Ceglar, 450 mg, 60 tabletek powlekanych

Tabletki Ceglar 450 mg należą do grupy leków, których działanie polega na bezpośrednim zapobieganiu namnażaniu się wirusów. Walgancyklowir, substancja czynna tabletek, przekształcany jest w organizmie do gancyklowiru. Gancyklowir zapobiega namnażaniu się wirusa (tzw. cytomegalowirusa, CMV) i zakażaniu przez niego zdrowych komórek organizmu. U pacjentów z osłabioną czynnością układu odpornościowego cytomegalowirus może wywoływać zakażenia różnych narządów. Może to być groźne dla życia.

Ceglar stosuje się w celu: 

• leczenia zapalenia siatkówki oka wywołanego przez CMV u pacjentów z nabytym zespołem niedoboru odporności (AIDS). Zakażenie siatkówki wirusem CMV może spowodować zaburzenia widzenia, a nawet utratę wzroku. 

• zapobiegania zakażeniom wywołanym przez CMV u pacjentów niezakażonych CMV, którzy otrzymali przeszczepiony narząd od dawców zakażonych CMV.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Z tabletkami tego leku należy obchodzić się ostrożnie; nie należy ich przełamywać ani kruszyć. Tabletki należy połykać w całości, podczas posiłku, jeśli to tylko możliwe. W razie przypadkowego dotknięcia uszkodzonej tabletki, należy dokładnie umyć ręce wodą i mydłem. Jeśli jakakolwiek ilość proszku z tabletki dostanie się do oczu, należy dokładnie przemyć oczy jałową wodą (lub czystą, jeśli jałowa nie jest dostępna). W celu uniknięcia przedawkowania należy ściśle przestrzegać ilości tabletek zaleconych przez lekarza. Jeśli to możliwe, tabletki leku Ceglar należy przyjmować w trakcie posiłków.

Dla dzieci i młodzieży, u których konieczne jest dostosowanie dawki, lek dostępny jest w innej postaci farmaceutycznej.

Dorośli

Zapobieganie chorobie cytomegalowirusowej u biorców przeszczepów

Przyjmowanie leku należy rozpocząć w ciągu 10 dni po przeszczepieniu. Zalecaną dawką są dwie tabletki przyjmowane RAZ na dobę. Tę dawkę należy przyjmować do 100 dni po przeszczepieniu. Pacjentom po przeszczepieniu nerki lekarz może zalecić przyjmowanie leku przez 200 dni. Leczenie czynnego zapalenia siatkówki wywołanego przez CMV u pacjentów z AIDS (tzw. leczenie początkowe) Zalecaną dawką są dwie tabletki przyjmowane DWA RAZY na dobę przez 21 dni (trzy tygodnie). Bez zalecenia lekarza leku nie należy stosować dłużej niż 21 dni, gdyż może to zwiększyć ryzyko działań niepożądanych. Długotrwale leczenie zapobiegające nawrotowi czynnego zapaleniem siatkówki wywołanego przez CMV u pacjentów z AIDS (tzw. leczenie podtrzymujące)

Zalecaną dawką są dwie tabletki przyjmowane RAZ na dobę. Należy starać się przyjmować lek o tej samej porze każdego dnia. Lekarz zadecyduje, jak długo należy przyjmować Ceglar. Jeśli w trakcie stosowania zaleconej dawki objawy zapalenia siatkówki nasilą się, lekarz może zadecydować o powtórzeniu leczenia początkowego (jak opisano wyżej) lub podaniu innego leku w celu leczenia zakażenia CMV. Pacjenci w podeszłym wieku Nie badano stosowania leku Ceglar u pacjentów w podeszłym wieku.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

Pacjentom, których nerki nie działają prawidłowo, lekarz może zalecić przyjmowanie każdego dnia mniejszej ilości tabletek lub przyjmowanie ich w określonych dniach każdego tygodnia. Bardzo ważne, aby przestrzegać zaleconej przez lekarza ilości tabletek. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Nie badano stosowania walgancyklowiru u pacjentów z nieprawidłową czynnością wątroby.

Zapobieganie chorobie CMV u biorców przeszczepu

Podawanie leku dziecku należy rozpocząć w ciągu 10 dni po zabiegu przeszczepienia. Podawana dawka może zmieniać się w zależności od wielkości dziecka i należy podawać ją raz na dobę. Lekarz ustala odpowiednią dawkę uwzględniając wzrost dziecka, jego masę ciała i czynność nerek. Zaleconą dawkę należy podawać do 100 dni. Jeśli dziecku przeszczepiono nerkę, lekarz może zalecić przyjmowanie leku przez 200 dni.

