Laremid 2 mg, 10 tabletek

Laremid to lek na biegunkę, który może byc stosowany u osób dorosłych i dzieci powyżej 6. roku życia. Tabletki Laremid mogą być stosowane zarówno w przypadku biegunki o ostrym przebiegu, jak i biegunki przewlekłej.

Loperamid – substancja czynna leku Laremid – wydłuża czas pasażu jelitowego, zwiększa wchłanianie wody i elektrolitów, zwiększa spoczynkowe napięcie zwieracza odbytu, jednocześnie zmniejszając natychmiastową potrzebę wypróżnienia. Skutkiem czego, Laremid zmniejsza częstotliwość i potrzebę wypróżnień.

Laremid stosuje się:

• w objawowym leczeniu ostrej i przewlekłej biegunki;

• w celu zmniejszenia liczby i objętości stolców oraz zwiększenia ich konsystencji u pacjentów z wytworzoną przetoką jelita krętego.

Substancja czynna: każda tabletka zawiera 2 mg loperamidu chlorowodorku.

Pozostałe składniki: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, powidon K-25, kwas stearynowy.

Stosowanie Laremid u dorosłych  i dzieci w wieku 6 lat i powyżej:

W przypadku ostej biegunki:

• Początkowa dawka - 2 tabletki (4 mg) dla dorosłych i 1 tabletka (2 mg) dla dzieci; a następnie 1 tabletka (2 mg) po każdym kolejnym wolnym stolcu.

• Dawka maksymalna wynosi 8 tabletek leku Laremid (16 mg) na dobę dla dorosłych; u dzieci dawka leku musi być dostosowana do masy ciała (3 tabletki/20 kg mc./dobę).

Jeżeli w leczeniu ostrej biegunki, w ciągu 48 godzin nie obserwuje się poprawy stanu klinicznego pacjenta, podawanie leku Laremid należy przerwać i pacjent powinien skonsultować się z lekarzem.

W przypadku przewlekłej biegunki:

• Początkowa dawka - 2 tabletki (4 mg) na dobę dla dorosłych i 1 tabletka (2 mg) na dobę dla dzieci; tę początkową dawkę należy zmodyfikować aż do momentu uzyskania od 1 do 2 normalnych stolców na dobę, co zazwyczaj osiąga się poprzez stosowanie dawki podtrzymującej wynoszącej od 1 do 6 tabletek (od 2 do 12 mg) na dobę.

• Dawka maksymalna wynosi 8 tabletek leku Laremid (16 mg) na dobę dla dorosłych; u dzieci dawka leku musi być dostosowana do masy ciała (3 tabletki/20 kg mc./dobę).

• uczulenie na loperamidu chlorowodorek lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku,

• wiek poniżej 6 lat,

• nasilona biegunka z krwią i wysoką gorączką (ostra czerwonka),

• wrzodziejące zapalenie jelita grubego,

• ostra biegunka wywołana przez bakterie chorobotwórcze lub rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy związane ze stosowaniem antybiotyków,

• w przypadkach, w których należy unikać zwolnienia perystaltyki jelit, z powodu możliwego ryzyka wystąpienia ciężkich powikłań, w tym niedrożności jelit, rozszerzenia okrężnicy i toksycznego rozszerzenia okrężnicy. Laremid należy natychmiast odstawić, jeżeli wystąpi zaparcie, wzdęcie brzucha.

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Nie przekraczaj maksymalnej dawki leku. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.

• Leczenie biegunki lekiem Laremid jest leczeniem wyłączne objawowym. W każdym przypadku, w którym możliwe jest ustalenie przyczyny biegunki, gdy jest to uzasadnione (lub wskazane), lekarz zaleci odpowiednie leczenie.
• Jeżeli po zastosowaniu loperamidu w ostrej biegunce, w ciągu 48 godzin u pacjenta nie nastąpiła poprawa, przyjmowanie leku Laremid należy przerwać i pacjent powinien skonsultować się z lekarzem.
• Jeśli pacjent stosuje Laremid w celu leczenia biegunki związanej ze zdiagnozowanym u niego zespołem jelita drażliwego i w ciągu 48 godzin nie występuje poprawa, lek należy odstawić i skonsultować się z lekarzem. 
• U pacjentów przyjmujących zbyt duże dawki loperamidu (substancji czynnej leku Laremid) odnotowano występowanie ciężkich zaburzeń pracy serca (m.in. przyspieszony lub nieregularny rytm serca).
• U pacjentów z biegunką, zwłaszcza u dzieci, pacjentów osłabionych oraz u osób w podeszłym wieku podczas stosowania leku należy uzupełniać niedobory płynów (wody) i soli mineralnych.
• U pacjentów z AIDS leczonych z powodu biegunki loperamidem, należy przerwać stosowanie leku przy pierwszych objawach wzdęcia brzucha i skontaktować się z lekarzem.

Laremid zawiera 100 mg laktozy jednowodnej. 

 Nie zaleca się stosowania tego leku w okresie ciąży (szczególnie w pierwszym trymestrze) oraz podczas karmienia piersią. Niewielkie ilości mogą przenikać do mleka kobiecego. Należy poradzić się lekarza jaki lek można zastosować w tym okresie.

Należy zaprzestać stosowania leku Laremid i natychmiast skonsultować się z lekarzem, jeżeli wystąpią poniżej opisane objawy. Wymagają one natychmiastowego leczenia.

• Występujący nagle obrzęk twarzy, warg lub gardła - mogą to być objawy ciężkiej reakcji uczuleniowej;
• Zmiany na skórze w postaci wysypki, silnego podrażnienia, zaczerwienienia, pęcherzy, nadżerek na skórze, w jamie ustnej, oczach i narządach płciowych, gorączka i bóle stawowe lub złuszczanie skóry;
• Ból brzucha, nudności i wymioty, silne wzdęcie brzucha, które mogą być skutkiem osłabienia czynności ruchowej jelit (niedrożności jelit);

Najczęściej występujące działania niepożądane leku Laremid (występują rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów) obejmują:

• bóle głowy, zaparcie, nudności, wzdęcia.

Niezbyt często (występują rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów):

• zawroty głowy, senność, bóle brzucha, dyskomfort w jamie brzusznej, suchość w jamie ustnej, ból w nadbrzuszu, wymioty, niestrawność;
• wysypka.

Pełen wykaz działań niepożądanych leku Laremid znajduje się w ulotce dołączonej do opakowania.