Telmisartan Sandoz 80 mg, 56 tabletek

Telmisartan Sandoz należy do klasy leków tzw. antagonistów receptora angiotensyny II. Angiotensyna II jest wytwarzaną przez organizm substancją, która powoduje zwężenie naczyń krwionośnych i w ten sposób zwiększa ciśnienie tętnicze krwi. Telmisartan Sandoz hamuje działanie angiotensyny II, powodując rozszerzenie naczyń krwionośnych i zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi.

Telmisartan Sandoz stosuje się w leczeniu samoistnego nadciśnienia tętniczego (wysokiego ciśnienia tętniczego) u dorosłych. „Samoistne” oznacza, że wysokie ciśnienie tętnicze nie jest wywołane inną chorobą.

Nieleczone zwiększone ciśnienie tętnicze może być przyczyną uszkodzenia naczyń krwionośnych w różnych narządach, co niekiedy może prowadzić do zawału mięśnia sercowego, niewydolności serca lub nerek, udaru mózgu lub utraty wzroku. Przed wystąpieniem opisanych uszkodzeń wysokie ciśnienie tętnicze jest zwykle bezobjawowe. Dlatego ważne jest, aby systematycznie mierzyć ciśnienie tętnicze krwi w celu sprawdzenia, czy mieści się ono w zakresie normy.

Telmisartan Sandoz stosuje się również w celu zmniejszenia częstości zdarzeń sercowo-naczyniowych (takich jak zawał serca lub udar mózgu) u dorosłych pacjentów, którzy są obarczeni ryzykiem ze względu na zmniejszony lub zablokowany dopływ krwi do serca lub nóg, albo przebyli udar mózgu lub są narażeni na rozwój cukrzycy. Lekarz może poinformować pacjenta, czy należy do grupy wysokiego ryzyka wystąpienia takich zdarzeń.

Substancją czynną jest telmisartan. Każda tabletka zawiera 80 mg telmisartanu. Pozostałe składniki to: sodu wodorotlenek, meglumina, powidon K25, laktoza jednowodna, powidon, krospowidon, laktoza bezwodna, magnezu stearynian.

Telmisartan Sandoz należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zalecaną dawką leku Telmisartan Sandoz jest jedna tabletka na dobę.

• Należy starać się przyjmować tabletki codziennie o tej samej porze.
• Telmisartan Sandoz można przyjmować niezależnie od posiłków.
• Tabletki należy połykać popijając wodą lub innym bezalkoholowym napojem.
• Ważne jest, aby przyjmować lek codziennie, dopóki lekarz nie zaleci inaczej.
• Jeśli pacjent ma wrażenie, że działanie leku Telmisartan Sandoz jest za mocne lub za słabe, powinien powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.
• Tabletki z linią podziału można podzielić na połowy.

W leczeniu nadciśnienia tętniczego zazwyczaj stosowana dawka leku Telmisartan Sandoz u większości pacjentów wynosi jedną tabletkę 40 mg raz na dobę, co zapewnia kontrolę ciśnienia tętniczego przez 24 godziny. Jednak czasami lekarz może zalecić mniejszą (20 mg) lub większą (80 mg) dawkę leku.
Telmisartan Sandoz można również przyjmować w połączeniu z lekami moczopędnymi (diuretykami, takim jak hydrochlorotiazyd, który dodatkowo zmniejsza ciśnienie tętnicze krwi).
W celu zmniejszenia częstości zdarzeń sercowo-naczyniowych zwykle stosowaną dawką jest jedna tabletka 80 mg przyjmowana raz na dobę. Na początku leczenia dawką 80 mg należy często kontrolować ciśnienie tętnicze krwi.

• Jeśli pacjent ma uczulenie na telmisartan lub na którykolwiek ze składników tego leku;
• jeśli pacjentka jest w ciąży dłużej niż 3 miesiące (we wczesnym okresie ciąży również lepiej nie przyjmować leku Telmisartan Sandoz);
• jeśli u pacjenta stwierdzono ciężkie zaburzenia czynności wątroby, takie jak zastój żółci lub niedrożność dróg żółciowych (problemy z odpływem żółci z wątroby i pęcherzyka żółciowego) lub inną ciężką chorobę wątroby;
• jeśli pacjent choruje na cukrzycę lub ma zaburzenia czynności nerek i otrzymuje obniżający ciśnienie tętnicze lek zawierający aliskiren.

