Zofenil 7,5, 7,5 mg, 28 tabletek powlekanych

Zofenil 7,5 jest lekiem wydawanym na receptę, który zawiera 7,5 mg soli wapniowej zofenoprylu. Należy do grupy leków obniżających ciśnienie tętnicze, nazywanych inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE).

• Nadciśnienie tętnicze: Zofenil jest przeznaczony do leczenia łagodnego i umiarkowanego samoistnego nadciśnienia tętniczego.
• Ostry zawał serca: Zofenil jest wskazany w leczeniu wczesnej fazy ostrego zawału serca z objawami podmiotowymi i przedmiotowymi niewydolności serca lub bez nich. Podawanie produktu leczniczego należy rozpocząć w ciągu pierwszych 24 godzin od wystąpienia objawów u stabilnych hemodynamicznie pacjentów, u których nie wdrożono leczenia trombolitycznego.

Substancją czynną leku jest sól wapniowa zofenoprylu 7,5 mg.

Pozostałe składniki to: celuloza mikrokrystaliczna, laktoza jednowodna, kroskarmeloza sodowa, magnezu stearynian, krzemionka koloidalna bezwodna. Otoczka: hypromeloza, tytanu dwutlenek (E171), makrogol 400 i makrogol 6000.

Leczenie wysokiego ciśnienia tętniczego (nadciśnienia):

• Zazwyczaj stosowana dawka początkowa leku Zofenil 7,5 wynosi 15 mg, raz na dobę.
• Lekarz będzie stopniowo dostosowywać dawkę (zwykle w odstępach co cztery tygodnie), aby ustalić dawkę optymalną dla pacjenta.
• Długotrwałe działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskuje się zazwyczaj stosując dawkę 30 mg leku Zofenil 7,5, raz na dobę.
• Maksymalna dawka wynosi 60 mg na dobę, podawana w dawce pojedynczej lub dwóch dawkach podzielonych.
• W przypadku odwodnienia organizmu, niedoboru soli lub przyjmowania leków moczopędnych (diuretyków), konieczne może być rozpoczęcie leczenia od dawki 7,5 mg leku Zofenil 7,5.

Leczenie zawału serca (ostrego zawału mięśnia sercowego):

• Lekarz rozpocznie podawanie leku Zofenil 7,5 w ciągu pierwszych 24 godzin od wystąpienia objawów.
• Lek jest podawany 2 razy na dobę, rano i wieczorem, w sposób następujący:

- 7,5 mg dwa razy na dobę – w pierwszym i drugim dniu leczenia,

- 15 mg dwa razy na dobę – w trzecim i czwartym dniu leczenia,

- od piątego dnia lekarz zwiększy dawkę do 30 mg dwa razy na dobę.

• Lekarz może dostosować dawkę lub dawkę maksymalną w zależności od uzyskanych wartości ciśnienia tętniczego.
• Leczenie jest kontynuowane przez kolejne sześć tygodni lub dłużej, jeśli objawy niewydolności serca utrzymują się.

Zofenil 7,5 można przyjmować podczas posiłku lub przed posiłkiem, najlepiej popijając tabletkę wodą.

Nie należy podawać tego leku u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Lek Zofenil 7,5 należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza.

