Metocard 1 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań, 5 ampułek po 5 ml

Metoprolol, substancja czynna leku Metocard, należy do grupy leków nazywanych lekami blokującymi receptory β-adrenergiczne (β-adrenolityki). Działanie leku polega na blokowaniu receptorów β1 znajdujących się w sercu, co objawia się zmniejszeniem częstości rytmu serca i kurczliwości mięśnia sercowego, co w konsekwencji prowadzi do obniżenia ciśnienia tętniczego.

Metocard jest stosowany:

• w leczeniu częstoskurczów, szczególnie nadkomorowych,
• u pacjentów z ostrym zawałem mięśnia sercowego.

Substancją czynną leku jest metoprololu winian. Każdy ml roztworu zawiera 1 mg metoprololu winianu. Każda ampułka zawiera 5 mg metoprololu winianu. 

Pozostałe składniki to: sodu chlorek, woda do wstrzykiwań.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub pielęgniarki. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dorośli

• Lek Metocard jest podawany przez lekarza lub pielęgniarkę.
• Lek jest podawany we wstrzyknięciu do żyły (podanie dożylne).
• O ilości podanego leku zadecyduje lekarz. Ilość podanego leku zależy od rodzaju choroby.

Dzieci
Leku Metocard nie należy stosować u dzieci.

• Jeśli pacjent ma uczulenie na metoprololu winian, inny β-adrenolityk lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.
• jeśli pacjent ma uczulenie na inne leki blokujące receptory β-adrenergiczne, np. atenolol, propranolol.
• jeśli u pacjenta występuje:
  - wstrząs kardiogenny, którego objawami są: zimna, wilgotna, blada skóra, obniżenie ciśnienia tętniczego, szybkie i słabo wyczuwalne tętno, szybki, płytki oddech, zmniejszenie objętości wydalanego moczu,
  - zespół chorego węzła zatokowego (chyba, że wszczepiony jest rozrusznik serca),
  - blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia (stan, który może być leczony wszczepieniem rozrusznika),
  - niewyrównana niewydolność serca (duszność, obrzęk okolicy kostek),
  - bradykardia (zwolnienie rytmu serca poniżej 45 skurczów na minutę),
  - bardzo niskie ciśnienie tętnicze, które może powodować omdlenie,
  - ciężkie zaburzenia krążenia w tętnicach obwodowych,
  - kwasica metaboliczna (zachwianie równowagi kwasowo-zasadowej w organizmie),
  - nieleczony guz chromochłonny nadnerczy (łagodny guz nadnerczy powodujący podwyższenie ciśnienia krwi),
  - podejrzenie świeżego zawału mięśnia sercowego, jeśli czynność serca jest wolniejsza niż 45 skurczów na minutę, odstęp PQ jest dłuższy niż 0,24 s lub ciśnienie skurczowe jest mniejsze niż 100 mmHg.
• jeśli pacjentowi podawane są (krótko- lub długotrwale) leki o działaniu inotropowym, pobudzające receptory β-adrenergiczne.

5 ampułek po 5 ml

Przed rozpoczęciem stosowania leku Metocard należy omówić to z lekarzem lub pielęgniarką.
Należy zachować szczególną ostrożność stosując lek Metocard:

• jeśli pacjent ma astmę oskrzelową, świszczący oddech lub inne, podobne zaburzenia oddychania albo reakcje alergiczne, np. na jad owadów, pokarm lub inne substancje. Jeśli u pacjenta kiedykolwiek wystąpił napad astmatyczny lub świszczący oddech - nie należy stosować tego leku bez konsultacji z lekarzem,
• jeśli pacjent ma ból w klatce piersiowej, spowodowany dławicą Prinzmetala,
• jeśli pacjent ma zaburzenia krążenia lub niewydolność serca,
• jeśli pacjent ma chorobę wątroby,
• jeśli pacjent ma blok serca I°(zaburzenia przewodzenia w sercu),
• jeśli pacjent ma chromanie przestankowe (męczenie się i słabnięcie jednej lub obu nóg podczas chodzenia),
• jeśli pacjent ma cukrzycę (lekarz może zalecić zmianę dawek leków przeciwcukrzycowych),
• jeśli pacjent ma nadczynność tarczycy - lek Metocard może maskować objawy nadczynności tarczycy, takie jak przyspieszona czynność serca, nadmierna potliwość, drżenie, zwiększony apetyt i zmniejszenie masy ciała),
• jeśli pacjent ma guz chromochłonny nadnerczy,
• jeśli pacjent ma łuszczycę.

