Candepres HCT 8 mg + 12,5 mg, 28 tabletek

Candepres HCT. Stosowany jest u dorosłych pacjentów w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi (nadciśnienia tętniczego). Lek zawiera dwie substancje czynne: kandesartan cyleksetyl i hydrochlorotiazyd, które razem obniżają ciśnienie tętnicze krwi.

• Kandesartan cyleksetyl należy do grupy leków zwanych antagonistami receptora angiotensyny II. Powoduje on zmniejszenie napięcia naczyń krwionośnych i ich rozszerzenie, co pomaga w obniżeniu ciśnienia tętniczego krwi.
• Hydrochlorotiazyd należy do grupy leków moczopędnych. Wspomaga on usunięcie z organizmu wody i soli (np. sodu) w moczu, co pomaga w obniżeniu ciśnienia tętniczego krwi.

Lekarz może przepisać Candepres HCT, jeśli ciśnienie tętnicze krwi nie jest właściwie kontrolowane podczas stosowania samego kandesartanu cyleksetylu lub samego hydrochlorotiazydu (monoterapia).

Samoistne nadciśnienie tętnicze, gdy skuteczność kandesartanu cyleksetylu lub hydrochlorotiazydu w monoterapii jest niewystarczająca.

Substancjami czynnymi leku są kandesartan cyleksetyl i hydrochlorotiazyd.

Każda tabletka zawiera 8 mg kandesartanu cyleksetylu i 12,5 mg hydrochlorotiazydu.

Pozostałe składniki to: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, powidon K30, karagen, kroskarmeloza sodowa, magnezu stearynian.

Lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Ważne, aby przyjmować Candepres HCT każdego dnia.

Zwykle stosowaną dawką leku Candepres HCT jest jedna tabletka raz na dobę.

Tabletkę należy połknąć popijając wodą.

Należy starać się przyjmować lek codziennie o tej samej porze. W ten sposób łatwiej pamiętać o przyjmowaniu leku.

Kiedy NIE STOSOWAĆ leku Candepres HCT

• jeśli pacjent ma uczulenie na kandesartan cyleksetyl, hydrochlorotiazyd lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6);
• jeśli pacjent ma uczulenie na leki z grupy sulfonamidów. W razie wątpliwości należy poradzić się lekarza;
• jeśli pacjent ma ciężką chorobę wątroby lub zwężenie dróg żółciowych (utrudnienie odprowadzania żółci z pęcherzyka żółciowego);
• jeśli pacjent ma ciężkie zaburzenia czynności nerek;
• jeśli pacjentka jest w ciąży dłużej niż 3 miesiące (lepiej unikać również przyjmowania leku Candepres HCT we wczesnym okresie ciąży – patrz niżej punkt dotyczący ciąży);
• jeśli u pacjenta stwierdzono kiedykolwiek dnę moczanową;
• jeśli we krwi pacjenta utrzymuje się małe stężenie potasu;
• jeśli we krwi pacjenta utrzymuje się duże stężenie wapnia.
• jeśli pacjent choruje na cukrzycę lub ma zaburzenia czynności nerek i przyjmuje lek zmniejszający ciśnienie tętnicze, zawierający aliskiren.

Jeśli pacjent nie jest pewien, czy którekolwiek z powyższych stwierdzeń go dotyczy, powinien przed zastosowaniem leku Candepres HCT poradzić się lekarza lub farmaceuty.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Candepres HCT należy omówić to z lekarzem, jeśli:

• pacjent ma zaburzenia czynności serca, wątroby lub nerek,
• pacjent przebył niedawno zabieg przeszczepienia nerki,
• u pacjenta występują obecnie lub występowały niedawno ciężkie wymioty lub biegunka,
• u pacjenta stwierdzono chorobę nadnerczy (o nazwie zespół Conna lub pierwotny hiperaldosteronizm),
• pacjent choruje na cukrzycę,
• u pacjenta rozpoznano kiedykolwiek chorobę o nazwie toczeń rumieniowaty układowy (TRU),
• pacjent ma niskie ciśnienie tętnicze krwi,
• pacjent przebył w przeszłości udar mózgu,
• pacjent miał w przeszłości alergię lub astmę oskrzelową,
• pacjent przyjmuje którykolwiek z wymienionych leków stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi:
  - inhibitor ACE (np. enalapryl, lizynopryl, ramipryl), zwłaszcza jeśli pacjent ma chorobę nerek spowodowaną cukrzycą
  - aliskiren
• pacjentka przypuszcza, że jest w ciąży (lub że mogła zajść w ciążę). Nie zaleca się stosowania leku Candepres HCT we wczesnym okresie ciąży i nie wolno go przyjmować po 3. miesiącu ciąży, gdyż stosowany w tym czasie może bardzo zaszkodzić dziecku (patrz niżej punkt dotyczący ciąży).