• jeśli pacjent ma uczulenie na sól wapniową zofenoprylu lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
• jeśli w przeszłości u pacjenta wystąpiła reakcja uczuleniowa na jakikolwiek inny lek z grupy inhibitorów ACE, np. kaptopryl lub enalapryl;
• jeśli w przeszłości występowała opuchlizna i swędzenie w okolicach twarzy, nosa i gardła (obrzęk naczynioruchowy) w związku z leczeniem inhibitorami ACE, bądź w przypadku dziedzicznego/idiopatycznego obrzęku naczynioruchowego (nagle pojawiająca się opuchlizna skóry, tkanek, przewodu pokarmowego i innych narządów);
• jeśli pacjent przyjął lub obecnie stosuje sakubitryl z walsartanem, lek stosowany w leczeniu pewnego rodzaju długotrwałej (przewlekłej) niewydolności serca u dorosłych, ponieważ zwiększa się ryzyko obrzęku naczynioruchowego (szybkiego obrzęku tkanek znajdujących się pod skórą w miejscach takich, jak gardło);
• w przypadku ciężkich zaburzeń czynności wątroby;
• w przypadku zwężenia tętnic nerkowych;
• po trzecim miesiącu ciąży (należy również unikać stosowania leku Zofenil 7,5 we wczesnym okresie ciąży);
• u kobiet w wieku rozrodczym, jeśli nie stosują skutecznej metody antykoncepcji;
• jeśli pacjent ma cukrzycę lub zaburzenia czynności nerek i jest leczony lekiem obniżającym ciśnienie tętnicze, zawierającym aliskiren.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Zofenil 7,5 należy omówić to z lekarzem.

Należy poinformować lekarza:

• jeśli pacjent ma nadciśnienie oraz chorobę wątroby lub nerek;
• jeśli nadciśnienie spowodowane jest chorobą nerek lub zwężeniem tętnicy prowadzącej krew do nerki (nadciśnienie naczyniowo - nerkowe);
• jeśli pacjentowi niedawno przeszczepiono nerkę;
• jeśli pacjent jest poddawany dializoterapii;
• jeśli stosowana jest afereza LDL (zabieg podobny do dializoterapii, który oczyszcza krew ze szkodliwego cholesterolu);
• jeśli pacjent ma nieprawidłowe, zbyt duże stężenie hormonu aldosteron w krwi (pierwotny hiperaldosteronizm) lub zmniejszone stężenie hormonu aldosteron w krwi (hipoaldosteronizm);
• jeśli pacjent ma zwężenia zastawki serca (zwężenie zastawki aorty) lub pogrubienia ścian serca (kardiomiopatia przerostowa);
• jeśli pacjent ma lub miał łuszczycę (choroba skóry charakteryzująca się różowymi, łuszczącymi się wykwitami);
• jeśli u pacjenta stosowane jest leczenie odczulające na jad owadów (wstrzyknięcia łagodzące objawy alergii);
• jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków, stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego:

− antagonistę receptora angiotensyny II (AIIRA), określanego również sartanem – na przykład walsartan, telmisartan, irbesartan, zwłaszcza jeśli pacjent ma zaburzenia czynności nerek związane z cukrzycą;

− aliskiren;

• jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków, ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego (szybkie puchnięcie skóry w okolicy takiej jak gardło) może się zwiększyć:

− racekadotryl, lek stosowany w leczeniu biegunki;

− leki stosowane w zapobieganiu odrzucenia przeszczepionego narządu oraz w leczeniu raka (np. temsyrolimus, syrolimus, ewerolimus);

− wildagliptyna, lek stosowany w leczeniu cukrzycy.

Lekarz może zalecić regularną kontrolę czynności nerek, ciśnienia tętniczego oraz stężenia elektrolitów (np. potasu) we krwi.

Zofenil 7,5 może spowodować zbyt duże, nagłe obniżenie ciśnienia krwi, zwłaszcza po podaniu pierwszej dawki (takie ryzyko zwiększa się podczas jednoczesnego przyjmowania leków moczopędnych, w przypadku odwodnienia organizmu lub stosowania diety z małą ilością soli). Jeśli się to zdarzy, należy położyć się w pozycji na plecach oraz natychmiast skontaktować się z lekarzem.

W przypadku zabiegu chirurgicznego, przed otrzymaniem znieczulenia należy poinformować anestezjologa o przyjmowaniu leku Zofenil 7,5. Umożliwi to odpowiednią kontrolę ciśnienia tętniczego i częstości akcji serca pacjenta w trakcie zabiegu.

