Betaxolol PMCS 20 mg, 30 tabletek

Betaxolol PMCS to lek w postaci tabletek zawierający substancją czynną - betaksolol.

• Betaksolol należy do grupy leków nazywanych beta-adrenolitykami. Leki te zmniejszają ciśnienie tętnicze, zwalniają czynność serca oraz zmniejszają zużycie tlenu przez serce.

• Lek Betaxolol PMCS jest stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego (nadciśnienia).
• Lek jest także stosowany w długotrwałym leczeniu oraz aby zapobiec występowaniu napadów stabilnej dławicy piersiowej wysiłkowej (ból w klatce piersiowej spowodowany niedostatecznym dopływem krwi do mięśnia sercowego, występujący w związku z wysiłkiem fizycznym lub stresem).

Substancją czynną leku jest betaksololu chlorowodorek. Każda tabletka zawiera 20 mg betaksololu chlorowodorku.

Pozostałe składniki to: celuloza mikrokrystaliczna, kroskarmeloza sodowa, magnezu stearynian, krzemionka koloidalna bezwodna.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dorośli:

• Ddawkę należy ustalić indywidualnie dla każdego pacjenta, w zależności od tolerancji leku i skuteczności działania.
• W leczeniu łagodnego nadciśnienia tętniczego dawka początkowa to 10 mg (½ tabletki) raz na dobę. Jeśli działanie jest niewystraczające, można zwiększyć dawkę do 20 mg (1 tabletka) raz na dobę. W leczeniu umiarkowanego nadciśnienia tętniczego zwykła dawka wynosi 20 mg raz na dobę.
• W stabilnej dławicy piersiowej wysiłkowej zalecana dawka dobowa to 1 tabletka. Lekarz może dostosować dawkę od 10 mg do 40 mg (½ tabletki do 2 tabletek), w zależności od stanu klinicznego pacjenta.

Zaburzenie czynności nerek:

• U pacjentów z łagodnym zaburzeniem czynności nerek nie ma konieczności dostosowania dawkowania. U pacjentów z cięższym zaburzeniem czynności nerek lub u pacjentów dializowanych lekarz zaleci zmniejszenie dawki. U pacjentów dializowanych zalecana dawka wynosi 10 mg (½ tabletki) raz na dobę, w zależności od czasu trwania dializy.

Zaburzenie czynności wątroby:

• U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby zazwyczaj nie ma konieczności dostosowania dawkowania, jednakże zaleca się uważną kontrolę kliniczną na początku leczenia.

Osoby w podeszłym wieku:

• U pacjentów w podeszłym wieku leczenie należy rozpocząć od małej dawki.

Kiedy nie stosować leku Betaxolol PMCS:

• jeśli pacjent ma uczulenie na betaksolol lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku,
• jeśli pacjent ma ciężką astmę lub przewlekłą, obturacyjną chorobę płuc,
• jeśli pacjent ma ciężką niewydolność serca,
• jeśli pacjent ma wstrząs kardiogenny,
• jeśli pacjent ma zaburzenia przewodzenia w sercu (blok przedsionkowo komorowy II lub III stopnia, z wyjątkiem osób z wszczepionym stymulatorem),
• jeśli pacjent ma dławicę Prinzmetala,
• jeśli pacjent ma zaburzenia czynności węzła zatokowo-przedsionkowego, w tym blok zatokowo-przedsionkowy (zaburzenie wytwarzania i przewodzenia impulsów w sercu),
• jeśli pacjent ma znaczne zwolnienie czynności serca,
• jeśli pacjent ma ciężką postać choroby Raynauda i ciężką chorobę naczyń obwodowych (zaburzenia krążenia krwi w kończynach dolnych),
• jeśli pacjent ma nieleczony guz nadnerczy (guz chromochłonny nadnerczy),
• jeśli pacjent ma niskie ciśnienie tętnicze,
• jeśli u pacjenta występują reakcje anafilaktyczne w wywiadzie,
• jeśli pacjent ma kwasicę metaboliczną (zaburzenie środowiska wewnętrznego organizmu),
• jeśli pacjent przyjmuje floktafeninę lub sultopryd,
• jeśli pacjent przyjmuje leki przeciwdepresyjne, nazywane inhibitorami MAO, np. moklobemid, tranylcypromina (z wyjątkiem np. selegiliny, rasagiliny i safinamidu, stosowanych w leczeniu choroby Parkinsona),
• u pacjentów leczonych betaksololem przeciwskazane jest dożylne podawanie leków zwalniających czynność serca (takich, jak werapamil, diltiazem, dyzopiramid lub amiodaron). Wyjątkiem jest leczenie w oddziale intensywnej opieki medycznej, gdzie zagwarantowane jest uważne i ciągłe monitorowanie stanu pacjenta.

Opakowanie leku Betaxolol PMCS zawiera 30 tabletek oraz ulotkę.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Betaxolol PMCS należy omówić to z lekarzem.