Jeśli którakolwiek z powyższych sytuacji dotyczy pacjenta, przed zastosowaniem leku Telmisartan Sandoz należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

56 tabletek

Należy omówić to z lekarzem, jeśli u pacjenta występuje lub występowały którekolwiek z poniższych stanów lub chorób:

• choroby nerek lub przeszczepienie nerki,
• zwężenie tętnicy nerkowej (zwężenie naczyń krwionośnych zaopatrujących jedną lub obie nerki),
• choroba wątroby,
• zaburzenia czynności serca,
• zwiększone stężenie aldosteronu (zatrzymanie wody i soli w organizmie, którym towarzyszą zaburzenia równowagi różnych składników mineralnych we krwi),
• niskie ciśnienie tętnicze krwi (niedociśnienie), którego prawdopodobieństwo jest większe, jeśli pacjent jest odwodniony (nadmierna utrata wody z organizmu) lub ma niedobór soli na skutek przyjmowania leków moczopędnych (diuretyków), stosowania diety z ograniczeniem soli, biegunki lub wymiotów,
• zwiększone stężenie potasu we krwi,
• cukrzyca.

Przed zastosowaniem leku Telmisartan Sandoz należy omówić to z lekarzem, jeśli:

• pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi:
  - inhibitor ACE (np. enalapryl, lizynopryl, ramipryl), zwłaszcza jeśli pacjent ma chorobę nerek spowodowaną cukrzycą
  - aliskiren
• pacjent przyjmuje digoksynę.

Lekarz może regularnie kontrolować czynność nerek pacjenta, jego ciśnienie tętnicze i stężenie elektrolitów (np. potasu) we krwi.

Jeśli pacjentka jest w ciąży (lub może zajść w ciążę), konieczne jest poinformowanie o tym lekarza. Telmisartan Sandoz nie jest zalecany we wczesnej ciąży i przeciwwskazany po 3. miesiącu ciąży, gdyż jego stosowanie w tym czasie może być bardzo szkodliwe dla dziecka.

W przypadku operacji lub znieczulenia, należy powiadomić lekarza o przyjmowaniu leku Telmisartan Sandoz.
Telmisartan Sandoz może mniej skutecznie zmniejszać ciśnienie tętnicze krwi u pacjentów rasy czarnej.

Ciąża:
Konieczne jest poinformowanie lekarza, jeśli pacjentka jest w ciąży (lub może zajść w ciążę). Zwykle lekarz zaleca przerwanie przyjmowania leku Telmisartan Sandoz przed zajściem pacjentki w ciążę lub możliwie szybko po stwierdzeniu ciąży, a w zamian proponuje przyjmowanie innego leku. Stosowanie leku Telmisartan Sandoz nie jest zalecane we wczesnym okresie ciąży, a nie wolno go przyjmować po 3. miesiącu ciąży, gdyż lek przyjmowany w tym czasie może poważnie zaszkodzić dziecku.

Karmienie piersią:
Należy poinformować lekarza o karmieniu piersią lub zamiarze rozpoczęcia karmienia. Stosowanie leku Telmisartan Sandoz nie jest zalecane w okresie karmienia piersią. Dla pacjentek planujących karmienie piersią, zwłaszcza noworodka lub wcześniaka, lekarz może wybrać inny odpowiedni lek.

Niektórzy pacjenci przyjmujący Telmisartan Sandoz mogą odczuwać zawroty głowy lub zmęczenie. W takim przypadku nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Lekarz może zdecydować o zmianie dawki tych innych leków lub o podjęciu innych środków ostrożności. W niektórych przypadkach może być konieczne odstawienie któregoś z leków. Dotyczy to zwłaszcza wymienionych niżej leków przyjmowanych jednocześnie z lekiem Telmisartan Sandoz:

• leki zawierające lit (stosowane w leczeniu niektórych postaci depresji)
• leki, które mogą zwiększyć stężenie potasu we krwi, takie jak zamienniki soli zawierające potas, leki moczopędne oszczędzające potas, inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE), antagoniści receptora angiotensyny II, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ, np. kwas acetylosalicylowy lub ibuprofen), heparyna, leki hamujące układ odpornościowy (np. cyklosporyna lub takrolimus) oraz antybiotyk trimetoprym
• leki moczopędne, zwłaszcza przyjmowane w dużych dawkach razem z lekiem Telmisartan Sandoz, mogą powodować nadmierną utratę wody z organizmu i spowodować niskie ciśnienie tętnicze krwi (niedociśnienie)
• inhibitor ACE lub aliskiren
• digoksyna.

Działanie leku Telmisartan Sandoz może być osłabione, gdy lek przyjmowany jest jednocześnie z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ, np. kwas acetylosalicylowy lub ibuprofen) lub kortykosteroidami.

