wymagających uwagi.

Zastosowanie zbyt dużej dawki może prowadzić do niepożądanego spadku ciśnienia krwi i zwiększenia częstości uderzeń serca z uczuciem osłabienia. W przypadku zażycia zbyt wielu kapsułek leku Ranlosin należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Jednoczesne zażywanie leku Ranlosin z innymi lekami z tej samej grupy (antagonistów receptora adrenergicznego typu α1) może powodować niezamierzone obniżenie ciśnienia tętniczego krwi. Szczególnie ważne jest, aby poinformować lekarza, czy zażywa się jednocześnie leki, które mogą zmniejszać wydalanie leku Ranlosin z organizmu (np. ketokonazol, erytromycynę).

Jak każdy lek, Ranlosin może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

• Często (u mniej niż 1 pacjenta na 10, u więcej niż 1 pacjenta na 100 (1 - 10%): Zawroty głowy, szczególnie przy siadaniu lub wstawaniu. Zaburzenia wytrysku. Wytrysk wsteczny: oznacza to, że nasienie nie wypływa przez cewkę moczową, tylko cofa się do pęcherza. Zjawisko to nie stanowi zagrożenia. Brak wytrysku. Niezbyt często (u więcej niż 1 pacjenta na 1000, u mniej niż 1 pacjenta na 100 (0,1 - 1%)): Ból głowy, palpitacje (uczucie przyspieszonego bicia serca), obniżone ciśnienie krwi odczuwane np. przy zmianie pozycji z leżącej na siedzącą lub stojącą i czasami powiązane z zawrotami głowy, katar lub uczucie zatkanego nosa, biegunka, nudności oraz wymioty, zaparcia, uczucie osłabienia, wysypka, swędzenie i pokrzywka.
• Rzadko (u więcej niż 1 pacjenta na 10 000, u mniej niż 1 pacjenta na 1000 (0,01 - 0,1%): Omdlenia i nagły, miejscowy obrzęk tkanek miękkich (np. gardła lub języka), trudności w oddychaniu i (lub) swędzenie lub wysypka, występujące często jako wynik reakcji alergicznej (obrzęk naczynioruchowy).
• Bardzo rzadko (u mniej niż 1 pacjenta na 10 000 (< 0,01%): Priapizm (niepożądany, bolesny i długotrwały wzwód, w przypadku którego należy podjąć natychmiastowe leczenie). Wysypka, stan zapalny oraz powstanie pęcherzy na skórze i (lub) błonach śluzowych warg, oczu, ust, nozdrzy lub narządów płciowych (zespół Stevensa-Johnsona).
• Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): Niewyraźne widzenie, upośledzenie wzroku. Krwawienia z nosa. Ciężkie zmiany skórne, które mogą dotyczyć twarzy lub innych części ciała, choroby skóry. Suchość w ustach. Nieregularne bicie serca (migotanie przedsionków, arytmia, tachykardia), trudności w oddychaniu (duszność).

Jeśli u pacjenta planowany jest zabieg chirurgiczny w związku ze zmętnieniem soczewki oka (zaćma) a pacjent stosuje, lub stosował w przeszłości lek Ranlosin, należy wziąć pod uwagę, że u tego pacjenta źrenica może się źle rozszerzać, a tęczówka (kolorowa, okrągła część gałki ocznej) może wiotczeć podczas wykonywania zabiegu.