Sitagliptin Adamed 50 mg, 28 tabletek powlekanych

Lek Sitagliptin Adamed zawiera substancję czynną, sytagliptynę, która należy do grupy leków nazywanych inhibitorami DPP-4 (inhibitory dipeptydylopeptydazy 4), które obniżają stężenie glukozy we krwi u dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2.

Lek Sitagliptin Adamed ułatwia wzrost stężenia insuliny wytwarzanej po posiłku, a także obniża stężenie cukru wytwarzanego przez organizm.
Lekarz przepisał ten lek w celu ułatwienia obniżenia stężenia cukru we krwi, będącego skutkiem cukrzycy typu 2. Ten lek może być stosowany sam lub w skojarzeniu z innymi określonymi lekami (insuliną, metforminą, pochodnymi sulfonylomocznika lub glitazonem), które obniżają stężenie cukru (glukozy) we krwi i które mogą być już przyjmowane przez pacjenta w cukrzycy wraz z posiłkami oraz planem ćwiczeń fizycznych.

Czym jest cukrzyca typu 2?
Cukrzyca typu 2 to schorzenie, w przebiegu którego organizm nie wytwarza dostatecznej ilości insuliny, a produkowana insulina nie działa tak dobrze jak powinna. Organizm pacjenta może również wytwarzać zbyt duże ilości cukru. W takiej sytuacji glukoza (cukier) gromadzi się we krwi. Może to prowadzić do poważnych zaburzeń zdrowia, takich jak choroba serca, choroba nerek, utrata wzroku i amputacja kończyny.

Substancją czynną leku jest sytagliptyna. Każda tabletka powlekana zawiera sytagliptyny chlorowodorek jednowodny, co odpowiada odpowiednio 50 mg sytagliptyny. Pozostałe składniki to: Rdzeń tabletki: wapnia wodorofosforan, celuloza mikrokrystaliczna, kroskarmeloza sodowa, sodu stearylofumaran, magnezu stearynian. Otoczka tabletki: alkohol poliwinylowy, makrogol 4000, tytanu dwutlenek (E 171), talk, żelaza tlenek czerwony (E 172) oraz żelaza tlenek żółty (E 172).

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zwykle zalecana dawka to:

• jedna tabletka powlekana 100 mg
• raz na dobę
• przyjmowana doustnie.

Jeśli pacjent ma problemy z nerkami, lekarz może przepisać niższą dawkę (na przykład 25 mg lub 50 mg).
Ten lek można przyjmować niezależnie od posiłku.

Lekarz może przepisać ten lek do samodzielnego stosowania lub podawania w skojarzeniu z innymi określonymi lekami obniżającymi stężenie cukru we krwi.
Dieta i aktywność fizyczna mogą ułatwić lepsze wykorzystywanie cukru przez organizm. Podczas przyjmowania leku Sitagliptin Adamed ważne jest kontynuowanie diety oraz planu aktywności fizycznej zaleconych przez lekarza.

Dzieci i młodzież w wieku poniżej 18 lat nie powinny przyjmować tego leku. Lek ten nie jest skuteczny u dzieci i młodzieży w wieku od 10 do 17 lat. Nie wiadomo, czy lek ten jest bezpieczny i skuteczny w przypadku stosowania u dzieci w wieku poniżej 10 lat.

Jeśli pacjent ma uczulenie na sytagliptynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.

28 tabletek powlekanych

U pacjentów przyjmujących sytagliptynę obserwowano przypadki stanu zapalnego trzustki (zapalenia trzustki).
Wystąpienie pęcherzy na skórze może być oznaką choroby określanej jako pemfigoid pęcherzowy.
Lekarz może zalecić zakończenie przyjmowania leku Sitagliptin Adamed.
Należy poinformować lekarza, jeśli u pacjenta występują lub występowały w przeszłości:

• choroba trzustki (na przykład zapalenie trzustki);
• kamienie żółciowe, uzależnienie od alkoholu lub bardzo wysokie stężenie trójglicerydów (rodzaju tłuszczu) we krwi;

Te schorzenia mogą zwiększać ryzyko wystąpienia zapalenia trzustki.

• cukrzyca typu 1;
• kwasica ketonowa w przebiegu cukrzycy (powikłanie cukrzycy związane z wysokim stężeniem glukozy, szybką utratą masy ciała, nudnościami lub wymiotami);
• występujące obecnie lub w przeszłości problemy z nerkami;
• reakcja alergiczna na lek Sitagliptin Adamed.

