Digoksyna jest glikozydem nasercowym pochodzącym z naparstnicy wełnistej (Digitalis lanata). Występuje w postaci białego lub prawie białego krystalicznego proszku, trudno rozpuszczalnego w wodzie. Jest jednym z najstarszych leków stosowanych w terapii niewydolności serca.
Jak działa digoksyna?
Digoksyna działa poprzez hamowanie pompy sodowo-potasowej w komórkach mięśnia sercowego. Zwiększa siłę skurczu mięśnia sercowego (działanie inotropowe dodatnie), zwalnia rytm serca (działanie chronotropowe ujemne) i zmniejsza przewodzenie w węźle przedsionkowo-komorowym. Poprawia wydolność serca i perfuzję narządów.
Kiedy stosować digoksynę?
Lek znajduje zastosowanie w przewlekłej niewydolności serca, szczególnie z migotaniem przedsionków, w napadowym częstoskurczu nadkomorowym oraz w migotaniu i trzepotaniu przedsionków. Jest stosowana w celu kontroli częstości rytmu komór. Wymaga bardzo precyzyjnego dawkowania ze względu na możliwość działania toksycznego, z tego też powodu leczenie powinno być prowadzone pod ścisłą kontrolą specjalisty.
Podczas leczenia digoksyną konieczne jest:
- regularne monitorowanie stężenia leku we krwi;
- kontrola poziomu elektrolitów (szczególnie potasu);
- wykonywanie badań EKG;
- kontrola funkcji nerek i wątroby;
- przestrzeganie stałych pór przyjmowania leku.
Lek najlepiej stosować przed posiłkami. Jeśli jednak podawanie go na czczo powoduje ból brzucha, można go przyjmować w trakcie posiłku, unikając pokarmów bogatych w błonnik (np. otrębów, chleba razowego), które mogą zmniejszać wchłanianie.
Digoksyna – najczęstsze działania niepożądane
Podczas stosowania mogą wystąpić zaburzenia rytmu serca (arytmie, bradykardia), dolegliwości żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunka), zaburzenia widzenia (widzenie w żółtych lub zielonych kolorach), bóle głowy, dezorientacja. Szczególnie niebezpieczne są objawy zatrucia digoksyną, które mogą wystąpić przy przedawkowaniu lub zaburzeniach elektrolitowych.
Digoksyna – najczęstsze interakcje
Lek wchodzi w liczne interakcje z innymi lekami, szczególnie z:
- lekami moczopędnymi (ryzyko hipokaliemii);
- blokerami kanału wapniowego;
- amiodaronem (zwiększa stężenie digoksyny);
- antybiotykami makrolidowymi;
- lekami przeciwgrzybiczymi.
Konieczne jest monitorowanie stężenia leku we krwi i poziomu elektrolitów.
Stosowanie digoksyny w ciąży i podczas karmienia piersią
Stosowanie digoksyny w czasie ciąży jest możliwe, gdy jest to bezwzględnie konieczne i pod ścisłą kontrolą lekarza. Lek przenika do mleka matki, ale w ilościach uznawanych za bezpieczne dla dziecka. Konieczna jest jednak konsultacja z lekarzem przed zastosowaniem.
Digoksyna – w jakich postaciach występuje?
Substancja jest dostępna w postaci:
- tabletek;
- roztworu do wstrzykiwań;
- kropli doustnych.
Wszystkie preparaty są dostępne wyłącznie na receptę.