Redakcja Apteline (35)

Tasznik pospolity (z łac. Capsella bursa-pastoris) nazywany jest także tobołkiem pastuszym, bydelnikiem, kaszką lub torebką pasterską. Należy do roślin z rodziny kapustowatych (z łac. Brassicaceae). Jego właściwości znane i wykorzystywane są w naturalnym lecznictwie od ponad ośmiu tysięcy lat, a wzmianki o nim pojawiały się już w najstarszych księgach zielarskich. Tasznik pospolity znajduje zastosowanie głównie jako środek przeciwkrwotoczny i przeciwzapalny, przez co wykorzystuje się go w krwawieniach różnego pochodzenia, zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie.

Świetlik łąkowy (łac. Euphrasia rostkoviana Hayne) nazywany jest również złodziejem mlecznym lub ptasim oczkiem. Od wielu lat jego właściwości przeciwzapalne i łagodzące podrażnienia znane są w naturalnym lecznictwie i wykorzystywane głównie przy problemach związanych z oczami. Okłady z naparów świetlika są pomocne przy podrażnieniach, zaczerwienionych oczach. Napary można stosować również wewnętrznie w celu łagodzenia objawów infekcji górnych dróg oddechowych.

Tarczownica islandzka (z łac. Cetraria islandica) nazywana jest również porostem islandzkim, płucnicą islandzką lub szarym mchem. Jej właściwości prozdrowotne znane i wykorzystywane są na szeroką skalę już od czasów średniowiecznych. Znajduje zastosowanie w lecznictwie naturalnym, przemyśle spożywczym, farmaceutycznym oraz kosmetycznym. Ze względu na wysoką zawartość substancji o szerokiej aktywności biologicznej wykazuje wielokierunkowe pozytywne działanie na organizm. Stosuje się ją m.in. podczas infekcji, stanów zapalnych jamy ustnej oraz przy problemach skórnych.

Ślaz dziki (z łac. Malva sylvestris L.) nazywany jest także ślazem leśnym, malwą leśną, ślazówką, ślazem zajęczym, guziczkowym zielem lub kędzierzawcem. Wykorzystywany jest jako roślina ozdobna, jadalna oraz lecznicza. Jego prozdrowotne właściwości znane są od setek lat. Znajduje zastosowanie głównie w leczeniu infekcji górnych dróg oddechowych i stanach zapalnych przebiegających z kaszlem i podrażnieniami błony śluzowej.

Szarłaty wyniosły (z łac. Amaranthus cruentus) nazywamy jest także szarłatem wiechowatym, amarantusem lub amarantem. W ostatnich latach zdecydowanie wzrosła jego popularność i stosowany jest na szeroką skalę w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym oraz lecznictwie. Otrzymywane z niego produkty, takie jak mąki, płatki, kasze, musli, coraz częściej pojawiają się w diecie osób chorych, ale również zdrowych w ramach ogólnej poprawy funkcjonowania organizmu. Wyróżnia go wysoka zawartość białka zawierającego wszystkie aminokwasy egzogenne, skwalenu, nienasyconych kwasów tłuszczowych, antyoksydantów i soli mineralnych. Amarantus wykorzystany jako element zdrowej diety może poprawić ogólny stan zdrowia i wspomóc leczenie niektórych chorób.

Szanta zwyczajna (z łac. Marrubium vulgare) stosowana jest w lecznictwie od tysięcy lat. Nazywana jest także gojnikiem, krzeszyną lub krzeciną. W starożytności wykorzystywano ją głównie jako środek po ukąszeniach węży lub pogryzieniu przez psa. Obecnie wiadomo, że ze względu na bardzo bogaty skład i wysoką zawartość substancji biologicznie czynnych szanta zwyczajna może pobudzać produkcję śliny, soku żołądkowego i żółci, a tym samym poprawiać trawienie i korzystnie wpływać na pracę układu pokarmowego. Sprawdza się także przy braku apetytu i nieżytach górnych dróg oddechowych.

Szakłak pospolity (łac. Rhamnus cathartica) od wielu lat wykorzystywany jest jako roślina lecznicza. Mimo że aktualnie jest on dość mało popularny i rzadko stosowany, warto wiedzieć, jakie ma właściwości i przy jakich problemach może okazać się pomocny. Szakłak charakteryzuje bogaty skład substancji biologicznie czynnych, dzięki którym wykazuje m.in. działanie przeczyszczające, prokinetyczne, moczopędne i przeciwzapalne i znajduje zastosowanie we wspomaganiu leczenia infekcji górnych dróg oddechowych, zaburzeń żołądkowo-jelitowych oraz chorób układu oddechowego.

Zgodnie z obwieszczeniem Ministra Zdrowia z dnia 20 kwietnia 2023 r. w sprawie wykazu leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych od 1 maja 2023 r. mamy nową listę leków refundowanych. Jakie zmiany zostały przewidziane?

Przetacznik leśny (Veronica officinalis L.), zwany też przetacznikiem lekarskim, to roślina o wielu właściwościach prozdrowotnych i wysokiej zawartości substancji biologicznie czynnych. Zaliczany jest do rodziny roślin babkowatych (Plantaginaceae), a w lecznictwie i medycynie ludowej wykorzystywany jest od setek lat. Jest źródłem m.in. flawonoidów, garbników i kwasów o wielokierunkowym, pozytywnym wpływie na organizm. Przetacznik leśny sprawdza się m.in. w leczeniu suchego kaszlu, podrażnień gardła i chrypki, a także przy zaburzeniach trawiennych i chorobie wrzodowej żołądka. Można stosować go również zewnętrznie przy zaburzeniach dermatologicznych i reumatologicznych.