Lernidum 10 mg, 28 tabletek powlekanych

Lernidum zawiera substancję czynną lerkanidypiny chlorowodorek, który należy do grupy tzw. antagonistów wapnia (pochodnych dihydropirydyny) - leków zmniejszających ciśnienie krwi. Lek ten stosuje się w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi (nadciśnienia tętniczego) u dorosłych.

Leczenie łagodnego do umiarkowanego nadciśnienia tętniczego samoistnego u osób dorosłych.

Substancją czynną leku jest lerkanidypiny chlorowodorek. Tabletka powlekana zawiera 10 mg lerkanidypiny chlorowodorku, co odpowiada 9,4 mg lerkanidypiny.

Pozostałe składniki to:

• Rdzeń tabletki: skrobia kukurydziana, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), krzemionka koloidalna bezwodna, celuloza mikrokrystaliczna, poloksamer 188, sodu stearylofumaran, makrogol 6000.
• Otoczka tabletki: hypromeloza 6cps, makrogol 6000, żelaza tlenek żółty (E 172), tytanu dwutlenek (E 171).

Dorośli:

• Zalecana dawka to 10 mg (1 tabletka) na dobę, przyjmowana codziennie o tej samej porze, najlepiej rano, co najmniej 15 minut przed śniadaniem.
• W razie konieczności lekarz może zalecić zwiększenie dawki do 20 mg (1 tabletka) na dobę.
• Tabletki najlepiej połykać w całości, popijając wodą.
• Linia podziału na tabletce Lernidum 10 mg ułatwia tylko jej przełamanie w celu łatwiejszego połknięcia, a nie podział na równe dawki.
• Leku nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Lek Lernidum należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

• jeśli pacjent ma uczulenie na lerkanidypiny chlorowodorek lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
• jeśli u pacjenta wystąpiły w przeszłości reakcje alergiczne na podobne leki (takie jak: amlodypina, nikardypina, felodypina, izradypina, nifedypina lub lacydypina);
• jeśli u pacjenta stwierdzono chorobę serca, taką jak:

- nieleczona niewydolność serca,

- zwężenie drogi odpływu z lewej komory serca,

- niestabilna dławica piersiowa (ból w klatce piersiowej w spoczynku lub nasilający się),

- zawał mięśnia sercowego przebyty w ciągu ostatniego miesiąca;

• jeśli pacjent ma ciężkie zaburzenia czynności wątroby lub nerek lub pacjent jest poddawany dializoterapii;
• jeśli pacjent przyjmuje leki, które są inhibitorami enzymu CYP3A4:

- leki przeciwgrzybicze (tj. ketokonazol lub itrakonazol),

- antybiotyki makrolidowe (tj. erytromycyna, troleandomycyna lub klarytromycyna),

- leki przeciwwirusowe (tj. rytonawir);

• jeśli pacjent otrzymuje lek o nazwie cyklosporyna (stosowany w celu zapobiegania odrzuceniu przeszczepionego narządu);
• jeśli pacjent spożywa grejpfruty lub pije sok grejpfrutowy.

Opakowanie leku Lernidum 10 mg zawiera 28 tabletek powlekanych oraz ulotkę.

Przed zastosowaniem leku Lernidum należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli pacjent:

• ma inne choroby serca i nie ma wszczepionego stymulatora serca albo stwierdzono u niego wcześniej dławicę piersiową;
• ma zaburzenia czynności wątroby lub nerek.

Jeśli pacjentka jest w ciąży (lub mogła zajść w ciążę) lub karmi piersią, należy powiedzieć o tym lekarzowi.

Lek Lernidum 10 mg zawiera 0,928 mg sodu w każdej tabletce. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

• Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, nie powinna stosować leku Lernidum.
• Pacjentki w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję podczas przyjmowania leku Lernidum. Jeśli pacjentka zajdzie w ciążę w trakcie leczenia, powinna niezwłocznie powiadomić o tym lekarza, który podejmie decyzję o dalszym leczeniu.

Lek Lernidum nie wywiera istotnego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn, mogą jednak wystąpić działania niepożądane, takie jak: zawroty głowy, osłabienie, uczucie zmęczenia i rzadko - senność. Należy zachować ostrożność i nie prowadzić pojazdów lub obsługiwać maszyn do momentu poznania indywidualnej reakcji na lek.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować, zwłaszcza jeśli przyjmuje:

• leki beta-adrenolityczne (np. metoprolol);
• cymetydynę w dawce większej niż 800 mg (lek stosowany w leczeniu choroby wrzodowej, niestrawności lub zgagi);
• digoksynę (lek stosowany w chorobach serca);
• midazolam (lek ułatwiający zasypianie);
• ryfampicynę (lek stosowany w leczeniu gruźlicy);
• astemizol lub terfenadynę (leki przeciwalergiczne);
• amiodaron, chinidynę lub sotalol (leki zwalniające czynność serca);
• fenytoinę, fenobarbital lub karbamazepinę (leki stosowane w leczeniu padaczki) – lekarz zaleci częstszą niż zwykle kontrolę ciśnienia tętniczego;
• symwastatynę (lek zmniejszający stężenie cholesterolu) – lek Lernidum należy przyjmować rano, a symwastatynę wieczorem;
• ketokonazol lub itrakonazol (leki przeciwgrzybicze);
• erytromycynę, troleandomycynę lub klarytromycynę (antybiotyki makrolidowe);
• rytonawir (lek przeciwwirusowy);
• cyklosporynę (lek stosowany w celu zapobiegania odrzuceniu przeszczepionego narządu);
• inne leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego.

Jeśli którykolwiek z powyższych przypadków dotyczy pacjenta, należy powiedzieć o tym lekarzowi zanim przyjmie się lek.

Jak każdy lek, lek Lernidum może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy natychmiast przerwać zażywanie tego leku i skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do oddziału ratunkowego najbliższego szpitala, jeśli wystąpi:

• dławica piersiowa (ból w klatce piersiowej na skutek zmniejszonego dopływu krwi do serca), reakcje alergiczne (z takimi objawami, jak: świąd, wysypka, pokrzywka), omdlenie – występują rzadko (mogą wystąpić u mniej niż u 1 na 1000 osób),
• obrzęk twarzy, warg, języka lub gardła, który może powodować trudności w oddychaniu lub połykaniu - częstość występowania nie jest znana.

U pacjentów z dławicą piersiową stosowanie leków z grupy, do której należy Lernidum, może zwiększyć częstość, czas trwania lub nasilenie napadów bólu. Obserwowano pojedyncze przypadki zawału mięśnia sercowego.

Inne możliwe działania niepożądane

Często (mogą wystąpić u mniej niż u 1 na 10 osób):

• ból głowy,
• przyspieszenie czynności serca, kołatanie serca (mocna lub szybka czynność serca),
• nagłe zaczerwienienie twarzy, szyi lub górnej części tułowia, obrzęk okolicy kostek.

Niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż u 1 na 100 osób):

• zawroty głowy,
• obniżenie ciśnienia tętniczego,
• nudności, niestrawność, ból żołądka,
• wysypka, świąd,
• ból mięśni,
• oddawanie dużych ilości moczu,
• osłabienie, zmęczenie.

Rzadko (mogą wystąpić u mniej niż u 1 na 1000 osób):

• senność,
• wymioty, biegunka,
• pokrzywka,
• częstsze niż zwykle oddawanie moczu,
• ból w klatce piersiowej.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• obrzęk dziąseł,
• zaburzenia czynności wątroby (stwierdzone w badaniach krwi),
• zmętnienie płynu (podczas zabiegu dializy z użyciem cewnika umieszczonego w jamie brzusznej).