Metizol 5 mg, 50 tabletek (import równoległy Phamapoint)

Produkt pochodzi z importu równoległego. Dowiedz się więcej o imporcie równoległym.

Metizol jest lekiem hamującym wytwarzanie hormonów tarczycy. Nie wpływa jednak na ilość już wytworzonych hormonów ani na ich uwalnianie, dlatego skutki jego działania pojawiają się dopiero po kilku dniach stosowania.

Dzięki swoim właściwościom Metizol stosowany jest w nadczynności tarczycy (niezależnie od jej rodzaju), w przełomie tarczycowym, w przygotowaniu do zabiegu wycięcia tarczycy oraz jako środek wspomagający w leczeniu jodem radioaktywnym.

Substancja czynna: 5 mg tiamazolu (Thiamazolum).

Pozostałe składniki: 94 mg laktoza jednowodna

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Zalecana dawkaDawkowanie lekarz ustala indywidualnie dla każdego pacjenta w zależności od nasilenia nadczynności tarczycy i wielkości wola.Początkowa dawka dobowa wynosi zwykle 40 mg do 60 mg (8 do 12 tabletek) i podawana jest w 3 lub 4 dawkach podzielonych. Dawkowanie takie utrzymuje się aż do zahamowania czynności tarczycy (zwykle 2 – 3 tygodnie, choć niekiedy konieczne jest utrzymanie takiego dawkowania przez 8 tygodni, a nawet dłużej). Następnie dawki leku należy stopniowo zmniejszać do dawki podtrzymującej wynoszącej zwykle 5 mg do 20 mg (1 do 4 tabletek) na dobę. Dawka ta podawana jest w pojedynczej dawce dobowej lub w 2 dawkach podzielonych.

W leczeniu przełomu tarczycowego lek podaje się początkowo w dawce 100 mg (20 tabletek), a następnie, co 8 godzin, w dawce 30 mg (6 tabletek).Leczenie nadczynności tarczycy lekiem Metizol trwa zwykle od 6 miesięcy do 2 lat.W przygotowaniu do zabiegu wycięcia tarczycy lek stosuje się zwykle przez 3 – 4 tygodnie poprzedzające zabieg.

Pacjenci w podeszłym wieku:Nie ma konieczności zmiany dawkowania.

Stosowanie u dzieci i młodzieży (w wieku od 3 do 17 lat)U dzieci i młodzieży w wieku 3 lat i powyżej dawka jest dostosowana do masy ciała pacjenta.Zazwyczaj na początku leczenia stosuje się 0,5 mg/kg masy ciała, podzielone na 2 lub 3 równe dawki.Później lekarz może zalecić zmniejszenie dawki. Nie należy przekraczać całkowitej dawki dobowej 40 mg.

Nie zaleca się stosowania u dzieci w wieku do 2 lat.Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek: Nie ma konieczności zmiany dawkowania.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: W razie zaburzeń czynności wątroby lub choroby wątroby, należy powiedzieć o tym lekarzowi.W takich przypadkach konieczne może być zmniejszenie dawki leku Metizol.Metizol należy przyjmować regularnie.

• Jeśli pacjent ma uczulenie na tiamazol, substancje o budowie zbliżonej do tiamazolu (pochodne tionamidu) lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;

• jeśli u pacjenta stwierdzono zmniejszenie liczby niektórych krwinek (granulocytopenia);

• jeśli przed rozpoczęciem leczenia lekiem Metizol u pacjenta stwierdzono zastój żółci;

• jeśli w przeszłości u pacjenta po leczeniu tiamazolem lub karbimazolem doszło do uszkodzenia szpiku.

Nie należy stosować jednocześnie tiamazolu i hormonów tarczycy u kobiet w ciąży.

50 tabletek

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Metizol należy omówić to z lekarzem.