Telmisartan Sandoz może nasilać działanie obniżające ciśnienie tętnicze krwi innych leków stosowanych w leczeniu nadciśnienia lub leków, które mogą obniżyć ciśnienie tętnicze (tj. baklofen, amifostyna). Ponadto alkohol, barbiturany lub leki przeciwdepresyjne mogą pogłębić niedociśnienie tętnicze. Pacjent może odczuwać to działanie jako zawroty głowy podczas wstawania. Należy skonsultować się z lekarzem, jeśli podczas stosowania leku Telmisartan Sandoz konieczne jest dostosowanie dawki innego przyjmowanego leku.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Niektóre działania niepożądane mogą mieć ciężki przebieg i wymagać natychmiastowej pomocy medycznej.
W razie wystąpienia któregokolwiek z wymienionych niżej objawów należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza:
posocznica* (często nazywana „zatruciem krwi”, będąca ciężkim zakażeniem, z reakcją zapalną całego organizmu), nagły obrzęk skóry i błon śluzowych (obrzęk naczynioruchowy).
Powyższe działania niepożądane występują rzadko (mogą wystąpić u 1 na 1000 pacjentów), ale są niezwykle ciężkie, w takim przypadku należy przerwać leczenie i natychmiast skontaktować się z lekarzem. Jeśli powyższe objawy nie są leczone, mogą zakończyć się zgonem.
Możliwe działania niepożądane
Częste działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób)

• niskie ciśnienie tętnicze krwi (niedociśnienie), występujące u pacjentów leczonych w celu zmniejszenia częstości zdarzeń sercowo-naczyniowych

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób)

• zakażenia układu moczowego
• zakażenia górnych dróg oddechowych (np. ból gardła, zapalenie zatok, przeziębienie)
• niedobór krwinek czerwonych (niedokrwistość)
• duże stężenie potasu
• trudności w zasypianiu (bezsenność)
• uczucie smutku (depresja)
• omdlenie
• uczucie wirowania
• powolna czynność serca (bradykardia)
• niskie ciśnienie tętnicze krwi (niedociśnienie) u pacjentów leczonych z powodu nadciśnienia tętniczego
• zawroty głowy podczas wstawania (niedociśnienie ortostatyczne)
• duszność
• kaszel
• ból brzucha
• biegunka
• uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej
• wzdęcie
• wymioty
• świąd
• nasilone pocenie się
• wysypka polekowa
• ból pleców
• kurcze mięśni
• bóle mięśni
• zaburzenia czynności nerek, w tym ostra niewydolność nerek
• ból w klatce piersiowej
• uczucie zmęczenia
• zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi.

Rzadkie działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób)

• posocznica* (często nazywana „zatruciem krwi”, będąca ciężkim zakażeniem, z reakcją zapalną całego organizmu, mogąca zakończyć się zgonem)
• zwiększenie liczby niektórych krwinek białych (eozynofilia)
• zmniejszona liczba płytek krwi (małopłytkowość)
• ciężka reakcja alergiczna (reakcja anafilaktyczna)
• reakcja alergiczna (np. wysypka, świąd, trudności w oddychaniu, świszczący oddech, obrzęk twarzy lub niskie ciśnienie tętnicze krwi)
• małe stężenie cukru we krwi (u pacjentów z cukrzycą)
• uczucie niepokoju
• senność
• osłabione widzenie
• przyspieszona czynność serca (tachykardia)
• suchość w jamie ustnej
• rozstrój żołądka
• zaburzenia czynności wątroby (występują częściej u pacjentów pochodzenia japońskiego)
• nagły obrzęk skóry i błon śluzowych, który może prowadzić do zgonu (obrzęk naczynioruchowy, również zakończony zgonem)
• wyprysk (zaburzenie dotyczące skóry)
• zaczerwienienie skóry
• pokrzywka
• ciężka wysypka polekowa
• ból stawów
• ból kończyn
• ból ścięgien
• choroba grypopodobna
• zmniejszone stężenie hemoglobiny (białka krwi)
• zwiększone stężenie kwasu moczowego, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych lub kinazy kreatynowej we krwi

Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 000 osób)

• postępujące bliznowacenie pęcherzyków płucnych (śródmiąższowa choroba płuc)**

* Możliwe, że było to wynikiem przypadku albo ma związek z nieznanym dotąd mechanizmem.
** Zgłaszano przypadki śródmiąższowej choroby płuc podczas stosowania telmisartanu. Nie ustalono jednak związku przyczynowego.