Nie stosować leku Ceglar:

• jeśli pacjent ma uczulenie na walgancyklowir lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku

• jeśli pacjent ma uczulenie na gancyklowir, acyklowir lub walacyklowir – leki stosowane w leczeniu innych zakażeń wirusowych; 

• jeśli pacjentka karmi piersią.

Opakowanie zawiera 60 tabletek powlekanych.

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Ceglar należy omówić to z lekarzem, jeśli: 

• pacjent ma małą liczbę krwinek białych, krwinek czerwonych lub płytek krwi (małych krwinek biorących udział w procesie krzepnięcia krwi); lekarz zaleci pacjentowi badania krwi przed rozpoczęciem stosowania leku Ceglar i dodatkowe badania krwi w czasie trwania leczenia; 

• jeśli pacjent jest poddawany radioterapii lub hemodializie; 

• jeśli pacjent ma zaburzenia czynności nerek; lekarz może przepisać pacjentowi zmniejszoną dawkę leku i zlecić regularne badania krwi podczas leczenia; 

• jeśli pacjent przyjmuje obecnie gancyklowir w postaci kapsułek i lekarz zdecydował o zmianie leku na tabletki Ceglar. Ważne, aby nie przyjmować większej liczby tabletek, niż zalecił lekarz, gdyż może to grozić przedawkowaniem leku.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, przed zastosowaniem tego leku powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty. Kobiety w ciąży nie powinny stosować leku Ceglar, chyba że zaleci to lekarz. Ceglar przyjmowany w czasie ciąży może mieć szkodliwe działanie na nienarodzone dziecko.

Leku Ceglar nie wolno przyjmować w okresie karmienia piersią. Jeśli lekarz zaleci rozpoczęcie stosowania leku Ceglar, przed rozpoczęciem leczenia należy przerwać karmienie piersią. Pacjentki w wieku rozrodczym muszą stosować w trakcie leczenia skuteczną antykoncepcję. Przyjmujący Ceglar mężczyźni, których partnerki mogłyby zajść w ciążę, powinni w trakcie leczenia i przez 90 dni po jego zakończeniu stosować prezerwatywy.

Jeśli podczas stosowania leku Ceglar pacjent odczuwa zawroty głowy, zmęczenie, drżenie lub splątanie, nie powinien prowadzić pojazdów, używać narzędzi ani obsługiwać maszyn. Należy poradzić się lekarza przed zastosowaniem każdego leku.

Jeśli pacjent przyjął lub podejrzewa, że mógł przyjąć więcej tabletek niż zalecono, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub najbliższym szpitalem. Przyjęcie za dużej dawki leku może spowodować wystąpienie ciężkich działań niepożądanych, zwłaszcza dotyczących krwi lub nerek. Może być konieczne leczenie szpitalne.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować, również dostępnych bez recepty. Przyjmowanie innych leków w tym samym czasie, co leku Ceglar, może wpływać na stężenie leku we krwi i spowodować jego szkodliwe działanie. Jeśli pacjent przyjmuje obecnie lek zawierający którąkolwiek z poniższych substancji czynnych, należy powiedzieć o tym lekarzowi: 

• imipenem z cylastatyną (antybiotyk); przyjmowany razem z lekiem Ceglar może spowodować drgawki; 

• zydowudyna, dydanozyna, lamiwudyna, tenofowir, abakawir, emtrycytabina lub podobne leki stosowane w leczeniu AIDS; 

• rybawiryna, pegylowane interferony, adefowir i entekawir, stosowane w leczeniu zapalenia wątroby typu B lub C; 

• probenecyd (lek stosowany w leczeniu dny); jednoczesne stosowanie probenecydu i leku Ceglar może zwiększyć stężenie gancyklowiru we krwi; 

• mykofenolan mofetylu (lek stosowany po przeszczepieniu narządu);

• winkrystyna, winblastyna, adriamycyna, hydroksymocznik lub podobne rodzaje leków stosowanych w leczeniu raka; 

• cydofowir lub foskarnet, stosowane w leczeniu zakażeń wirusowych; 

• trimetoprim, trimetoprim z sulfonamidami i dapson (leki przeciwbakteryjne); 

• pentamidyna (lek stosowany w leczeniu chorób pasożytniczych lub zakażeń płuc); 

• flucytozyna lub amfoterycyna B (leki przeciwgrzybicze).