Lekarz może zlecić regularne kontrolowanie czynności nerek, ciśnienia tętniczego i stężenia elektrolitów (np. potasu) we krwi pacjenta.

Jeśli pacjent ma być operowany, powinien poinformować lekarza lub dentystę o stosowaniu leku Candepres HCT, gdyż jego połączenie z niektórymi lekami stosowanymi podczas znieczulenia ogólnego może spowodować nadmierne zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi.

Candepres HCT może zwiększyć wrażliwość skóry na światło słoneczne.

Candepres HCT z jedzeniem i piciem (zwłaszcza z alkoholem)

• Candepres HCT można przyjmować niezależnie od posiłków.
• Jeśli pacjent przyjmuje Candepres HCT, powinien skonsultować się z lekarzem przed spożyciem alkoholu. Alkohol może spowodować omdlenie lub zawroty głowy.

Candepres HCT zawiera laktozę 
Jeśli u pacjenta stwierdzono nietolerancję niektórych cukrów, przed zastosowaniem tego leku należy skontaktować się z lekarzem.

Jeśli pacjentka przypuszcza, że jest w ciąży (lub że mogła zajść w ciążę), musi poinformować o tym lekarza. Lekarz zazwyczaj doradza pacjentce przerwanie stosowania leku Candepres HCT przed zajściem w ciążę lub niezwłocznie po stwierdzeniu ciąży i zaleca przyjmowanie w zamian innego leku. Nie zaleca się stosowania leku Candepres HCT we wczesnym okresie ciąży i nie wolno go przyjmować po 3. miesiącu ciąży, gdyż stosowany w tym czasie może bardzo zaszkodzić dziecku.

Karmienie piersią
Jeśli pacjentka karmi lub planuje karmienie piersią, powinna poinformować o tym lekarza. Candepres HCT nie jest zalecany w okresie karmienia piersią, dlatego pacjentkom, które chcą karmić dziecko (zwłaszcza noworodka lub wcześniaka) lekarz może zalecić inne leczenie.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. 
Candepres HCT może wpływać na sposób działania niektórych leków, a także inne leki mogą wpływać na sposób działania leku Candepres HCT. Jeśli pacjent stosuje niektóre leki, konieczne może być przeprowadzanie od czasu do czasu przez lekarza badań krwi.

Lekarz może zmienić dawkę leku i (lub) zalecić inne środki ostrożności, jeśli pacjent przyjmuje:

• inhibitor ACE lub aliskiren (patrz także informacja w punkcie „Kiedy nie stosować leku Candepres HCT” i „Ostrzeżenia i środki ostrożności”;
• inne leki zmniejszające ciśnienie tętnicze krwi, w tym leki beta-adrenolityczne i diazoksyd;
• leki regulujące rytm serca (leki przeciwarytmiczne), takie jak digoksyna i leki beta-adrenolityczne; niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak ibuprofen, naproksen, diklofenak, celekoksyb lub etorykoksyb (leki stosowane w leczeniu bólu i zapalenia);
• kwas acetylosalicylowy (w dawce większej niż 3 g dziennie), lek stosowany w leczeniu bólu i zapalenia;
• preparaty potasu lub zamienniki soli kuchennej zawierające potas;
• heparyna (lek rozrzedzający krew);
• leki moczopędne;
• lit (lek stosowany w leczeniu zaburzeń psychicznych);
• leki, na których działanie może mieć wpływ stężenie potasu we krwi, takie jak niektóre leki przeciwpsychotyczne;
• leki stosowane w celu zmniejszenia stężenia cholesterolu, takie jak kolestypol lub kolestyramina (leki z rodzaju żywic, zmniejszające stężenie tłuszczów);
• preparaty wapnia lub witaminy D;
• leki przeciwcholinergiczne, takie jak atropina i biperyden;
• amantadyna (lek stosowany w leczeniu choroby Parkinsona lub ciężkich zakażeń wirusowych);
• barbiturany (rodzaj leków uspokajających, stosowanych również w leczeniu padaczki);
• leki stosowane w leczeniu raka;
• steroidy, takie jak prednizolon;
• hormon przysadki (ACTH);
• leki przeciwcukrzycowe (doustne lub insulina);
• leki przeczyszczające;
• amfoterycyna (lek stosowany w leczeniu zakażeń grzybiczych);
• karbenoksolon (lek stosowany w leczeniu choroby przełyku lub choroby wrzodowej);
• penicylina (antybiotyk);
• cyklosporyna, lek stosowany w celu zapobiegania odrzuceniu przeszczepionego narządu;
• inne leki, które mogą spowodować nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego, takie jak baklofen (lek zmniejszający napięcie mięśni), amifostyna (stosowana w leczeniu raka) i niektóre leki przeciwpsychotyczne.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Ważne, aby pacjent wiedział o możliwości wystąpienia tych działań. Niektóre z nich mogą być wywołane przez kandesartan cyleksetyl, a niektóre przez hydrochlorotiazyd.