Należy skonsultować się z lekarzem, nawet jeśli powyższe ostrzeżenia dotyczą sytuacji występujących w przeszłości.

Lek zawiera 3,6 mg sodu w 1 ml roztworu. 5 ml roztworu (jedna ampułka) zawiera 18 mg sodu. Odpowiada to 0,9% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
Lek może być rozcieńczany - patrz punkt „ Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego”. Zawartość sodu pochodzącego z rozcieńczalnika, powinna być brana pod uwagę w obliczeniu całkowitej zawartości sodu w przygotowanym rozcieńczeniu leku. W celu uzyskania dokładnej informacji dotyczącej zawartości sodu w roztworze wykorzystanym do rozcieńczenia leku, należy zapoznać się z ulotką dla pacjenta stosowanego rozcieńczalnika. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża
Leku Metocard nie należy stosować u kobiet w ciąży, chyba że korzyści wynikające z jego zastosowania są większe niż ryzyko dla płodu.
Jeśli kobieta leczona lekiem Metocard zajdzie w ciążę, powinna jak najszybciej poinformować o tym lekarza.

Karmienie piersią
Leku Metocard nie należy stosować w okresie karmienia piersią, chyba że korzyści wynikające z jego zastosowania są większe niż ryzyko dla dziecka karmionego piersią.

Stosowanie leku Metocard może powodować działania niepożądane, takie jak zawroty głowy lub zmęczenie, które mogą zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Należy powiedzieć lekarzowi lub pielęgniarce o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Szczególnie należy poinformować lekarza lub pielęgniarkę o przyjmowaniu któregokolwiek z następujących leków:

• klonidyna (stosowana w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego lub migreny). W przypadku jednoczesnego leczenia klonidyną i lekiem Metocard, nie należy przerywać stosowania klonidyny bez konsultacji z lekarzem. Jeśli konieczne będzie przerwanie stosowania klonidyny lub leku Metocard, lekarz poinformuje pacjenta, jak należy to zrobić.
• terbinafina (stosowana w grzybicy),
• difenhydramina (stosowana w alergii),
• leki obniżające ciśnienie tętnicze (pochodne dihydropirydyny np. amlodypina, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne),
• leki blokujące nerwowe zwoje współczulne, sympatykomimetyki (mogą znajdować się m.in. w składzie niektórych leków stosowanych w przeziębieniu),
• β-adrenolityki (np. w postaci kropli do oczu, stosowanych m.in. w leczeniu jaskry, np. tymolol),
• inhibitory monoaminooksydazy (stosowane w depresji),
• werapamil, diltiazem, nifedypina (stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi i bólu w klatce piersiowej),
• chinidyna, amiodaron, propafenon lub glikozydy naparstnicy (stosowane w leczeniu chorób serca),
• hydralazyna (stosowana w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi),
• cymetydyna (stosowana w chorobie wrzodowej żołądka),
• ryfampicyna (stosowana w zakażeniach bakteryjnych),
• adrenalina (lek stymulujący pracę serca),
• indometacyna, celekoksyb (leki przeciwbólowe, przeciwzapalne, stosowane np. w przypadku zapalenia stawów),
• leki z grupy selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (np. paroksetyna, fluoksetyna i sertralina, stosowane w leczeniu depresji),
• fenotiazyna (stosowana w leczeniu zaburzeń psychicznych),
• barbiturany (leki uspokajające i przeciwpadaczkowe),
• insulina lub inne leki przeciwcukrzycowe (może być konieczna zmiana ich dawkowania),
• lidokaina (lek miejscowo znieczulający),
• pochodne ergotaminy (leki stosowane w leczeniu migreny).

Należy również poinformować lekarza o niepokojących reakcjach, które występowały po zażyciu innych leków.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy powiedzieć lekarzowi w przypadku wystąpienia niżej wymienionych lub jakichkolwiek innych działań niepożądanych:
Bardzo często (występują u więcej niż 1 na 10 pacjentów)

• zmęczenie

Często (występują u mniej niż 1 na 10 pacjentów)

• zawroty głowy
• ból głowy
• zwolnienie czynności serca; należy niezwłocznie poinformować o tym lekarza, bo może on zmniejszyć dawkę leku lub stopniowo zaprzestać podawania leku
• kołatanie serca
• zmiany ciśnienia tętniczego związane ze zmianą pozycji ciała (bardzo rzadko z omdleniem)
• duszność podczas wysiłku
• nudności
• ból brzucha
• biegunka
• zaparcie
• uczucie ziębnięcia rąk i stóp

Niezbyt często (występują u mniej niż 1 na 100 pacjentów)

• depresja
• bezsenność
• koszmary senne