Jeśli w przeszłości występowały łagodne reakcje alergiczne na tiamazol, np. wysypki alergiczne lub świąd skóry, należy powiedzieć o tym lekarzowi – lekarz zadecyduje, czy pacjent może przyjmować lek Metizol.

W przypadku dużego wola tarczycy, które utrudnia oddychanie, należy porozmawiać o tym z lekarzem, gdyż w czasie leczenia lekiem Metizol wole może się powiększyć. Lekarz może podjąć decyzję o stosowaniu leku przez krótszy czas i regularnie kontrolować pacjenta w czasie leczenia. Przed rozpoczęciem leczenia lekarz zleci badania morfologii krwi.

Należy natychmiast zgłosić się do lekarza, jeśli wystąpią takie objawy, jak np. zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, ból gardła, gorączka. Objawy te mogą świadczyć o ciężkim działaniu niepożądanym leku - agranulocytozie (znaczny niedobór niektórych rodzajów białych krwinek odpowiedzialnych za reakcje odpornościowe w organizmie). Zwykle występują one w ciągu pierwszych tygodni leczenia, lecz mogą pojawić się nawet po upływie paru miesięcy po rozpoczęciu terapii lub podczas rozpoczynania leczenia po raz kolejny. W razie wystąpienia takich objawów, lekarz zleci badanie morfologii krwi i może podjąć decyzję o zakończeniu stosowania leku Metizol.

W przypadku konieczności stosowania bardzo dużych dawek leku Metizol (około 120 mg na dobę lekarz będzie zlecał kontrolne badania krwi, gdyż możliwe jest uszkodzenia szpiku kostnego. Jeśli do dojdzie do toksycznego działania leku na szpik kostny, lekarz może podjąć decyzję o przerwaniu leczenia i - w razie konieczności - zapisze inny lek.

Jeśli w czasie leczenia lekiem Metizol dojdzie do powiększenia wola lub jeśli czynność tarczycy będzie nadmiernie osłabiona, lekarz może zmodyfikować dawkę leku Metizol, a w razie potrzeby także dodatkowo zlecić przyjmowanie hormonów tarczycy.

W trakcie leczenia może również dojść do wystąpienia lub nasilenia choroby oczu zwanej orbitopatią endokrynną, co nie ma związku z leczeniem lekiem Metizol . W czasie leczenia lekiem Metizol możliwe jest zwiększenie masy ciała. Jest to prawidłowa reakcja organizmu. Metizol wpływa na hormony tarczycy, które kontrolują zużycie energii w organizmie.

Lek Metizol zawiera laktozę jednowodną.

Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

Większość działań niepożądanych pojawia się w trakcie pierwszych 4 ? 8 tygodni leczenia, a częstość ich występowania oraz nasilenie zależą od dawki tiamazolu.

Częstość występowania działań niepożądanych określono w następujący sposób: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do < 1/100), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: bardzo często - leukopenia (częstość występowania w trakcie leczenia tiamazolem: u dorosłych 12%, u dzieci 25%; u pacjentów z nieleczoną nadczynnością tarczycy 10%); niezbyt często - agranulocytoza (u 0,4% pacjentów); częstość nieznana - niedokrwistość aplastyczna, trombocytopenia, limfadenopatia. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: często - gorączka.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: często - wysypki skórne lub świąd skóry (u 3 ? 5% pacjentów).

Zaburzenia układu nerwowego: częstość nieznana - neuropatia obwodowa, zawroty głowy. Zaburzenia naczyniowe: częstość nieznana - zapalenie naczyń.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: częstość nieznana - bóle i zapalenie stawów, zespół toczniopodobny.

Zaburzenia żołądka i jelit: częstość nieznana - nudności, wymioty, bóle brzucha, zmiany w obrębie ślinianek (sialadenopatie).

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: częstość nieznana - żółtaczka zastoinowa i martwica wątroby.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych: częstość nieznana - zapalenie nerek i zapalenie naczyń nerkowych.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:częstość nieznana - osłabienie apetytu.