Lecalpin (Lercanidipine Actavis), 20 mg, 56 tabletek powlekanych (import równoległy InPharm)

Substancja czynna leku Lecalpin – lerkanidypina należy do grupy leków nazywanych antagonistami wapnia. Leki te hamują napływ jonów wapnia do komórek mięśnia sercowego oraz naczyń krwionośnych prowadzących krew z serca na obwód (tętnice). Napływ wapnia do tych komórek powoduje skurcz mięśnia sercowego i zwężenie tętnic. Poprzez blokowanie napływu jonów wapnia, antagoniści wapnia osłabiają skurcz serca i rozszerzają tętnice oraz powodują obniżenie ciśnienia tętniczego krwi.

Lek Lecalpin jest stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego (nadciśnienia tętniczego).

Substancją czynną jest lerkanidypiny chlorowodorek. Jedna tabletka powlekana zawiera 20 mg lerkanidypiny chlorowodorku, co odpowiada 18,8 mg lerkanidypiny.
Pozostałe składniki to: magnezu stearynian, powidon (K-29/32), karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), laktoza jednowodna, celuloza mikrokrystaliczna otoczka: makrogol 3350, alkohol poliwinylowy częściowo hydrolizowany, talk, tytanu dwutlenek (E 171), żelaza tlenek żółty (E 172), żelaza tlenek czerwony (E 172).

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

W obrocie dostępne są: lek Lecalpin (10 mg), lek Lecalpin (20 mg).

Zalecana dawka to 1 tabletka leku Lecalpin o mocy 10 mg raz na dobę. Tabletkę należy przyjmować codziennie o tej samej porze, najlepiej rano, co najmniej 15 minut przed śniadaniem, ponieważ posiłek z dużą zawartością tłuszczu znacznie zwiększa stężenie leku we krwi. W razie potrzeby lekarz może zadecydować o zwiększeniu dawki leku Lecalpin do 1 tabletki o mocy 20 mg raz na dobę.

Tabletki należy połykać w całości, popijając połową szklanki wody. Linia podziału na tabletce ułatwia tylko jej rozkruszenie w celu łatwiejszego połknięcia, a nie podział na równe dawki.

− jeśli pacjent ma uczulenie na lerkanidypinę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
− jeśli u pacjenta stwierdzono niektóre choroby serca:

• niekontrolowaną niewydolność serca
• zwężenie drogi odpływu krwi z serca
• niestabilną dusznicę bolesną (dusznica w spoczynku lub nasilająca się stopniowo)
• jeśli u pacjenta wystąpił zawał mięśnia sercowego w ciągu ostatnich 4 tygodni

− jeśli u pacjenta stwierdzono ciężkie zaburzenia dotyczące wątroby
− jeśli u pacjenta występują ciężkie zaburzenia dotyczące nerek lub pacjent jest poddawany dializie
− jeśli pacjent stosuje leki będące inhibitorami izoenzymu CYP3A4:

• leki przeciwgrzybicze (takie jak ketokonazol, itrakonazol) 
• antybiotyki makrolidowe (takie jak erytromycyna, troleandomycyna lub klarytromycyna) 
• leki przeciwwirusowe (takie jak rytonawir) 

− podczas jednoczesnego przyjmowania cyklosporyny 
− z grejpfrutem lub sokiem grejpfrutowym

56 tabletek powlekanych

Przed rozpoczęciem stosowania leku Lecalpin należy omówić to z lekarzem:

• jeśli u pacjenta stwierdzono chorobę serca nazywaną zespołem chorego węzła zatokowego i pacjent nie ma wszczepionego rozrusznika serca
• jeśli pacjent ma inne choroby serca lub odczuwa ból w klatce piersiowej (dławica piersiowa)
• jeśli u pacjenta stwierdzono zaburzenia dotyczące wątroby lub nerek lub pacjent jest poddawany dializoterapii.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Niektóre działania niepożądane mogą być poważne. Jeśli wystąpi którakolwiek z poniższych sytuacji, należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi:

Rzadko (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1000 osób): dusznica bolesna (np. ucisk w klatce piersiowej spowodowany brakiem dopływu krwi do serca), reakcje alergiczne (objawami są: świąd, wysypka, pokrzywka), omdlenia.

U pacjentów z występującą wcześniej dusznicą bolesną może wystąpić zwiększona częstość, czas trwania lub nasilenie tych napadów w przypadku grupy leków, do której należy lek Lecalpin. Można zaobserwować pojedyncze przypadki zawału serca.

Inne możliwe działania niepożądane:

Często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 osób):
ból głowy, przyspieszona czynność serca, kołatanie serca, uderzenia gorąca (nagłe zaczerwienienie twarzy i szyi), obrzęk okolicy kostek.

Niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 osób): zawroty głowy, spadek ciśnienia krwi, który może prowadzić do omdlenia, niestrawność, nudności, ból brzucha, wysypka, świąd, ból mięśni, oddawanie dużych ilości moczu, osłabienie, zmęczenie.

Rzadko (mogą wystąpić u 1 na 1000 osób):
senność, wymioty, biegunka, zwiększenie zwykłej częstości oddawania moczu, ból w klatce piersiowej.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
obrzęk dziąseł, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych we krwi, mętny płyn (podczas przeprowadzania dializy z użyciem cewnika umieszczonego w jamie brzusznej), obrzęk twarzy, warg, języka lub gardła, który może powodować trudności w oddychaniu lub połykaniu.