Oprócz tego, u pacjentów z zawałem serca (ostrym zawałem mięśnia sercowego) oraz:

•  z niskim ciśnieniem tętniczym (< 100 mmHg) albo we wstrząsie krążeniowym (w wyniku zaburzeń serca) – nie zaleca się stosowania leku Zofenil 7,5,
• w wieku powyżej 75 lat – należy stosować Zofenil 7,5 z zachowaniem szczególnej ostrożności.

Lek zawiera laktozę. Jeśli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

Lek ten zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w każdej tabletce powlekanej, to znaczy, że lek uznaje się za „wolny od sodu”.

• Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku. Lekarz zazwyczaj zaleci przerwanie stosowania leku Zofenil 7,5 przed planowaną ciążą lub natychmiast po potwierdzeniu ciąży oraz zaleci przyjmowanie innego leku zamiast leku Zofenil 7,5.
• Nie zaleca się stosowania leku Zofenil 7,5 we wczesnym okresie ciąży i nie wolno go stosować po 3 miesiącu ciąży, ponieważ stosowany w tym okresie może poważnie zaszkodzić dziecku.
• Jeśli pacjentka karmi piersią lub planuje karmić piersią, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku. Nie zaleca się stosowania leku Zofenil 7,5 u matek karmiących piersią. Lekarz może zalecić stosowanie innego leku podczas karmienia piersią, zwłaszcza w przypadku karmienia piersią noworodka lub wcześniaka.

Lek może powodować zawroty głowy i uczucie zmęczenia. W razie wystąpienia takich objawów nie wolno prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

W szczególności należy powiedzieć lekarzowi o przyjmowaniu:

• suplementów potasu (w tym substytutów soli), leków moczopędnych oszczędzających potas i innych leków zwiększających stężenie potasu we krwi (np. trimetoprym i ko-trimoksazol, stosowane w zakażeniach wywołanych przez bakterie; cyklosporyna, lek immunosupresyjny stosowany w zapobieganiu odrzucenia przeszczepionego narządu oraz heparyna, lek stosowany w celu rozrzedzenia krwi, aby zapobiec zakrzepom);
• litu (stosowany w leczeniu zaburzeń nastroju);
• leków znieczulających;
• opioidów (np. morfiny);
• leków przeciwpsychotycznych (stosowanych w leczeniu schizofrenii i podobnych chorób);
• trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, np. amitryptyliny i klomipraminy;
• barbituranów (stosowanych w leczeniu zaburzeń lękowych, bezsenności i napadów padaczkowych);
• innych leków stosowanych w leczeniu nadciśnienia i leków rozszerzających naczynia krwionośne (w tym beta-adrenolityków, alfa-adrenolityków oraz leków moczopędnych, takich jak hydrochlorotiazyd, furosemid, torasemid);
• antagonistów receptora angiotensyny II (AIIRA) lub aliskirenu - lekarz może zalecić zmianę dawki i (lub) zastosować inne środki ostrożności;
• glicerolu triazotanu i innych azotanów, stosowanych w przypadku bólu w klatce piersiowej (dławicy piersiowej);
• leków zobojętniających kwas, w tym cymetydyny (stosowanej w leczeniu zgagi i choroby wrzodowej żołądka);
• cyklosporyny (stosowanej po przeszczepieniu narządu) i innych leków immunosupresyjnych (leków osłabiających mechanizmy obronne organizmu);
• allopurynolu (stosowanego w leczeniu dny);
• insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych;
• leków cytostatycznych (stosowanych w leczeniu nowotworów lub chorób wpływających na układ obronny organizmu);
• kortykosteroidów (silnych leków przeciwzapalnych);
• prokainamidu (stosowanego w przypadku zaburzeń rytmu serca);
• niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), takich jak aspiryna lub ibuprofen;
• leków sympatykomimetycznych (leków oddziałujących na układ nerwowy, w tym stosowanych w leczeniu astmy i kataru siennego oraz amin zwiększających ciśnienie tętnicze, np. adrenaliny);
• racekadotrylu (stosowanego w leczeniu biegunki), leków stosowanych w zapobieganiu odrzucenia przeszczepionych narządów i leczeniu raka (np. temsyrolimus, syrolimus, ewerolimus) oraz wildagliptyny (stosowanej w leczeniu cukrzycy). Ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego może się zwiększyć.