Jest mało prawdopodobne, aby ten lek doprowadził do niskiego stężenia cukru we krwi, gdyż nie działa on przy niskim stężeniu cukru we krwi. Jeśli jednak lek ten jest stosowany w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika lub insuliną, może dojść do wystąpienia niskiego stężenia cukru we krwi (hipoglikemii). Lekarz może obniżyć dawkę pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny.

Lek Sitagliptin Adamed zawiera sód:
Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Tego leku nie należy stosować w okresie ciąży.
Nie wiadomo, czy ten lek przenika do mleka kobiecego. Tego leku nie należy stosować, jeśli pacjentka karmi piersią lub planuje karmienie piersią.

Ten lek nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak obserwowano występowanie zawrotów głowy i senności, które mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Przyjmowanie tego leku w skojarzeniu z lekami, takimi jak pochodne sulfonylomocznika i insulina, może powodować wystąpienie hipoglikemii, która może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn lub pracy bez bezpiecznego oparcia dla stóp.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
W szczególności należy powiedzieć lekarzowi, jeżeli pacjent przyjmuje digoksynę (lek stosowany w leczeniu nieregularnego rytmu pracy serca oraz innych problemów z sercem). Może być konieczne sprawdzanie stężenia digoksyny we krwi pacjenta, jeśli będzie przyjmowana wraz z lekiem Sitagliptin Adamed.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy PRZERWAĆ przyjmowanie leku Sitagliptin Adamed i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, jeśli pacjent zaobserwuje którekolwiek z poniższych ciężkich działań niepożądanych:

• ciężki i utrzymujący się ból brzucha (w obszarze żołądka), który może promieniować do pleców i któremu mogą, lecz nie muszą, towarzyszyć nudności oraz wymioty, gdyż mogą to być objawy zapalenia trzustki.

W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji alergicznej (której częstość występowania nie jest znana), w tym wysypki, pokrzywki, pęcherzy na skórze/łuszczenia się skóry i obrzmienia twarzy, warg, języka oraz gardła, które może powodować trudności z oddychaniem oraz połykaniem, należy przerwać przyjmowanie tego leku i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Lekarz może przepisać lek w celu leczenia reakcji alergicznej, a także inny lek w celu leczenia cukrzycy.

U niektórych pacjentów występowały poniższe działania niepożądane po dodaniu sytagliptyny do leczenia metforminą:

• Często (mogą występować u maksymalnie 1 na 10 pacjentów): niskie stężenie cukru we krwi, nudności, wzdęcia, wymioty
• Niezbyt często (mogą występować u maksymalnie 1 na 100 pacjentów): ból brzucha, biegunka, zaparcia, senność
• U niektórych pacjentów wystąpiły różne rodzaje dyskomfortu w obrębie żołądka, gdy rozpoczynali leczenie skojarzone z użyciem sytagliptyny i metforminy (częstość występowania: często).

U niektórych pacjentów występowały poniższe działania niepożądane podczas przyjmowania sytagliptyny w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika i metforminą:

• Bardzo często (mogą występować u więcej niż 1 na 10 pacjentów): niskie stężenie cukru we krwi
• Często: zaparcia

U niektórych pacjentów występowały poniższe działania niepożądane podczas przyjmowania sytagliptyny i pioglitazonu:

• Często: wzdęcia, obrzmienie dłoni lub nóg

U niektórych pacjentów występowały poniższe działania niepożądane podczas przyjmowania sytagliptyny w skojarzeniu z pioglitazonem i metforminą:

• Często: obrzmienie dłoni lub nóg

U niektórych pacjentów występowały poniższe działania niepożądane podczas przyjmowania sytagliptyny w skojarzeniu z insuliną (wraz z metforminą lub bez niej):

• Często: grypa
• Niezbyt często: suchość w jamie ustnej

U niektórych pacjentów występowały poniższe działania niepożądane podczas przyjmowania sytagliptyny samodzielnie i (lub) w skojarzeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi w trakcie badań klinicznych lub podczas stosowania leku po wprowadzeniu do obrotu:

• Często: niskie stężenie cukru we krwi, ból głowy, zakażenie górnych dróg oddechowych, zatkany nos lub katar i ból gardła, choroba zwyrodnieniowa stawów, ból kończyny górnej lub dolnej
• Niezbyt często: zawroty głowy, zaparcia, świąd
• Rzadko: obniżenie liczby płytek krwi
• Częstość nieznana: problemy z nerkami (czasem wymagające dializoterapii), wymioty, ból stawów, ból mięśni, ból pleców, śródmiąższowa choroba płuc, pemfigoid pęcherzowy (rodzaj pęcherza na skórze).