Redakcja Apteline (34)

Rdest ostrogorzki (z łac. Persicaria hydropiper) zwyczajowo nazywany jest także rdestem wodnym lub pieprzem wodnym. Jego nazwa pochodzi od jego charakterystycznego ostrego i gorzkiego smaku, przypominającego połączenie chili z pieprzem. Ziele rdestu ostrogorzkiego jest źródłem wielu substancji biologicznie czynnych, m.in. rutyny, związków garbnikowych i kwasów organicznych, dzięki czemu wykazuje on liczne właściwości prozdrowotne. Na uwagę zasługuje przede wszystkim jego działanie przeciwkrwotoczne, przeciwzapalne i moczopędne. Mimo wymienionych korzyści rdest ostrogorzki może mieć jednak również działanie trujące i toksyczne, dlatego jego stosowanie zawsze powinno być skonsultowane z lekarzem i odbywać się pod nadzorem specjalisty, który oceni potencjalne korzyści i zagrożenia.

Przywrotnik pospolity (z łac. Alchemilla vulgaris) w Polsce nazywany jest również gojnikiem lub lwią łapą. Należy do rodziny roślin różowatych (łac. Rosaceae). W medycynie ludowej znany jest jajko ziele Matki Boskiej i stosowany głównie w celu łagodzenia dolegliwości związanych z okresem okołomenopauzalnym, menstruacją oraz zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi. Stosuje się go również zewnętrznie do leczenia stanów zapalnych jamy ustnej i gardła oraz problemów skórnych.

Przymiotno kanadyjskie (Erigeron canadensis), zwane również przymiotnikiem, starym zielem lub starym krzewem, to roślina od lat wykorzystywana w medycynie naturalnej. Należy do rodziny astrowatych (Asteraceae). Jest rośliną leczniczą, tradycyjnie stosowaną jako środek przeciwkrwotoczny, przeciwzapalny, diuretyczny oraz przeciwbiegunkowy. Obecnie właściwości zdrowotne przymiotna kanadyjskiego są przedmiotem wielu badań naukowych, mających na celu rzetelną ocenę możliwości jego zastosowania we współczesnej medycynie.

Wrzos zwyczajny (Calluna vulgaris) jest jedynym gatunkiem rośliny wieloletniej z rodzaju wrzos, wyróżniającym się drobnymi, jasnofioletowymi kwiatami. Wrzos zwyczajny stosowany jest przede wszystkim jako środek moczopędny i dezynfekujący drogi moczowe. Osoby cierpiące na bezsenność z pewnością docenią jego uspokajające właściwości. Calluna vulgaris podawany jest również w przypadku niestrawności, problemów skórnych, kaszlu i problemów skórnych. Poznaj właściwości lecznicze, działanie i zastosowanie wrzosu zwyczajnego!

Wiesiołek dwuletni (łac. Oenothera biennis) to popularne zioło, które znalazło zastosowanie zarówno w ziołolecznictwie, jak i kosmetyce.. Jej żółte kwiaty znane są ze zdolności do odbijania światła księżycowego, przez co wiesiołek często określa się mianem nocnej świecy. Zioło wykorzystywane jest przede wszystkim jako remedium na wysoki poziom cholesterolu, nadciśnienie tętnicze i cukrzycę. W kosmetyce z kolei preparaty na bazie wiesiołka dwuletniego przeznaczone są do pielęgnacji skóry suchej.

Wiązówka błotna (łac. Filipendula Ulmaria) to cenne zioło o właściwościach leczniczych, które znane jest także pod nazwami tawuła łąkowa (błotna), kozia broda, czy kropidło błotne. Obecnie z powodzeniem stosuje się ją na przeziębienie, reumatoidalne zapalenie stawów czy też bóle mięśniowo-stawowe. Ponadto, zwolennicy fitoterapii polecają zioło na problemy trawienne, w tym przede wszystkim zgagę, nudności i nadkwasotę.

Wąkrota azjatycka (z łac. Centella asiatica) to bardzo popularna roślina lecznicza, znana i ceniona przede wszystkim w medycynie ajurwedyjskiej. Nazywana jest również gotu kola, trawą tygrysią lub brahami. Należy do rodziny roślin baldaszkowatych (z łac. Umbelliferae), została zaklasyfikowana jako adaptogen. Stosuje się ją głównie zewnętrznie w celu poprawy jakości i kondycji skóry, do łagodzenia podrażnień, obrzęków oraz niwelowania oznak starzenia.

Wawrzyn szlachetny (z łac. Laurus nobilis) to roślina wykorzystywana w celach uprawnych, leczniczych, a także w przemyśle kosmetycznym i spożywczym. Nazywana jest także bobkiem, bobkowym drzewem, drzewem laurowym, a jako przyprawa najbardziej znany jest pod nazwą liści laurowych. Mimo że najczęściej wykorzystywany jest właśnie jako dodatek do dań, nadający im wyrazistego smaku i aromatu, ma również wiele właściwości prozdrowotnych, bogaty skład substancji biologicznie czynnych oraz wiele możliwości zastosowania terapeutycznego.

Uczep trójlistkowy (z łac. Bidens tripartita), nazywany także nagietkiem trójlistnym, to dość mało znana i popularna roślina. Charakteryzuje ją jednak bogaty skład substancji biologicznie aktywnych oraz właściwości lecznicze. Ma działanie antyoksydacyjne, przeciwzapalne, łagodzące i regenerujące. Należy do rodziny roślin astrowatych (z łac. Asteraceae). W medycynie ludowej wykorzystywano go głównie przy problemach skórnych, jako środek napotny, moczopędny i przeciwgorączkowy. Aktualnie znajduje zastosowanie głównie w łagodzeniu podrażnień i zranień skóry.