W razie wystąpienia którejkolwiek z wymienionych niepożądanych reakcji alergicznych należy natychmiast odstawić lek i zwrócić się o pomoc medyczną:

• trudności w oddychaniu z obrzękiem twarzy, warg, języka i (lub) gardła, albo bez takiego obrzęku;
• obrzęk twarzy, warg, języka i (lub) gardła, który może spowodować trudności w połykaniu;
• silny świąd skóry (z wypukłymi wykwitami na skórze).

Candepres HCT może spowodować zmniejszenie liczby białych krwinek. Możliwe jest osłabienie odporności pacjenta na zakażenie z możliwością wystąpienia zmęczenia, zakażenia lub gorączki. 
W takim przypadku należy skontaktować się z lekarzem. Lekarz może sporadycznie wykonać badanie krwi pacjenta w celu sprawdzenia, czy Candepres HCT nie spowodował zmian we krwi (agranulocytoza).

Inne możliwe działania niepożądane:

Często (występują u 1 do 10 na 100 osób)

• Zmiany wyników badań krwi:
  - zmniejszone stężenie sodu we krwi. Jeśli jest ono znaczne, pacjent może odczuwać osłabienie, brak energii lub kurcze mięśni.
  - zwiększone lub zmniejszone stężenie potasu we krwi, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub niewydolnością serca. Jeśli zaburzenia te są znaczne, pacjent może odczuwać zmęczenie, osłabienie, nieregularne bicie serca lub mrowienie.
  - zwiększone stężenie cholesterolu, cukru lub kwasu moczowego we krwi.
• Obecność cukru w moczu.
• Odczucie zawrotów głowy/wirowania lub osłabienia.
• Ból głowy.
• Zakażenie dróg oddechowych.

Niezbyt często (występują rzadziej niż u 1 na 100 osób)

• Niskie ciśnienie tętnicze, które może spowodować uczucie omdlewania lub zawroty głowy.
• Utrata apetytu, biegunka, zaparcie, podrażnienie żołądka.
• Wysypka skórna, pokrzywka, wysypka w wyniku nadwrażliwości na światło słoneczne.

Rzadko (występują rzadziej niż u 1 na 1000 osób)

• Żółtaczka (zażółcenie skóry lub białkówek oczu). W takim przypadku należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
• Wpływ na czynność nerek, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub niewydolnością serca.
• Zaburzenia snu, depresja, niepokój ruchowy.
• Mrowienie lub kłucie w rękach lub nogach.
• Krótkotrwałe nieostre widzenie.
• Zaburzenia rytmu serca.
• Trudności w oddychaniu (w tym zapalenie płuc, obecność płynu w płucach).
• Wysoka temperatura (gorączka).
• Zapalenie trzustki, które powoduje umiarkowany lub silny ból brzucha.
• Kurcze mięśni.
• Uszkodzenie naczyń krwionośnych, które powoduje wystąpienie czerwonych lub fioletowych plamek na skórze.
• Zmniejszenie liczby krwinek czerwonych lub białych albo płytek krwi, z możliwością wystąpienia zmęczenia, zakażenia, gorączki lub łatwego powstawania siniaków.
• Ciężka, szybko rozwijająca się wysypka z powstawaniem pęcherzy lub łuszczeniem się skóry, a także możliwością powstawania pęcherzy w jamie ustnej.
• Nasilenie reakcji przypominających toczeń rumieniowaty lub wystąpienie niezwykłych reakcji skórnych.

Bardzo rzadko (występują rzadziej niż u 1 na 10 000 osób)

• Obrzęk twarzy, warg, języka i (lub) gardła.
• Świąd.
• Ból pleców, bóle stawów i mięśni.
• Zmiany czynności wątroby, w tym zapalenie wątroby. Możliwe jest wystąpienie zmęczenia, zażółcenia skóry i białkówek oczu oraz objawów przypominających grypę.
• Kaszel.
• Nudności.

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

• Nagła krótkowzroczność.
• Nagły ból oka (ostra jaskra z zamkniętym kątem).