Propranolol należy do grupy β-blokerów. Lek stabilizuje rytm serca. Jednocześnie obniża ciśnienie krwi i zapotrzebowanie serca na tlen. Propranolol wykorzystywany jest w terapii nadciśnienia tętniczego, dławicy piersiowej, arytmii, po zawale serca, a także w leczeniu migreny.
Propranolol – jak działa?
Propranolol działa na układ przewodzący serca, stabilizując jego rytm. Jednak jego działanie inotropowe ujemne sprawia, że jest przeciwwskazany w nieleczonych przypadkach niewydolności serca. i
Kiedy stosować propranolol?
Propranolol znajduje zastosowanie w leczeniu schorzeń, takich jak:
● nadciśnienie tętnicze,
● dławica piersiowa z wyjątkiem postaci naczynioskurczowej,
● prewencja zawału serca,
● kontrola zaburzeń rytmu serca,
● profilaktyka migreny,
● drżenie samoistne,
● redukcja lęku,
● profilaktyka krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego u pacjentów z nadciśnieniem wrotnym i żylakami przełyku,
● nadczynność tarczycy,
● kardiomiopatia przerostowa oraz okołooperacyjne stosowanie przy guzie chromochłonnym nadnerczy w połączeniu z α-adrenolitykiem.
Propranololum – najczęstsze działania niepożądane
Możliwe skutki uboczne propranololu obejmują rzadko występującą małopłytkowość. Nieznane częstości występowania obejmują hipoglikemię u noworodków, niemowląt, dzieci, osób starszych, pacjentów poddawanych hemodializom, leczonych przeciwcukrzycowo, długotrwale głodzonych oraz pacjentów z przewlekłą chorobą wątroby, a także możliwość hiperglikemii. Wśród zaburzeń psychicznych mogą wystąpić zaburzenia snu, koszmary nocne, a także uczucie oszołomienia. Zaburzenia układu nerwowego obejmują rzadkie przypadki omamów, psychoz, zmian nastroju, zawrotów głowy, parestezji oraz bardzo rzadko przypadki przypominające miastenię lub nasilenie miastenii u pacjentów przyjmujących propranolol.
Najczęstsze interakcje propranololu
Należy być ostrożnym podczas jednoczesnego podawania propranololu z lekami przeciwcukrzycowymi, ponieważ może to nasilać ich działanie hipoglikemizujące.
Stosowanie leków β-adrenolitycznych wraz z lekami przeciwarytmicznymi klasy I, jak dyzopiramid, wymaga również ostrożności.
Glikozydy naparstnicy i leki β-adrenolityczne mogą wydłużać czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego.
Użycie leków β-adrenolitycznych i antagonistów kanału wapniowego (jak werapamil, diltiazem) z działaniem inotropowym ujemnym może potęgować te efekty, szczególnie u pacjentów z niewydolnością lewej komory oraz zaburzeniami przewodzenia zatokowo-przedsionkowego i przedsionkowo-komorowego, co może prowadzić do ciężkiego niedociśnienia tętniczego, bradykardii i niewydolności serca.
Propranolol – stosowanie w ciąży i w okresie karmienia piersią
Propranolol jest stosowany w ciąży tylko w przypadku konieczności, gdy inne metody leczenia nie są możliwe. Nie ma dowodów na działanie teratogenne propranololu. Jednak, jak inne leki β-adrenolityczne, może on zmniejszać przepływ krwi przez łożysko, co może prowadzić do ryzyka śmierci płodu, poronienia lub przedwczesnego porodu. Mogą wystąpić także skutki uboczne u noworodków, takie jak hipoglikemia i bradykardia, a także bradykardia u płodu. Istnieje również zwiększone ryzyko powikłań sercowo-płucnych u noworodków po urodzeniu. Propranolol przenika do mleka matki, dlatego nie zaleca się karmienia piersią podczas stosowania tego leku.
W jakich postaciach występuje propranololum?
Propranolol występuje w postaci tabletek.