Sól dipotasowa klorazepanu łączy się z receptorem GABA – kwasu gamma-aminomasłowego – ważnego neuroprzekaźnika o działaniu hamującym. Połączenie leku z receptorem powoduje otwarcie kanałów chlorkowych, napływ jonów chlorkowych do komórek neuronów oraz wyciszenie impulsów nerwowych. Lek działa przede wszystkim na układ limbiczny odpowiedzialny za emocje, a nie wpływa na korę mózgową ani na procesy myślenia. Stosowany jest w leczeniu lęku i niepokoju.
Sól dipotasowa klorazepanu – jak działa?
Sól dipotasowa klorazepanu działa poprzez redukcję nadmiernego napięcia emocjonalnego, lęku oraz uczucia zagrożenia. W większych dawkach wykazuje także działanie uspokajające, nasenne, przeciwdrgawkowe oraz zmniejsza napięcie mięśni prążkowanych. Po podaniu szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, gdzie ulega przemianie do czynnego metabolitu o długotrwałym działaniu – demetylodiazepamu.
Sól dipotasowa klorazepanu – kiedy stosować?
Wskazania do stosowania obejmują stany lęku, nadmiernego napięcia emocjonalnego oraz pobudzenia psychoruchowego towarzyszące zaburzeniom nerwicowym i niektórym chorobom somatycznym. Ponadto sól dipotasowa klorazepanu może być stosowana do łagodzenia objawów abstynencji alkoholowej oraz jako środek wspomagający w ogniskowych napadach padaczkowych.
Sól dipotasowa klorazepanu – najczęstsze działania niepożądane
Skutki uboczne mogą obejmować senność, ból i zawroty głowy, znużenie, drażliwość, niezborność ruchową, podwójne widzenie (diplopia), niewyraźną mowę, stany depresji oraz zaburzenia świadomości.
Niekiedy mogą wystąpić zwiększenie masy ciała, utrata libido, zaburzenia miesiączkowania i zahamowanie owulacji, suchość błon śluzowych, zaparcie, hipotonia.
Sporadycznie mogą wystąpić pobudzenie ruchowe, agresja, euforia, omamy, bezsenność, wysypka skórna.
Długotrwałe stosowanie dużych dawek może prowadzić do zależności psychofizycznej. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek niepożądanych objawów pacjent powinien skonsultować się z lekarzem.
Sól dipotasowa klorazepanu – najczęstsze interakcje
- W przypadku konieczności stosowania leków równocześnie z klorazepanem należy zachować ostrożność i monitorować pacjenta pod kątem ewentualnych interakcji oraz skutków ubocznych. Przed rozpoczęciem terapii należy skonsultować się z lekarzem.
- Sól dipotasowa klorazepanu może nasilać działanie alkoholu oraz leków działających depresyjnie na OUN, takich jak pochodne morfiny, barbiturany, niektóre leki przeciwdepresyjne, leki przeciwhistaminowe, uspokajające, neuroleptyki oraz klonidyna.
- Działa synergicznie z lekami zwiotczającymi mięśnie.
- Stosowanie cizapridu może zwiększyć wchłanianie soli dipotasowej klorazepanu, natomiast leki zobojętniające HCl (związki glinu i magnezu) mogą je opóźniać.
- Cymetydyna może nasilać działanie nasenne klorazepanu, a klorazepan może osłabiać działanie lewodopy.
- W przypadku stosowania z fenytoiną może wystąpić zarówno zwiększenie, jak i zmniejszenie stężenia klorazepanu we krwi.
- Metabolizm klorazepanu może przebiegać szybciej u osób przyjmujących leki przeciwdrgawkowe oraz u palaczy.
Sól dipotasowa klorazepanu – stosowanie w ciąży i w okresie karmienia piersią
Klorazepan jest przeciwwskazany w ciąży i w czasie karmienia.
Sól dipotasowa klorazepanu – w jakich postaciach występuje?
Sól dipotasowa klorazepanu występuje w postaci tabletek powlekanych.
nierefundowany