Propranolol WZF, 1 mg/ml, 10 ampułek

Propranolol WZF należy do grupy leków nazywanych β-adrenolitykami (leki blokujące receptory beta-adrenergiczne).

Lek w postaci roztworu do wstrzykiwań stosuje się w ostrych stanach wymagających natychmiastowego leczenia - zaburzeniach rytmu serca, przełomie tarczycowym.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Lek przeznaczony do podawania dożylnego.

Dorośli
Początkowo dawka 1 mg (1 ml) podana dożylnie w ciągu 1 minuty.
Dawkę można powtarzać co 2 minuty do uzyskania poprawy lub do dawki maksymalnej 10 mg u pacjentów przytomnych, lub do dawki maksymalnej 5 mg u pacjentów poddanych znieczuleniu.

Pacjenci w podeszłym wieku
Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów w podeszłym wieku. Leczenie należy rozpoczynać od najmniejszej dawki. Dawka optymalna powinna być określona indywidualnie, w zależności od ogólnego stanu pacjenta oraz jego reakcji na propranolol.

Stosowanie u dzieci i młodzieży
W niektórych przypadkach, Propranolol WZF może być stosowany u dzieci w leczeniu arytmii (zaburzeń rytmu serca). Lekarz dostosuje dawkowanie w zależności od wieku dziecka oraz masy ciała.

Kiedy nie stosować leku Propranolol WZF:

• jeśli pacjent ma uczulenie na propranolol lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku,

• jeśli pacjent ma astmę oskrzelową i występują u niego stany skurczowe oskrzeli,

• jeśli u pacjenta występuje bradykardia (spowolnienie czynności serca),

• jeśli u pacjenta występuje wstrząs kardiogenny,

• jeśli u pacjenta występuje niekontrolowana niewydolność serca,

• jeśli pacjent ma niedociśnienie tętnicze,

• jeśli u pacjenta występuje kwasica metaboliczna,

• jeśli pacjent był długotrwale głodzony,

• jeśli u pacjenta występują ciężkie zaburzenia krążenia w tętnicach obwodowych,

• jeśli u pacjenta występuje blok serca II lub III stopnia,

• jeśli pacjent ma dusznicę bolesną Prinzmetala,

• jeśli u pacjenta występuje zespół chorego węzła zatokowego,

• jeśli pacjent ma nieleczony guz chromochłonny.

Leku nie wolno stosować u pacjentów ze skłonnością do hipoglikemii (zmniejszonego stężenia glukozy we krwi), np. niedożywionych, z przewlekłymi chorobami wątroby, cukrzycą, przyjmujących jednocześnie leki hamujące reakcję na aminy katecholowe (np. β-adrenolityki).

Propranolol WZF z alkoholem
Alkohol osłabia działanie propranololu.

Przed rozpoczęciem stosowania należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, lub pielęgniarką.
Należy zachować szczególną ostrożność stosując lek Propranolol WZF

• U osób z kontrolowaną niewydolnością serca, z blokiem serca stopnia I.

• U pacjentów z guzem chromochłonnym podczas jednoczesnego stosowania leku z grupy α-adrenolityków.

• Podczas stosowania leku Propranolol WZF nie należy przyjmować leków nazywanych antagonistami wapnia, takich jak, np. werapamil, diltiazem, ponieważ może to nasilić ich działanie, szczególnie u pacjentów z niewydolnością lewej komory i (lub) z zaburzeniami przewodzenia zatokowo-przedsionkowego i przedsionkowo-komorowego w sercu. Może to wywołać ciężkie niedociśnienie tętnicze, zwolnienie czynności i niewydolność serca. Nie należy podawać dożylnie jednocześnie leków β-adrenolitycznych i antagonistów wapnia. Nie podawać dożylnie leków β-adrenolitycznych w ciągu 48 godzin po odstawieniu antagonistów wapnia, a także nie podawać dożylnie antagonistów wapnia, w ciągu 48 godzin po odstawieniu leków β-adrenolitycznych.

• Lek może nasilić zaburzenia krążenia w tętnicach obwodowych.

• Lek może maskować lub modyfikować objawy hipoglikemii (szczególnie przyspieszenie czynności serca), a nawet powodować zmniejszenie stężenia glukozy we krwi u pacjentów nie chorujących na cukrzycę (np. noworodków, dzieci, pacjentów hemodializowanych).

• Lek może maskować objawy nadczynności gruczołu tarczowego.

• Lek może zwalniać czynność serca, co jest skutkiem jego właściwości – jeżeli objawy te nasilą się, lekarz zmniejszy dawkę propranololu.

• Podczas stosowania leku Propranolol WZF mogą wystąpić nasilone reakcje alergiczne, szczególnie u osób, u których w przeszłości występowała alergia na tego typu leki.

• Propranolol utrudnia oznaczanie bilirubiny w surowicy metodą diazowania oraz amin katecholowych metodą fluorescencyjną.

• U pacjentów z niewydolnością nerek i (lub) wątroby należy zachować ostrożność, zwłaszcza podczas rozpoczynania leczenia i doboru dawki początkowej. Propranolol powinien być stosowany ostrożnie u pacjentów z marskością wątroby. U pacjentów z nadciśnieniem wrotnym może dojść do pogorszenia czynności wątroby, a nawet rozwoju encefalopatii wątrobowej.

• Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów w podeszłym wieku. Leczenie należy rozpoczynać od najmniejszej dawki. Dawka optymalna powinna być określona przez lekarza indywidualnie, w zależności od ogólnego stanu pacjenta oraz jego reakcji na propranolol.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku. Lek można stosować w okresie ciąży tylko w sytuacjach, gdy jest to konieczne. Podobnie jak inne leki zaliczane do β-adrenolityków, propranolol może spowodować powikłania u płodu, poronienie lub przedwczesny poród. Mogą również wystąpić działania niepożądane, szczególnie zmniejszenie stężenia glukozy we krwi i zwolnienie czynności serca u płodu lub noworodka. Zwiększa się ryzyko powikłań sercowo-płucnych u noworodków w okresie pourodzeniowym.

Propranolol przenika do pokarmu kobiecego. Nie zaleca się karmienia piersią w czasie stosowania leku.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Propranolol może wpływać na działanie niektórych leków, a niektóre leki mogą wpływać na działanie propranololu.

Zwłaszcza należy poinformować lekarza o przyjmowaniu któregokolwiek z następujących leków:

•  werapamil, diltiazem, nifedypina, nisoldypina, nikardypina, izradypina, lacydypina (leki stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego lub dusznicy bolesnej);

•  dyzopiramid, lidokaina, chinidyna, propafenon (leki stosowane w zaburzeniach rytmu serca);

•  adrenalina (lek stymulujący pracę serca);

•  ibuprofen i indometacyna (leki przeciwzapalne i przeciwbólowe);

•  ergotamina i dihydroergotamina (leki stosowane w migrenie);

•  chloropromazyna i tiorydazyna (leki stosowane w psychiatrii);

•  cymetydyna (lek stosowany w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy);

•  ryfampicyna (antybiotyk);

•  teofilina (lek przeciwastmatyczny);

•  acenokumarol, warfaryna (leki przeciwzakrzepowe);

•  hydralazyna (lek stosowany w nadciśnieniu tętniczym).

Należy zachować ostrożność podczas podawania propranololu i leków przeciwcukrzycowych, ponieważ propranolol może nasilać ich działanie hipoglikemizujące.
W przypadku jednoczesnego stosowania propranololu i klonidyny (lek stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego lub migreny) i konieczności odstawienia jednego z tych leków, należy odstawić propranolol kilka dni przed odstawieniem klonidyny.
W przypadku zastępowania klonidyny propranololem, należy wprowadzić go do leczenia kilka dni po odstawieniu klonidyny. Nie należy odstawiać tych leków bez konsultacji z lekarzem.
Środki znieczulające stosowane z propranololem mogą zwiększać ryzyko wystąpienia nadciśnienia tętniczego. Jeżeli u pacjenta przyjmującego propranolol planowany jest zabieg chirurgiczny, pacjent powinien poinformować lekarza anestezjologa o przyjmowaniu propranololu.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Propranolol WZF jest zazwyczaj dobrze tolerowany.

Mogą wystąpić:

Często (u 1 do 10 na 100 osób):
zaburzenia snu; koszmary senne; zwolnienie czynności serca; ziębnięcie kończyn; zblednięcie, zasinienie, a następnie przekrwienie palców, z towarzyszącym bólem i zdrętwieniem (zespół Raynauda); uczucie zmęczenia i (lub) znużenia (zwykle przemijające).

Niezbyt często (u 1 do 10 na 1 000 osób):
zaburzenia czynności układu pokarmowego.

Rzadko (u 1 do 10 na 10 000 osób):
zmniejszenie liczby płytek krwi; omamy; psychozy; zmiany nastroju; zawroty głowy; parestezja (odczucie mrowienia lub drętwienia); dezorientacja, zaburzenia widzenia; suchość oczu; nasilenie niewydolności serca; blok serca; nagłe obniżenie ciśnienia krwi z omdleniem; zaostrzenie chromania
przestankowego (objawy: ból łydek występujący podczas chodzenia); skurcz oskrzeli (napady duszności, świszczący oddech, kaszel) u pacjentów z astmą oskrzelową lub zaburzeniami astmatycznymi w wywiadzie (czasami zakończony zgonem); łysienie; plamica (wybroczyny na skórze); łuszczycopodobne reakcje skórne; nasilenie objawów łuszczycy (czerwone, łuszczące się zmiany skórne); wysypka.

Bardzo rzadko (rzadziej niż u 1 na 10 000 osób):
osłabienie mięśni przypominające miastenię lub nasilenie miastenii (pojedyncze przypadki). Obserwowano zwiększenie miana przeciwciał przeciwjądrowych (ANA), chociaż kliniczne znaczenie tego zjawiska nie jest wyjaśnione.

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
zmniejszenie stężenia glukozy we krwi (zwłaszcza u dzieci, pacjentów w podeszłym wieku, poddawanych dializoterapii, pacjentów przyjmujących leki przeciwcukrzycowe, pacjentów stosujących długotrwale ścisłą dietę, pacjentów z przewlekłą chorobą wątroby); drgawki związane ze zmniejszeniem stężenia glukozy we krwi (hipoglikemią).

W przypadku nasilenia działań niepożądanych należy powiedzieć o tym lekarzowi, który rozważy odstawienie leku (które powinno odbywać się stopniowo, według zaleceń lekarza).