• Gdy pacjent ma łagodniejsze postaci przewlekłej obturacyjnej choroby płuc. Przed rozpoczęciem leczenia zaleca się wykonanie badania czynności płuc.
• Jeśli pacjent ma guz chromochłonny nadnerczy. Leczenie nadciśnienia tętniczego wymaga szczególnego postępowania.
• Jeśli pacjent ma cukrzycę ze skłonnością do hipoglikemii (niskie stężenie cukru we krwi). Pacjenci z cukrzycą powinni częściej kontrolować stężenie cukru we krwi, szczególnie na początku leczenia.
• Jeśli pacjent ma być poddany znieczuleniu ogólnemu podczas operacji. Należy poinformować lekarza anestezjologa o tym, że pacjent przyjmuje Betaxolol PMCS.
• Jeśli pacjent ma jaskrę (zwiększone ciśnienie wewnątrzgałkowe). Należy poinformować lekarza okulistę przed badaniem o tym, że pacjent przyjmuje Betaxolol PMCS.
• Jeśli pacjent jest sportowcem. Betaxolol PMCS zawiera substancję czynną, która może powodować dodatni wynik testu antydopingowego.
• Jeżeli u pacjenta konieczne jest wykonanie leczenia odczulającego, należy zamienić leczenie lekiem Betaxolol PMCS na lek przeciwnadciśnieniowy z innej grupy, niż beta-blokery.

Istnieje ryzyko, że leczenie betaksololem w czasie ciąży może być szkodliwe dla dziecka. Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje zajść w ciążę. Lekarz zadecyduje, czy pacjentka może stosować lek Betaxolol PMC w czasie ciąży.

Betaksolol przenika do mleka matki, dlatego nie zaleca się jego stosowania podczas karmienia piersią.

Ze względu na możliwe działania niepożądane (uczucie zmęczenia, zawroty głowy), występujące szczególnie na początku leczenia, lek może mieć wpływ na wykonywanie czynności wymagających koncentracji, koordynacji i szybkości podejmowania decyzji (np. prowadzenie pojazdów, obsługiwanie maszyn, praca na wysokości itd.). W takich przypadkach można wykonywać te czynności tylko wtedy, gdy lekarz wyrazi na to zgodę.

• Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
• Nie należy stosować leku jednocześnie z floktafeniną, sultoprydem lub lekami przeciwdepresyjnymi, nazywanymi inhibitorami MAO (takimi jak moklobemid lub tranylcypromina).
• Nie zaleca się stosowania leku Betaxolol PMCS jednocześnie z amiodaronem i digoksyną (leki stosowane do leczenia chorób serca).
• Należy zachować szczególną ostrożność podczas jednoczesnego stosowania leku Betaxolol PMCS z antagonistami wapnia (beprydyl, diltiazem, werapamil, mibefradyl), lekami stosowanymi w leczeniu zaburzeń rytmu serca (propafenon, chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid), baklofenem (lek zmniejszający napięcie mięśni), lidokainą (lek miejscowo znieczulający) i środkami kontrastowymi zawierającymi jod.
• Betaxolol PMCS może nasilać działanie stosowanych jednocześnie leków przeciwcukrzycowych.
• Działanie betaksololu może maskować objawy kliniczne hipoglikemii, takie jak przyspieszenie czynności serca i dreszcze.
• Należy rozważyć następujące skojarzenia z lekami, których skuteczność działania może być także zmieniona podczas leczenia lekiem Betaxolol PMC: niesteroidowe leki przeciwzapalne, antagoniści kanału wapniowego (nifedypina), leki przeciwdepresyjne, kortykosteroidy i tetrakozaktydy (rodzaj leczenia hormonalnego), meflochina (lek stosowany w malarii) i leki sympatykomimetyczne (leki stosowane do przyspieszenia rytmu serca).

Jak każdy lek, Betaxolol PMCS może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 osób):

• skórne reakcje alergiczne (zaczerwienienie, świąd, wysypka) i łysienie,
• zmęczenie, zawroty głowy, ból głowy, nadmierne pocenie się,
• osłabienie, bezsenność,
• ból żołądka, biegunka, nudności i wymioty,
• zwolnienie częstości uderzeń serca (bradykardia),
• ziębnięcie kończyn,
• impotencja.

Niezbyt często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 osób):

•  objawy podobne do miastenii, z osłabieniem mięśni,
• zmniejszenie wydzielania łez (szczególnie u pacjentów stosujących soczewki kontaktowe).

Rzadko występujące działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1000 osób):

• łuszczyca, nasilenie objawów istniejącej łuszczycy lub wystąpienie wysypki podobnej do łuszczycy,
• depresja,
• niewydolność serca, niskie ciśnienie tętnicze krwi, zwolnienie przewodzenia przedsionkowo-komorowego lub zaostrzenie istniejącego bloku przedsionkowo-komorowego,
• odbarwienie palców rąk (zespół Raynauda), nasilenie bólu przestankowego, związanego z zaburzeniem krążenia krwi w kończynach dolnych,
• trudności z oddychaniem z powodu napadowego skurczu oskrzeli.

Bardzo rzadko występujące działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 00 osób):

•  nasilenie istniejącej miastenii, zaburzenia czucia (uczucie mrowienia) w obwodowych częściach kończyn górnych i dolnych,
• zaburzenia widzenia,
• omamy, dezorientacja, koszmary senne,
• zmniejszenie lub zwiększenie stężenia cukru we krwi, może się ujawnić utajona klinicznie cukrzyca lub pogorszyć istniejąca cukrzyca.

Działania niepożądane o nieznanej częstości występowania (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

•  u pacjentów z nadczynnością tarczycy kliniczne objawy tyreotoksykozy (przyspieszona czynność serca - tachykardia i drżenie) mogą być maskowane. Podczas długotrwałej głodówki lub ciężkiego wysiłku fizycznego może wystąpić zmniejszenie stężenia cukru we krwi (hipoglikemia). Ostrzegawcze objawy hipoglikemii (szczególnie tachykardia i drżenie) mogą być osłabione.