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Reakcje alergiczne Mniej niż u 1 na 100 osób może wystąpić nagła i ciężka reakcja alergiczna na walgancyklowir (wstrząs anafilaktyczny). Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z wymienionych objawów, należy przerwać stosowanie leku i udać się do oddziału ratunkowego najbliższego szpitala: 

• wypukła, swędząca wysypka na skórze (pokrzywka) 

• nagły obrzęk gardła, twarzy, warg i jamy ustnej, który może być przyczyną trudności w połykaniu lub oddychaniu 

• nagły obrzęk rąk, stóp lub kostek Niżej podano działania niepożądane, które notowano podczas leczenia walgancyklowirem lub gancyklowirem:

Bardzo częste (mogą występować częściej niż u 1 na 10 osób) 

• Działanie na krew: zmniejszenie liczby krwinek białych (neutropenia), które może spowodować większą podatność na zakażenia; niedokrwistość - zmniejszenie stężenia we krwi hemoglobiny, barwnika transportującego tlen, co może być przyczyną zmęczenia i braku tchu podczas wysiłku

• Działanie na czynność oddechową: odczucie skróconego oddechu lub trudności w oddychaniu (duszność) 

• Działanie na żołądek i układ pokarmowy: biegunka.

Częste (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób) 

• Działanie na krew: zmniejszenie liczby leukocytów (komórek krwi, które zwalczają zakażenie) we krwi (leukopenia); zmniejszenie liczby płytek krwi (małopłytkowość), co może spowodować powstawanie siniaków i krwawienie; jednoczesne zmniejszenie liczby różnych rodzajów komórek krwi (pancytopenia) 

• Działanie na układ nerwowy: ból głowy, trudności w zasypianiu (bezsenność), zaburzenia smaku, zmniejszona wrażliwość na dotyk (niedoczulica), mrowienie skóry, utrata czucia w rękach lub stopach (neuropatia obwodowa), zawroty głowy, drgawki 

• Działanie na oczy: ból oka, obrzęk oka, odwarstwienie siatkówki, widzenie pływających drobin w oku 

• Działanie na uszy: ból ucha 

• Działanie na układ oddechowy: kaszel 

• Działanie na żołądek i trawienie: nudności i wymioty, ból żołądka, zaparcie, gazy, niestrawność, trudności w połykaniu 

• Działanie na skórę: zapalenie skóry, świąd, nocne poty 

• Działanie na mięśnie, stawy lub kości: ból pleców, ból mięśni lub stawów, sztywność mięśni, bolesne skurcze mięśni 

• Zakażenia: zakażenia grzybicze jamy ustnej (drożdżyca jamy ustnej), zakażenia krwi wywołane przez bakterie lub wirusy, zapalenie tkanki łącznej, zapalenie lub zakażenie nerek lub pęcherza moczowego 

• Działanie na wątrobę: zwiększenie aktywności niektórych enzymów wątrobowych, stwierdzane tylko w badaniach krwi 

• Działanie na nerki: zmiany prawidłowej czynności nerek 

• Działanie na odżywianie: utrata apetytu (jadłowstręt), zmniejszenie masy ciała 

• Działania ogólne: zmęczenie, gorączka, ból, ból w klatce piersiowej, utrata energii, ogólne złe samopoczucie 

• Działanie na nastrój lub zachowanie: depresja, uczucie niepokoju, splątanie, zaburzenia myślenia

Niezbyt częste (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób) 

• Działanie na serce: zaburzenia rytmu serca 

• Działanie na układ krążenia: niskie ciśnienie tętnicze (niedociśnienie), które może spowodować oszołomienie lub omdlenie 

• Działanie na krew: zmniejszenie wytwarzania komórek krwi w szpiku kostnym 

• Działanie na układ nerwowy: drżenie 

• Działanie na oczy: zaczerwienienie, obrzęk oczu (zapalenie spojówek), zaburzenia widzenia 

• Działanie na uszy: głuchota 

• Działanie na żołądek lub trawienie: rozdęcie brzucha, owrzodzenie jamy ustnej, zapalenie trzustki (pacjent może odczuwać silny ból brzucha i pleców) 

• Działanie na skórę: utrata włosów (łysienie), swędząca wysypka lub obrzęk (pokrzywka), suchość skóry 

• Działanie na nerki: obecność krwi w moczu, niewydolność nerek 

• Działanie na wątrobę: zwiększenie aktywności enzymu wątrobowego o nazwie aminotransferaza alaninowa (stwierdzane tylko w badaniach krwi) 

• Działanie na płodność: niepłodność u mężczyzn 

• Działanie na nastrój lub zachowanie: nietypowe zmiany nastroju i zachowania, utrata kontaktu z rzeczywistością, np. słyszenie głosów lub widzenie nieistniejących rzeczy, odczucie pobudzenia

Rzadkie (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób) 

• Działanie na krew: osłabienie wytwarzania wszystkich rodzajów komórek krwi (krwinek czerwonych, krwinek białych i płytek krwi) w szpiku kostnym Odwarstwienie siatkówki notowano tylko u zarażonych CMV pacjentów z AIDS leczonych walgancyklowirem. Dodatkowe działania niepożądane u dzieci i młodzieży Działania niepożądane u dzieci i młodzieży są podobne do obserwowanych u pacjentów dorosłych.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl@urpl.gov.pl

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.