Jak każdy lek, Zofenil 7,5 może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane związane z przyjmowaniem inhibitorów ACE są w większości przemijające i ustępują po zakończeniu leczenia.

Często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów):

• zmęczenie,
• nudności i (lub) wymioty,
• zawroty głowy,
• ból głowy,
• kaszel.

Niezbyt często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów):

• ogólne osłabienie,
• kurcze mięśni,
• wysypka na skórze.

Rzadko występujące działania niepożądane (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów):

• nagła opuchlizna i swędzenie, zwłaszcza w okolicach twarzy, jamy ustnej i gardła, którym mogą towarzyszyć trudności w oddychaniu.

Oprócz działań niepożądanych leku Zofenil 7,5, obserwowane są następujące działania niepożądane, typowe dla inhibitorów ACE:

• Znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego na początku leczenia lub po zwiększeniu dawki, z towarzyszącymi zawrotami głowy, zaburzeniami widzenia, omdleniem.
• Przyspieszona lub nieregularna czynność serca, kołatanie serca i ból w klatce piersiowej (zawał serca lub dławica piersiowa).
• Zaburzenia świadomości, nagłe zawroty głowy, nagłe zaburzenia widzenia lub uczucie słabości i (lub) utrata czucia dotyku po jednej stronie ciała (przemijający napad niedokrwienny lub udar).
• Obrzęki obwodowe (gromadzenie wody w kończynach), niskie ciśnienie w pozycji stojącej, ból w klatce piersiowej, ból i (lub) kurcze mięśni.
• Zaburzenia czynności nerek, zmiany dobowej ilości moczu, obecność białek w moczu (białkomocz), impotencja.
• Ból brzucha, biegunka, zaparcie, suchość błony śluzowej jamy ustnej.
• Reakcje alergiczne, np. wysypka, pokrzywka, świąd, łuszczenie się skóry, zaczerwienienie, rozluźnienie warstw skóry i powstawanie pęcherzy na skórze (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka), zaostrzenie łuszczycy (choroba skóry charakteryzująca się różowymi, łuszczącymi plamami), wypadanie włosów (łysienie).
• Nadmierna potliwość i nagłe zaczerwienienie (zwłaszcza twarzy).
• Zmiany nastroju, depresja, zaburzenia snu, nietypowe odczucia na skórze, np. pieczenie, kłucie lub mrowienie (parestezja), zaburzenia równowagi, dezorientacja, dzwonienie w uszach (szum uszny), zaburzenia smaku, niewyraźne widzenie.
• Trudności w oddychaniu, zwężenie dróg oddechowych w płucach (skurcz oskrzeli), zapalenie zatok, wyciek lub niedrożność nosa (nieżyt błony śluzowej nosa), zapalenie języka, zapalenie oskrzeli.
• Zażółcenie skóry (żółtaczka), zapalenie wątroby lub trzustki, niedrożność jelit.
• Zmiany w wynikach badań krwi, dotyczących np. liczby krwinek czerwonych, krwinek białych lub płytek krwi lub zmniejszenie liczby wszystkich typów krwinek (pancytopenia). Jeśli wystąpi skłonność do powstawania siniaków lub ból gardła albo gorączka bez znanej przyczyny, należy skontaktować się z lekarzem.
• Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (aminotransferazy) i stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi.
• Niedokrwistość w związku z rozpadem krwinek czerwonych (niedokrwistość hemolityczna), która może wystąpić u osób z niedoborem G6PD (dehydrogenaza glukozo-6-fosforanowa).